mysli jacka furtiana - do slow Pana

1 Niedziela Adwentu A i dni po...

I Niedziela Adwentu A

Mt 24,37-44

Potrzeba czujności w oczekiwaniu na przyjście Chrystusa

Podziękuj Bogu

za przebytą drogę,

za minione dni

roku kościelnego,

by z radością stanąć

w pierwszy dzień,

który jest początkiem nowego.

Nie wiesz,

co przyniesie?

co się w nim wydarzy?

Mocno wierz,

kto zaufał Panu Bogu,

kto żyje

w łasce Jego,

jego duszy nic złego

się nie zdarzy.

A ty tylko się strzeż

byś zachował ją

w tak czystym stanie,

by być gotowym

gdy do wieczności

przez Pana

zostaniesz wezwanym.

- - - - -

1 Niedziela Adwentu A

Mt 24,37-44

„Bądźcie gotowi….”

Swym codziennym postępowaniem

piszesz księgę życia

upływającego wartko.

Kieruj się wiarą,

żyj w łasce Bożej,

bo któryś dzień

będzie jego ostatnią kartką.

- - - - -

Ten ostatni dzień

niech nie napawa cię trwogą,

wierni Prawu Bożemu

idą ku niemu właściwą drogą.

- - - - -

Módlmy się :

Wszechmogący Boże, spraw,

abyśmy przez dobre uczynki

przygotowali się na spotkanie

przychodzącego Chrystusa,

a w dniu sądu,

zaliczeni do Jego wybranych,

mogli posiąść królestwo niebieskie.

- - - - -

I Niedziela Adwentu B

Mk 13,24-37

Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy Pan domu przyjdzie.

Życie jest czasem oczekiwania,

Spotykania,

Rozstawania.

Od dziecka czekasz

na spełnienie ideałów,

pragnień, marzeń,

snów, zamierzeń.

To właściwość człowieka.

Adwent

jest oczekiwaniem

na Boże Narodzenie,

na radosne Święta.

Ale wiedz

i pamiętaj,

Że w nie Chrystus chce przyjść

w Komunii Świętej

do ciebie.

Takie przeżywanie Świąt

niech ci będzie przygotowaniem

w oczekiwaniu dnia,

kiedy Chrystus

przyjdzie po ciebie.

- - - - -

I Niedziela Adwentu C

Łk 21,25-28.34-36

Dziś Słowo Boże

o końcu świata.

Choć poprzedzające go

i towarzyszące mu

zdarzenia

napawają grozą,

Chrystus nie chce

nikogo straszyć

tylko ostrzega,

by czasu nie marnować,

być czujnym

i przez godne życie

do niego się przygotować.

Od wypowiedzenia

tych słów

upłynęło już wiele lat,

a świat istnieje,

rozwija się,

ludność w liczbę

rośnie,

przez łatwość

podróżowania po nim,

kurczy się,

maleje.

Więc pytasz

kiedy to się stanie?

Nie wiem,

i Chrystus nie odpowiedział

na to pytanie.

Nie martw się tymi

co już jego

koniec zapowiadają,

a wszystkie

losowe zdarzenia,

kataklizmy,

wojny,

za poprzedzające go znaki

uważają.

Radzę

wziąć sobie do serca

ważną prawdę

z Chrystusowego

nauczania.

Dla każdego z nas

końcem świata

to śmierć,

choć może nic ją

jeszcze nie zapowiada.

Ale wiesz,

że są tacy którzy:

położyli się spać,

i się nie zbudzili,

udali się w podróż,

nie dojechali,

wyszli z domu,

nie wrócili.

To wszystko

wie człowiek wierzący.

O przygotowaniu się

na spotkanie z Bogiem

pamięta.

Codziennie podejmuje

trud życia,

wypełnia wiernie

swe obowiązki,

trwa łasce Bożej,

z Chrystusem

żyje w przyjaźni,

i o ten koniec swego życia

się nie lęka.

A więc

z dzisiejszej Ewangelii zapamiętaj

do czego Chrystus

zachęca.

Do przygotowania się

do wieczności,

i na nadchodzące Święta.

- - - - -

Poniedziałek I Tygodnia Adwentu

Mt 8,5-11

Uzdrowienie sługi Setnika

Jeżeli masz zwierzchnika,

pracodawcę, dyrektora,

kierownika, naczelnika,

przełożonego takiego

jak sługa setnika,

to z całego serca

gratuluję.

Możesz spokojnie spać,

pracować,

zarobić uczciwie.

Nie lękać się,

że źle cię potraktuje,

pracy pozbawi,

wyrzuci,

lub grzecznie podziękuje.

Jeżeli twój pracodawca

jak setnik,

troszczy się o twoje zdrowie,

to widać jest

człowiekiem szlachetnym,

a taki nigdy nikomu

przykrości,

krzywdy nie zrobi.

- - - - -

Wtorek I Tygodnia Adwentu

Łk 10,21-24

Jezus rozradował się w Duchu Świętym.

Tak dziwnie się złożyło,

że więcej

wśród nas powołanych

ze wsi niż z miast.

Tak obecnie jest

i dawniej bywało.

A może, dlatego,

że więcej wiosek niż miast

na naszej planecie.

Zapewne i to,

że ludzie wiosek

patrzący na przyrodę,

wyraźniej Boga wokół dostrzegają.

I chyba stąd to się bierze,

że ludziom wiosek

bardziej niż miast zależy na wierze.

A zapewne stąd to wynika,

że więcej mieszkańców wsi niż miast

w sakramentach kościoła

z Bogiem się spotyka.

Za wiarę tych prostych ludzi

Chrystus Ojcu dziękuje.

- - - - -

Środa I Tygodnia Adwentu

Mt 15,29-37

Jezus ociera łzy i daje cudowny pokarm.

Spotykasz

codziennie ludzi wielu.

Nie wiesz,

o ich potrzebach, cierpieniach.

Nie wnikasz

czy nie doznają głodu.

Dasz chleb proszącemu

i nie domyślać się

co przydałoby się jeszcze jemu.

Za chleb podziękuje.

Od kogo pomocy doznał zapamiętuje.

Dotknięty biedą,

skazany na poniewierkę,

dotkliwe ubóstwo

ma swój honor, ambicję.

Często woli głód znosić

niż się upokorzyć i żebrać.

Wystawać pod drzwiami,

ludzi zaczepiać,

rękę wyciągać i prosić.

Słuchający Chrystusa o chleb nie prosili,

sam ich nakarmił wiedząc,

że są głodni i wrócić do domów

nie starczyłoby im siły.

- - - -

Czwartek I Tygodnia Adwentu

Mt 7,21,24-27

Kto spełnia wolę Bożą, wejdzie do królestwa niebieskiego.

Chrystus naucza:

by dom był trwały

musi mieć

fundament silny i stały.

Takim będzie,

jeśli zbudowanym jest

na fundamencie mocnym,

a nim jest skała.

By twoje życie

było drogą do Boga

musi być wiara.

Czyli komu zależy na zbawieniu,

niech w Boga wierzy.

Wiara znów

bez uczynków jest martwa,

a więc, nic nie warta.

Czyli mówiąc Bogu,

że wierzysz w Niego,

musisz w życiu

kierować się wolą Najwyższego.

- - - - -

Piątek I Tygodnia Adwentu

Mt 9,27-31

Uzdrowienie niewidomych, którzy uwierzyli w Jezusa.

Oczu masz jedną parę.

Choć ich dwoje,

to zgrane.

Jeden obraz dają.

Tak im przez Boga dane.

Oczy masz.

Jeżeli piękne, to się ciesz.

Dobrze się nimi patrz,

spozieraj,

tylko nie grzesz.

Oczy masz.

A jeżeli jeszcze widzisz dobrze

to wiedz,

że nie każdy choć je ma,

widzieć może.

Podziękuj za wzrok Bogu

bo nie wszyscy piękno świata

oczyma oglądać mogą.

Chciej zrozumieć

i pomóc zawsze

ludziom niewidomym.

Cudu jak Chrystus nie zrobisz,

ale swą życzliwością

w czymś pomożesz.

- - - - -

Sobota I Tygodnia Adwentu

Mt 9,35-10, 1.5.6-8

Jezus lituje się nad znękanymi

Nauczyciel to taki pan,

taka pani,

który (a) to, co umie

drugim sprzedaje.

Profesor to taki pan,

taka pani,

który (a) za swą wiedzę

płacił drogo i student,

za drogie pieniądze ją dostaje.

Pedagog to taki pan,

taka pani,

Który (a) swą wiedzę,

umiejętnie podaje.

Wychowawca to taki pan,

taka pani,

który (a) wiedzę tak przekazuje,

że przekonuje,

bo sam na co dzień w życiu ją stosuje.

Chrystus dla swych uczniów

był wyjątkowym nauczycielem,

zależało Mu na jednym,

by wiedzę zdobyli,

a wychowawcą był idealnym,

bo w Nim wzór widzieli.

- - - - -

0 Comments

Posted on 17 Dec 2016 by jacek