mysli jacka furtiana - do slow Pana

2 Niedziela Adwentu A i dni po...

II Niedziela Adwentu A

Mt 3,1-12

Jan Chrzciciel przygotowuje drogę Panu

Będąc w tę Niedzielę w kościele

usłyszysz słowa proroka

jak donośnie grzmienie

byś się nawrócił.

Zrobisz idealnie

jak je zapamiętasz.

Postąpisz poprawnie,

jak odniesiesz je do siebie.

Bo nie myśl, żeś ochrzczony,

to znaczy zbawiony

i masz pewne miejsce w niebie.

Gwoli przypomnienia

coś dla ciebie z katechizmu wzięte:

by być zbawionym nie wystarczy

do Boga się przyznawać.

Na co dzień trzeba dawać

dowody wiary.

A to już ciężary:

wrogom wybaczać, nieprzyjaciół miłować,

Przykazania Boże zachować.

I powiem ci jedno,

to trudne, bardzo trudne.

Ja wiem to na pewno.

A ty by o tym wiedzieć,

zechciej tak postępować.

- - - - -

2 Niedziela Adwentu A

Mt 3,1-12

„Nawróćcie się….”

Nawrócenie to zmiana

sposobu myślenia zapisana w sercu,

wiernością Bogu podyktowana

wywierająca wpływ

na sposób postępowania.

- - - - -

Jeżeli poważnie traktujesz wiarę,

i jesteś Boga blisko

to pomimo wielu przeciwności

zniesiesz i przetrzymasz wszystko.

- - - - -

Módlmy się :

Wszechmogący i miłosierny Boże,

spraw, aby troski doczesne

nie przeszkadzały nam w dążeniu

na spotkanie z Twoim Synem,

lecz niech nadprzyrodzona mądrość

kształtuje nasze czyny

i doprowadzi nas

do zjednoczenia z Chrystusem.

- - - - -

Posłuchaj tego wołania,

wyrzuć wszelkie zło ze serca,

bierz na serio słowa Jana

i o wierności Bogu pamiętaj.

- - - - -

II Niedziela Adwentu B

Mk1,1-8

Jan Chrzciciel przygotowuje drogę Panu

Znasz,

spotykasz,

słuchasz,

różnych kaznodziei

w święta, niedziele.

Daleko im,

do podobieństwa

z Janem Chrzcicielem.

Sposobem życia,

ubraniem,

jego też nie przypominają.

To jednak,

coś wspólnego mają.

Jest tym to,

czego nauczają.

Prawdę,

że Chrystus przyszedł na świat

i każdy kto

do Niego się przyznaje

niech otworzy

do siebie drzwi

i da Chrystusowi

mieszkanie.

- - - - -

2 Niedziela Adwentu C

Łk 3, 1-6

Czas Adwentu

szybko upływa,

już jego

druga Niedziela.

Dziś

słyszymy z Ewangelii,

jak Bóg

by przygotować

naród wybrany

na przyjście swego syna,

Zbawiciela,

nie potrzebował

przywódców politycznych,

ani Cezara,

ani namiestnika Judei,

ani tetrarchy Galilei

ani przywódców duchowych,

ani Annasza,

ani Kajfasza.

Powołuje

żyjącego na pustyni

Jana,

syna Elżbiety i Zachariasza.

To on,

staje przed nami

jako adwentowy

kaznodzieja

mówiący do zebranych

donośnym głosem

o chrzcie nawrócenia.

Jego

jasne to słowa:

„Przygotujcie

drogę Panu,

prostujcie

ścieżki dla Niego.”

To zachęta,

serdeczna prośba

wiarą podyktowana.

To do ciebie

mowa.

Przygotuj się tak,

byś mógł

przyjąć Chrystusa,

a to oznacza,

że trzeba

wysprzątać

swe wnętrze,

swą duszę,

swe serce.

Potrzeba

wyprostować ścieżki

prowadzące

do Boga,

czyli przyjrzeć się,

na ile moje życie

jest zgodne

z Przykazaniami Bożymi,

z obowiązkami stanu,

powołania.

Zastanów się

nad tym wszystkim,

to i owo napraw,

czegoś zaniechaj,

coś sobie postanów,

ale jeżeli coś

będzie wymagało

czegoś zaprzestania,

z kimś zerwania,

zrób to,

bo inaczej

ten głos

wołającego Jana,

dla ciebie

okaże się

szansą zmarnowaną,

czyli była okazja,

i została

niewykorzystana.

- - - - -

Poniedziałek II Tygodnia Adwentu

Łk 5,17-26

Chrystus uzdrawia duszę i ciało

Czym

choroba ciału,

tym grzech

dla duszy.

Choroba ciała

dolegliwością.

Grzech dla duszy,

obrazą Boga,

popełnionym złem,

nieprawością.

Choroba wymaga leczenia,

pomocy lekarza.

Dusza w grzechu ratunku,

żalu,

oczyszczenia,

konfesjonału,

rozgrzeszenia.

Szczęściarzem

był chory z Ewangelii,

któremu Chrystus

ciało uzdrowił

ale wpierw od grzechów uwolnił

choć niosący go

o nich nie wiedzieli.

- - - - -

Wtorek II Tygodnia Adwentu

Mt 18,12-14

Bóg nie chce zguby zbłąkanych.

Pośród wierzących grona,

którzy przez Chrzest święty

stali się dziećmi Boga,

członkami kościoła,

z upływem czasu dorastając wykazują,

że Boga tak naprawdę niewiele potrzebują.

Wybierają te momenty,

o których sądzą,

że są zwyczajem przyjętym,

pozostawiają miłe wspomnienia.

Dzień Pierwszej Komunii Świętej,

sakramentu małżeństwa.

A gdy odejdą od ołtarza spotkanie z Bogiem

coraz rzadziej się zdarza.

I dopiero jak piorun strzeli koło ucha,

przestają zgrywać zucha.

Ale też bywa,

że piorun w nich strzeli.

Wtedy wszyscy z rodziny

kościelnego pogrzebu będą chcieli.

Nie wiem,

co o tym myślą w niebie anieli.

Ale wiem,

że tu na ziemi raczej kłopoty

z tym będą mieli.

- - - - -

Środa II Tygodnia Adwentu

Mt 11,28-30

Chrystus pokrzepia utrudzonych

Nie zawsze

ci radośnie,

wesoło,

do śmiechu.

Powodem trudności

bliźni,

przeciwności,

świadomość

popełnionego grzechu.

Wszystko to,

humor ci psuje.

Uczynione zło

znać o sobie daje.

Sumienie

wyrzut sprawia,

jako udrękę to czuje,

alarmuje.

Skorzystaj

z zaproszenia Chrystusa.

Choć jarzmo

zobowiązujące do wierności wkłada,

pomoc obiecuje.

Z niepokojów uwalnia,

duszę zbawia.

- - - - -

Czwartek II Tygodnia Adwentu

Mt 11,11-15

Nie ma większego człowieka od Jana Chrzciciela

Znasz ludzi

wykształconych,

mądrych,

biegłych,

z wielką wiedzą

w różnych

dziedzinach życia,

uczonych.

Ale tylko o tych,

którzy są życzliwymi,

usłużnymi,

religijnymi,

mówimy,

że są dobrymi.

Zadbaj o wiedzę,

bo w życiu

bardzo użyteczna.

Ale też dbaj na co dzień,

o poprawne,

etyczne,

moralne postępowanie.

Bo do zbawienia

to rzecz niezbędna,

konieczna.

Sprawdziło się to na Janie.

- - - - -

Piątek II Tygodnia Adwentu

Mt 11,16-19

Odrzucający Jana, nie przyjmą Chrystusa

Nigdy wszystkich

nie zadowolisz.

Ani tym, co mówisz,

ani tym, co robisz.

Opinii posłuchaj.

Nieprzychylna

niech cię nie peszy,

nie zbija z tropu.

Rób, co należy.

Nie zwalniaj kroku.

Bo jeżeli

sumienie ci mówi,

że dobrze postępujesz,

a pod wpływem

krytycznych słów

z czegoś zrezygnujesz,

zaniechasz działalności,

słusznego postępowania,

diabeł z radości skacze.

Wróg się cieszy,

smuci się Bóg,

twój Anioł Stróż

rzewnie płacze.

- - - - -

Sobota II Tygodnia Adwentu

Mt 17,10-13

Eliasz już przyszedł, a nie poznali go

Czas,

to najcenniejszy dar,

jaki został przez Boga ci dany.

Może, a nie musi być

dla ciebie błogosławieństwem.

Będzie nim,

jeżeli został mądrze,

rozsądnie wykorzystany.

Dzięki czasowi

dobrze wykorzystanemu

do czegoś dorastasz,

stajesz się kimś,

do czegoś dochodzisz,

coś wartasz,

coś sobą reprezentujesz,

coś zdobywasz,

coś wypracowujesz,

na coś zasługujesz.

Bóg czas ci dał,

byś go tak wykorzystał

byś sam pożytek miał

i za dobro wypracowane

nagrody się spodziewał.

Jako zbawienie

ją otrzymał.

- - - - -

0 Comments

Posted on 17 Dec 2016 by jacek