mysli jacka furtiana - do slow Pana

2 Niedziela Wielkiego Postu A i dni po...

II Niedziela Wielkiego Postu A

Mt 17, 1-9

Przemienienie Pańskie

Zapewne miałeś w życiu

takie dni,

na których wspomnienie

sam do siebie się śmiejesz.

Tyle szczęścia,

radości ci dały,

że w pamięć zapadły ci

i tam już pozostały.

Wracasz wtedy do nich

gdy ci przykro,

smutno,

źle.

Wtedy z radością

wspominasz je sobie.

Dodają ci sił,

odwagi,

chęci życia,

czego nikt

dać ci nie może

a w tobie wrze.

Nie wiem,

ile takich dni,

takich zdarzeń

miałeś w swym życiu.

Chciałbym,

byś miał ich jak najwięcej.

Bo wtedy ból

gorzkie smutku łzy

osłodzisz prędzej.

Gdy przyszły

ciężkie na apostołów dni

cudowne doznania

na Górze Tabor

siły im dodawały.

A Chrystusa

jaśniejąca twarz

była zapowiedzią i ich chwały.

- - - - -

2 Niedziela Wielkiego Postu A

Mt 17, 1-9

„Tam przemienił się wobec nich…”

Przeżycia i doznania

apostołów na Górze Tabor,

pomogą im iść przez życie

z głęboką w bóstwo Chrystusa wiarą.

- - - - -

Módlmy się :

Boże,

Ty nam nakazałeś

słuchać Twojego umiłowanego Syna,

ożywiaj nasza wiarę

swoim słowem,

abyśmy odzyskawszy

czystość duszy,

mogli się cieszyć

oglądaniem Twojej chwały.

- - - - -

Zapisz w pamięci zdarzenia

będące powodem radości.

Przywołaj je wtedy,

gdy pojawią się przykrości.

- - - - -

Życie w przyjaźni z Bogiem,

czyli w łasce uświęcającej,

nie znaczy uniknięcie trudności.

Silna w Chrystusa wiara

świadomość łask otrzymanych,

pozwoli dochować Bogu wierności

- - - - -

Poniedziałek II Tygodnia W. Postu

Łk 6, 36-38

Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny

Sporo puka do twych drzwi

prosząc o wsparcie,

o coś do jedzenia.

Wiem z doświadczenia,

proszą o kanapkę,

nie o kromkę chleba.

Widocznie przywykli,

że ci, których proszą hojniejsi

niż ich marzenia

a może proszący

sami wybredniejsi

widząc dostatek

niektórych z otoczenia.

Przechodząc ulicą

zapewne dostrzegasz

dziecko na wózku

z tabliczką przed sobą

wyjaśniającą powód

swego żebrania.

U jego wezgłowia matkę

patrzącą na przechodniów

i czekającą na wsparcie

by zapłacić

za dziecka operację

szansę dającą

możliwości życia,

jego rozwoju

a kalectwa zażegnania.

Widzisz grającego

z czapką,

z pudełkiem przed sobą.

Umila drogę przechodniom

w nadziei, że zwrócą uwagę,

coś wrzucą

a jemu pomogą.

Widzisz malarza z obrazami,

rysunkami naszego miasta.

Przechodzących namawia

by wzięli za przysłowiowy grosz

ale nie odmówili wsparcia.

Nie brakuje wyciągniętych rąk,

bo głód ciała dotyka.

To tylko mały wycinek

ludzkich potrzeb,

ludzkiego życia.

Nie widzisz cierpiących,

skrzywdzonych,

upokorzonych,

wyroki odsiadujących.

A wszyscy czekają

na ludzkie miłosierdzie.

Na pomocną dłoń,

na otarcie potu,

na otarcie łez,

na podanie lekarstwa,

na chwilę rozmowy,

na twą obecność,

na twe wrażliwe serce.

Jako wierzący znasz

z wiary płynący powód wspierania.

W potrzebującym

dostrzegasz Chrystusa twarz.

- - - - -

Wtorek II Tygodnia W. Postu

Mt 23,1-12

Strzeżcie się pychy i obłudy

Są rzeczy

do których masz wstręt,

obrzydzeniem napawają.

Wulgarne słowa,

niechlujny wygląd,

brudne ręce.

Są cechy charakteru,

przed którymi się wzdrygasz.

Ludzi z nimi

jak zarazy unikasz.

W pobliżu ich

źle się czujesz,

humor tracisz,

serce kłuje.

To, co tak przeraża,

na co tak reagujesz,

co w takie zakłopotanie

ciebie wprawia,

dolegliwości przysparza,

to obłuda

kogoś z twego otoczenia,

który uśmiechając się

swymi słowami,

postępowaniem,

zachowaniem,

zadaje duszy cierpienia.

Takich się strzeż,

i od nich niech Bóg cię zachowa.

Takich postępowanie

dające ci tak przykre doznania,

przed podobnym zachowaniem

niech cię ostrzega.

- - - - -

Środa II Tygodnia W. Postu

Mt 20,17-28

Matka synów Zebedeusza

Jeżeli na twego syna

wejrzał Chrystus Pan

i powiedział mu,

jak kiedyś mówił

do każdego apostoła

„pójdź za Mną”,

czyli usłyszał to samo

i on poszedł to wiem,

że nie poszedł sam.

Poszłaś i ty mamo.

Towarzysz mu

w całej jego drodze

seminaryjnych lat.

W całej posłudze

kapłańskiego życia

wzroku nie spuścisz,

bo tego nie możesz nawet,

gdy jako misjonarz

pójdzie w daleki świat.

Swymi modlitwami

ku Bogu się zwrócisz

by go strzegł,

błogosławił jego pracy,

w zdrowiu zachował.

I wiem,

że sporo tych próśb

będziesz kierować

do Matki Najświętszej

bo Ona tego doznała

z mieszkańców nieba

zna się na tym najlepiej

i najwięcej.

Tobie, tylko mamo

prosić wypada

by twego syna kapłana

życzliwość spotkała,

czego Maryja

Matka Chrystusa

nie zaznała.

- - - - -

Czwartek II Tygodnia W. Postu

Łk 16,19-31

Przypowieść o Łazarzu i bogaczu

Znasz życie

i wiesz ile trudu wymaga

by godnie żyć

i mieć wszystko to,

co konieczne

do normalnego funkcjonowania.

Tego nikt nie kwestionuje.

Po to masz zdolności,

zdobywana wiedza

byś zabiegał o to,

co przy twojej pozycji,

twym stanowisku,

wykonywanego zawodu

mieć wypada.

Chrystus kieruje

przestrogę do tych,

którzy w pogoni za dobrobytem,

za tym, co przyjemne,

chcą mieć jak najwięcej.

Odsunęli Boga ze swego życia.

Pouczeń, uwag, przestróg i rad

pod swoim adresem

nie darzą zachwytem.

Choć ich pragnienia przyziemne

w swym uporze trwają niezmiennie.

Aż kiedyś śmierć przed nimi stanie.

Nie będzie pytać o zgodę,

czy może przerwać

to z Bogiem igranie.

A wierzącym pozostanie,

serdeczna modlitwa:

„Okaż im Miłosierdzie Panie.”

- - - - -

Czwartek II Tygodnia W. Postu (2)

Łk 16,19-21

Łazarz i bogacz

Znasz takie określenie,

„za późno.”

A znaczy ono dla ciebie,

że coś przegapiłeś.

To czas, w którym pociąg odjeżdża,

autobus odchodzi,

samolot odlatuje.

Nie zdążyłeś,

odjechał,

odszedł.

Nie wsiadłeś,

odleciał bez ciebie.

Ty się spóźniłeś,

co to znaczy wiesz.

Szansę, okazję straciłeś.

To jednak, pociesza cię myśl,

w cierpliwość się uzbroić.

Poczekać na następną okazję

i wszystko nadrobić.

Ale wiedz, że tak

z życiem nie zrobisz,

którego masz tylko raz,

a ma być drogą ku zbawieniu.

Jeżeli nie wykorzystasz

dany ci jego życia czas,

po jego zakończeniu

nic już nie nadgonisz.

Wtedy nie szukaj usprawiedliwienia,

że o wieczności nie słyszałeś.

Tylko ty lekceważyłeś.

Szkołą, nauką, pracą,

utrzymaniem rodziny,

wymawiałeś się brakiem czasu,

w zagonieniu wymówek szukałeś,

Zostawiałeś to pobożnym.

Tym, co czas mają,

co z nim robić nie wiedzą,

co do nieba się pchają.

Z tego wynika, że jako wierzący

o wszystkim wiedziałeś,

tylko ty wtedy

słuchać nie chciałeś.

I wiedzieć musisz,

podstawową prawdę

dotycząca życia,

że nim zdajesz egzamin dojrzałości

dotyczący twej wieczności.

To taki egzamin,

który poprawek nie przewiduje

i ich nie zakłada,

na nie pozwala,

ich nie dopuszcza

i naprawdę ich nie ma.

Czyli, gdy się znajdziesz

już po drugiej stronie

i ze swego losu

nie będziesz zadowolony,

nie przypisuj to tacie, mamie,

siostrom, braciom,

dzieciom, żonie,

a tylko samemu sobie.

- - - - -

Piątek II Tygodnia W. Postu

Mt 21, 33-43.45-46

Przypowieść o dzierżawcach w winnicy

Jeżeli jako niemowlę

zostałeś ochrzczony,

to tego nie pamiętasz.

A szkoda, bo jako dorosły

byłbyś zdziwiony

z jaką łatwością

rodzice i chrzestni

wobec Boga zapewniali,

że po katolicku cię wychowają,

dadzą ci przykład wiary,

o jej rozwój zadbają.

Dobrze się przyjrzyj,

czy z tych uroczystych obietnic

się wywiązali?

Bo być może z wiernością Bogu

dziś sami problemy mają.

Znasz medalu drugą stronę.

Przez Sakrament Chrztu świętego

ty sam zostałeś wszczepiony

w organizm Kościoła,

jesteś jego cząstką,

latoroślą na winnym szczepie.

Ale czy żyjącą?

Rodzącą owoce życia z wiary?

Czy tylko tkwiącą?

czekającą na odcięcie,

usychającą?

O tym już ty decydujesz.

Wiedz, że dobrym owocowaniem

zaskarbisz sobie nagrodę i pochwałę,

a usychaniem,

odcięcie i spalenie jako karę.

- - - - -

Sobota II Tygodnia W. Postu

Łk 15, 1-3.11-32

Przypowieść o synu marnotrawnym

Tak jak różne drogi,

tak różne koleje życia bywają.

Jakąkolwiek sobie wybierzesz,

sam odczujesz słuszność wyboru,

bo po niej stąpają twe nogi,

one zmęczenie odczuwają.

I bywa, że po długim jej przebyciu

ze smutkiem spostrzeżesz,

że nie ta,

o której marzyłeś.

Bo tą, którą idziesz

okazała się niewłaściwa i zła.

Zawracasz,

tym gestem pomyłkę naprawiasz.

Ale nie tak łatwo ci przyjdzie,

jeżeli świadomie wybrałeś

niezgodną z nakazami wiary

fałszywą życia drogę.

Złą, grzeszną i gorszącą,

twe zmysły,

żądze zaspokajającą

a nie tę, w której byłeś wychowany.

Wtedy najbliżsi przypuszczą

szturm do nieba

prosząc Boga o twe przejrzenie,

o poszanowanie Bożych Przykazań,

o zawrócenie ze złej drogi,

o nawrócenie.

A ojciec i matka będą żyć nadzieją

i czekać z przebaczeniem.

- - - - -

0 Comments

Posted on 17 Dec 2016 by jacek