mysli jacka furtiana - do slow Pana

2 Niedziela Wielkanocna A i dni po...

II Niedziela Wielkanocna A C

J 20,19-31

Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli

Jeżeli masz wątpliwości,

czekasz na wyjaśnienie.

Jeżeli doświadczasz

niepewności,

czekasz

jak na wybawienie

na tę chwilę,

aż przeminą

lub ktoś je rozwieje.

Wtedy jesteś spokojny,

mija zaniepokojenie,

a trudne doświadczenie

ma swe radosne zakończenie.

Czego potrzebują

wątpiące umysły,

przelęknione serca uczniów

wiedział Chrystus Pan.

Dlatego stanął

pośród nich zwycięski,

Zmartwychwstały,

powiedział im wszystkim:

„ P o k ó j w a m ”.

On im przyda się bardzo

na czasy nadchodzące,

bo pójdą drogą nie łatwą,

przed nimi trudności

co krok się pojawiające.

A Tomaszowi,

który z nieufnością

przyjmował wieść

o zmartwychwstaniu

Chrystus polecił,

by włożył palec w Jego rany.

Zrobił to z radością,

dzięki temu uwierzył,

nam świadectwo

wiary zostawił.

- - - - -

2 Niedziela Wielkanocna A

J 20,19-31

„Podnieś rękę włóż ją do mego boku…”

Nie wszystkim słabej wiary

w zmartwychwstanie Chrystusa,

będzie danym dotknąć Jego ran

po ukrzyżowaniu pozostałych.

- - - - -

Módlmy się :

Boże zawsze Miłosierny,

Ty przez doroczną uroczystość wielkanocną

umacniasz wiarę Twojego ludu,

pomnóż łaskę, której udzieliłeś,

abyśmy wszyscy głębiej pojęli,

jak wielki jest chrzest,

przez który zostali my oczyszczeni,

jak potężny jest duch,

przez którego zostaliśmy odrodzeni,

i jak cenna jest Krew,

przez którą zostaliśmy odkupieni.

- - - - -

Wiara w Zmartwychwstanie Chrystusa

jest fundamentem naszej wiary,

a wierzący w Chrystusa wierni Jego nauce

mają szczęście wieczne obiecane.

- - - - -

Poniedziałek po II Niedzieli Wielkanocnej

J 3,1-8

Nikodem nocą rozmawia z Chrystusem

Czasem warto

sen zarwać,

by z Bogiem

sam na sam pozostać

na osobności,

w ciszy nocy,

w skupieniu porozmawiać.

Mogą to być

ważne rozmowy.

Dotyczące ciebie,

twych bliskich,

twych dzieci,

twej żony.

Twej wiary,

twego zawierzenia,

twej wierności

obowiązkom,

Bożym Przykazaniom

drabinie do nieba.

Tak Nikodem

postąpił.

Miał problemy

dotyczące wiary,

a rozmawiając z Chrystusem

nie chciał być

przez faryzeuszów widziany.

Wybrał

nocne godziny

dla bezpieczeństwa.

Wątpliwości wiary

Chrystus wyjaśnił,

a on o Jego bóstwie

przekonany,

tą wiarą będzie żył

i ją innym głosił.

- - - - - -

Wtorek po II Niedzieli Wielkanocnej

J 3,7-15

Trzeba się powtórnie narodzić

Na zdrową cerę,

gładką skórę,

jędrne ciało,

szukasz

cudownego leku

za wszelką cenę.

Bo chcesz

poczuć się młodym,

czerstwym,

zdrowym,

jak nowonarodzonym.

Taką twa dusza

się stanie,

jeżeli przez

Chrzest Święty,

w Chrystusa,

w Kościół,

Jego Mistyczne Ciało

wszczepioną zostanie.

Dzieckiem Bożym

się staje,

a korzystając z łask

z sakramentów płynących

zacieśnia więź

z Chrystusem dającą

wsparcie

na codzienny trud,

moc i odwagę

jej wyznawania

pośród niewierzących

i tych, którzy ją utracili

bo za trudne im były

do zachowania.

- - - - - -

Środa po II Niedzieli Wielkanocnej

J 3,16-21

Bóg posłał swego Syna, aby świat został zbawiony

Sama myśl

o piekle

grozę budzi.

Bo jest prawdą,

że jest karą

trwającą wieczność

dla bardzo

złych ludzi.

Ale też jest prawdą,

że nią dotknięci

sami świadomie

ją sobie wybrali

mimo,

że pomoc otrzymali

w Chrystusie Zbawicielu,

który sam powiedział,

„Kto w Niego wierzy,

Będzie miał życie wieczne”.

Pomimo tego

w błędzie trwali,

przy swej niewierze

pozostali,

za śmieszną

tę prawdę uznali.

Z przyjścia Chrystusa

na świat

jako Odkupiciela

skorzystać nie chcieli

i nie skorzystali.

- - - - - -

Czwartek po II Niedzieli Wielkanocnej

J 3,31-36

Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne

Ludzie wierzący,

zatroskani

o swoje zbawienie

wiedzą,

co ku temu prowadzi.

Znają receptę.

Życie z wiary.

Ono im daje

zbawienia nadzieję.

Ludzie pobożni

jeszcze dodają

długie pacierze,

świętych modlitwy,

nabożeństwa,

pielgrzymowanie,

po pęczek medalików

noszonych na szyi,

koronek bez liku,

nocne adoracje,

czuwanie,

by tylko być w niebie

jak najbliżej Pana.

Chrystus wszystkich

wzrokiem ogarnia.

Jednych nagradza,

drugich pochwala

i nieustannie przypomina,

że do zbawienia

konieczna jest wiara

i z niej wypływające

codzienne postępowanie

objawiające się

w uczynnej miłości

wobec drugiego człowieka.

- - - - - -

Piątek po II Niedzieli Wielkanocnej

J 6,1-15

Rozmnożenie chleba

Nie po to

by zadziwić,

ale by przekonać,

że jest Mesjaszem,

bo Chrystus sam

„wiedział,

co miał czynić”,

postanowił

cudownego

rozmnożenia chleba

dokonać.

Znamy liczbę tych,

którzy byli świadkami

tego cudu,

którzy jedli ten chleb,

te ryby,

już nie

z jeziora Galilejskiego,

ale z rąk

Boga samego.

Głód zaspokoili,

syci,

zadowoleni.

Ale prawdy nie znamy

ilu z nich,

uwierzyło w Niego?

Ilu Chrystusowi

za dany pokarm

podziękowało.

Tajemnicą pozostanie

czy dla kogoś

z tak licznego grona

była to okazja

do uwierzenia w Chrystusa

jako Mesjasza,

posłanego przez Boga.

- - - - -

Sobota po II Niedzieli Wielkanocnej

J 6,16-21

Jezus chodzi po wodzie

Miewasz niepokoje,

niepewności,

wątpliwości.

Doświadczasz lęku

z powodu zagrożeń,

o zdrowie,

o bliskich,

o siebie,

o życie swoje.

Balsamem łagodzącym

staje się

czyjeś pojawienie,

ręki podanie,

uspokojenie,

usłyszenie

słów pociechy,

„nie bój się”,

są jak wybawienie,

środkiem smutek

uśmierzającym.

Będą to słowa

Chrystusa,

którego gdy spotkasz,

posłuchaj.

Minie niepewność,

zalęknienie.

Potwierdzają

to apostołowie

dostrzegłszy nocą

idącego Chrystusa po jeziorze,

który uśmierzył

ich lęk, przerażenie

dając im znak o sobie

słowami,

po których swego Mistrza

rozpoznali

- - - - -

0 Comments

Posted on 17 Dec 2016 by jacek