mysli jacka furtiana - do slow Pana

4 Niedziela Wielkanocna A i dni po...

IV Niedziela Wielkanocna A

J 10,1-10

Jezus jest bramą owiec

Posłuchaj dziś

uważnie,

kim Chrystus?

jest dla ciebie.

Sam mówi o sobie,

że jest bramą

do owczarni,

do wspólnoty kościoła.

Przez Niego

prowadzi droga

do tego,

z czym przyszedł

do człowieka.

Z propozycją

szczęścia wiecznego,

z zachętą

do życia wiernego

nakazom i zakazom

Prawa Bożego.

To nie znaczy łatwego,

ale u jego kresu

czekającego

z wieczną nagrodą.

W ten sposób

nagradzającego

trud drogi,

wysiłek woli każdego,

który przez

życie wiarą

w Chrystusie ma

pasterza swego.

- - - - -

4 Niedziela Wielkanocna A

J 10,1-10

„Ja jestem bramą owiec…”

Przez Chrystusa

mamy szansę zbawienia,

innej drogi nie było

i innej możliwości nie ma.

- - - - -

Módlmy się :

Wszechmogący, wieczny Boże,

prowadź nas

do niebieskich radości,

niech pokorny lud

dojdzie do Ciebie,

podążając

za zwycięskim Pasterzem.

- - - - -

Spotkania z Chrystusem

w Sakramentach Świętych,

życie w Jego łasce,

jest zapowiedzią życia,

które ze śmiercią nie gaśnie.

- - - - -

Poniedziałek po IV Niedzieli Wielkanocnej

J 10,1-10

Chrystus pasterzem

Jako wierzący znasz

swych kapłanów

z imienia,

z twarzy.

Korzystasz z ich posługi

duszpasterskiej

w kościele,

w kancelarii,

w szkole.

Są dla ciebie

szafarzami

sakramentów świętych,

nauczycielami.

I nie raz ci się zdarzy

spotkać się z nimi

w rodzinnym gronie.

Zapewne ci się marzy,

by byli dobrymi

pod każdym względem

jako kapłani.

Byli ludźmi Bożymi,

świętymi,

na wzór Chrystusa

pasterzami.

Kapłani

odnośnie wiernych,

Takie same

pragnienia mają.

Dla jednych

są drogowskazem do nieba,

dla innych

o miłosierdzie Boga błagają.

W zamian kwiaty,

albo kamienie dostają.

- - - - - -

Wtorek po IV Niedzieli Wielkanocnej

J 10,22-30

Moje owce słuchają mojego głosu

Nie brakowało,

i nie brakuje

pośród różnych narodów

rzeszy ludzi,

których Chrystus

urzekał osobowością,

zachwycał mądrością.

Chrystusa postrzegają

jako nauczyciela,

wędrującego ascetę,

głębokiego myśliciela

udzielającego wielu rad,

jak przejść przez życie

by wieczność szczęśliwa

była nagrodą

za wszystkie biedy ludzkie,

niedostatki i cierpienia.

Byli i są ludzie,

którzy Ewangelię znają dobrze,

z niej korzystają

jak z księgi aforyzmów,

mądrych porównań,

pouczających przypowieści

i na tym poprzestają.

Ten problem

Chrystus sam wyjaśnia.

By dostrzec w Nim Boga

mają trudności,

bo wiary nie mają.

Pasterzem im nie jest,

bo Jego nakazy

za trudne im się wydają.

- - - - - -

Środa po IV Niedzieli Wielkanocnej

J 12,44-50

Przyszedłem, aby świat zbawić

Człowiek wierzący

życie swoje

opiera

na wierze w Boga,

którą ożywia,

pogłębia,

w sakramentach kościoła.

W nich otrzymuje,

przywraca,

powiększa

Bożą łaskę,

czyli więź przyjaźni

ze swym Zbawicielem,

który człowiekowi

jest wsparciem,

motywacją

i w wieczności celem.

Dziś Chrystus mówi,

że przyszedł

jako światło do ciebie,

byś przez wiarę w Niego

nie trwał w grzechu,

w ciemności.

Uwolnił się od zła,

bo On

przez mękę krzyżową

wysłużył ci niebo.

- - - - - -

Czwartek po IV Niedzieli Wielkanocnej

J 13,16-20

Sługa nie jest większy od swego pana

Ceń sobie pracę,

bo daje ci

środki do życia.

Choć wykonywana

dzień w dzień

zmęczeniem nagradza.

Wielu dziś

puka do drzwi,

bo jej nie ma.

Ceń sobie

pracodawcę,

zwierzchnika,

choć wymaga to,

sporo pokory,

bo do roboty

jesteś ty,

a on od niej,

jest wolny.

Nigdy

nie zazdrość tym,

którzy na wszystko

czas mają,

bo zawsze

pośród pszczół

trutnie latają.

Uczciwa praca,

sprawiedliwego wynagrodzenia

się domaga,

a sumiennie wykonaną

Bóg nagradza.

- - - - - -

Piątek po IV Niedzieli Wielkanocnej

J 14,1-6

Ja jestem drogą, prawdą i życiem

Człowieka wierzącego

niech radością napawa,

Że ma miejsce

w Domu Ojca

przygotowane przez Pana.

Całym swym

chrześcijańskim życiem,

niech jak najlepiej

się przygotowuje

na spotkanie

w wieczności,

oby szczęśliwej

razem z Nim.

Czy nie radosna?

to obietnica,

że po życiu

na ziemskim padole,

przekraczając

wieczności próg

będziesz szukał,

gdzie twój tato?

gdzie twoja mama?

gdzie bliscy tobie?

aż w końcu

zobaczysz ten dom,

w którym już są

i w nim

wszystkich zbawionych

spotkasz,

swe miejsce dostaniesz

i już nikt,

nie wyrzuci cię stąd.

- - - - -

Sobota po IV Niedzieli Wielkanocnej

J 14,7-14

Kto Mnie zobaczył, zobaczył także Ojca

Po wielekroć razy

słyszysz od Chrystusa,

jak odnosi się

do swego Ojca,

mówi o swej z Nim jedności,

nierozerwalnej więzi,

zażyłości.

Bóg Stwórca

i Jego Syn Jezus Chrystus

mają Bóstwo

jako wspólną naturę.

Dlatego Jezus w Ojca Imię

cudów dokonuje.

Za to, że uzdrowił,

nakarmił, wskrzesił,

zawsze Ojcu dziękuje.

Być może, czasem

masz prośbę do Chrystusa

podobną jak apostoł Filip

z dzisiejszej Ewangelii

„Panie, pokaż nam Ojca”,

by mieć pewność

o prawdziwości tego,

czego Chrystus naucza,

choćby tylko dla siebie.

A Chrystus kolejny raz

zadość nie uczyni,

chce by Jego czyny

o tym świadczyły,

wymaga wiary od ciebie.

- - - - -

0 Comments

Posted on 17 Dec 2016 by jacek