mysli jacka furtiana - do slow Pana

7 Niedziela Wielkanocna A i dni po...

VII Niedziela Wielkanocna A

Mt 28,16-20

Wniebowstąpienie Pańskie

Zapewne

twoim pragnieniem

jako wierzącego

swoje życie

tak przeżyć,

by po nim

cieszyć się niebem.

Tak to się nie stanie

jak Chrystus

tego doświadczył,

który na oczach apostołów

unosił się w górę,

a każdy z nich zobaczył

Jego oddalanie.

Doznasz za to

czegoś innego,

co Chrystus przeszedł

i miał za sobą.

Wielu przeciwności,

trudów, trosk,

niewdzięczności.

Przejdziesz przez śmierć

bramę wieczności,

a znoszone z wiarą

pomogą ci do świętości.

Za nią Bóg

obdarzy cię pokojem.

A niebo,

o którym marzyłeś

będzie ci nagrodą,

twej wieczności domem.

- - - - -

7 Niedziela Wielkanocna A

Wniebowstąpienie Pańskie

Mt 28,16-20

„Idźcie więc i nauczajcie….”

Zanim Chrystus powróci do Ojca

i z uczniami się rozstanie,

określi ich pracę apostolską

i wyjaśni na czym polega ich zadanie.

- - - - -

Módlmy się :

Wszechmogący Boże,

wniebowstąpienie Twojego Syn a

jest wywyższeniem ludzkiej natury,

spraw, abyśmy pełni świętej radości

składali Tobie dziękczynienie,

i utwierdź naszą nadzieję,

że my, członkowie

Mistycznego Ciała Chrystusa,

połączymy się z Nim w chwale.

- - - - -

Chrystus powrócił do nieba,

pośród nas pozostał

w Eucharystycznym Chlebie,

i na ciebie czeka.

- - - - -

Poniedziałek po VII Niedzieli Wielkanocnej

J 16,29-33

Mnie zostawicie samego

Oprócz rodziny,

mamy,

taty,

siostry,

brata,

masz koleżankę,

kolegę,

przyjaciółkę,

przyjaciela,

a w klasztorze

współsiostrę,

współbrata.

Jesteście sobie bliscy

z różnego powodu.

Radość jednego

radością wszystkich.

Dopiero cierpienie,

smutek, ból,

przeciwności jednego

powodem bywają,

że ludzkie znajomości

więzy, koleżeństwa,

przyjaźni pękają.

Bywa, że ich drogi się rozchodzą,

ludzie się rozstają.

Zaznał tego Chrystus.

Swym uczniom zapowiedział.

Jego powiedzenie nam nie obce,

że gdy „w Pasterza uderzą,

Rozproszą się owce.”

- - - - -

Wtorek po VII Niedzieli Wielkanocnej

J 17,1-11a

Ja za nimi proszę

Modlisz się,

bo modlitwa

jest potrzebą

twego serca.

Na niej spotykasz się

z Bogiem,

On ma wgląd

do twego wnętrza.

Trwasz w uwielbieniu,

dziękczynieniu.

Nie brakuje ci

też powodu

do żalu serdecznego.

Przed Nim postanawiasz

naprawić zło,

grzech wyznać,

a że wybaczy

święcie wierzysz w to.

Zanosisz do Boga

modlitwę żarliwą

o miłość wzajemną,

jedność, zgodę,

wyrozumienie, życzliwość,

byś z rodzicami,

którym życie zawdzięczasz

oraz z braćmi, siostrami,

byli kochającą się rodziną.

Byście nie tylko żyli

w jednym domu,

ale jedno stanowili.

Tak modlił się Chrystus

za swymi uczniami,

bo przez wzajemną miłość,

będą najlepszymi

Jego świadkami.

- - - - -

Środa po VII Niedzieli Wielkanocnej

J 17,11b-19

Aby tak jak My stanowili jedno

Patrzysz z podziwem

na szczęśliwych małżonków.

Dostrzegasz z radością

kochającą się rodzinę

i chyba z zazdrością

patrzysz w stronę

każdej wspólnoty,

która darząc się

wzajemną miłością,

sama zwarta

promienieje jednością.

Jak ważna jest jedność

z doświadczenia wiesz.

Spójrz na Kościół,

kiedy jej zabrakło

w wiekach minionych

pośród jego wiernych,

spójność ich prysła też.

Choć świętość

dalej należy

do ideałów upragnionych.

Spójrz na małżonków

się rozchodzących

złych na siebie,

ze sercem zranionym,

posępnych,

płaczących,

nienawiścią ziejących,

uciekających od siebie,

bycia razem

więcej niechcących.

Już nie kochają siebie.

Spójrz

na rodziców skłóconych,

niepatrzących

na własne dzieci,

jak egoizm,

zarozumiałość,

pycha,

podeptała Prawo

przez Boga ustanowione.

Każde z nich widzi tylko siebie,

swoją wygodę.

Patrz dobrze

co się podziało

gdy brakło miłości,

gdy rozerwano

najsilniejsze więzy

kościoła,

małżeństwa,

rodziny,

więzy jedności.

Tak ważną była,

jest i pozostanie.

Dlatego o nią

modlił się Chrystus

w Wieczerniku.

By była w Jego kościele,

pośród w Niego wierzących,

w małżeństwach,

w rodzinach,

we wspólnotach.

By ludzi łączyła

w nich żyjących.

- - - - -

Czwartek po VII Niedzieli Wielkanocnej

J 17,20-26

Aby stanowili jedno

Szczęśliwy,

kogo darzą,

a on innych

obdarowuje dobrocią,

życzliwością,

miłością.

Wraca chętnie

do takiego miejsca,

do domu.

Bo wspólne przebywanie

staje się radością,

a każda rozłąka

rodzi tęsknotę

za bliskimi.

Bo miłość

ludzi jedna,

każe myśleć o sobie,

wczuwać się

w potrzeby innych,

być pomocnym

słowem,

czynem,

nie szczędząc czasu

i rąk uczynnych.

Posłuchaj jak Chrystus

modląc się do Swego Ojca

o swych uczniach pamięta.

Bo miłość szczerze przeżywana,

wieczności sięga.

- - - - -

Piątek po VII Niedzieli Wielkanocnej

J 21,15-19

Piotr pasterzem Kościoła

Darząc kogoś miłością

będziesz chciał mieć

jej potwierdzenie.

I bywa,

że po wielekroć razy

będziesz jego,

będziesz ją

o to pytał z ciekawością.

A postępujesz tak

by mieć pewność,

że osoba ta

będzie chciała

w podjętym dziele

wymagającym trudu,

samozaparcia,

ofiary,

poświęcić się cała.

Tak Chrystus postąpił.

Zanim Piotrowi

zwierzchnictwo

w Kościele powierzy,

zanim postanowi,

że będzie pierwszym

w dziejach kościoła

papieżem,

o jego miłość zapyta,

nie, żeby w nią wątpił,

ale żeby sam Piotr

zapewnił swego Mistrza

o niej szczerze.

- - - - -

Sobota po VII Niedzieli Wielkanocnej

J 21,20-25

Panie, a co z tym będzie?

Człowieka ułomnością

chęć wieści o drugim.

Wprawdzie nie ładna to

człowiecza cecha,

ale rzadko kto

wolny od niej.

Zwie się ciekawością,

czyli chęcią,

pragnieniem

dowiedzenia się

za wszelka cenę

czegoś o drugim.

A najczęściej

co było wynikiem

jego ludzkiej słabości,

jakimś popełnionym

obiektywnym złem,

może nawet

wobec bliźniego

niesprawiedliwością,

a wobec Boga grzechem.

Zapewne też jesteś ciekawy.

Dobrze zrobisz

jak posłuchasz

Chrystusa dobrej rady

byś nie wtykał nosa

w nie swoje sprawy.

Byś i ty nie usłyszał

Chrystusa mówiącego:

„Co tobie do tego”?

- - - - -

0 Comments

Posted on 17 Dec 2016 by jacek