mysli jacka furtiana - do slow Pana

2 Niedziela Wielkanocna C i dni po...

2 Niedziela Wielkanocna C

J 20,19-31

„Ujrzał i uwierzył.”

Wiara jest łaską,

bo uznać

za prawdę,

co Bóg objawił,

a Kościół

do wierzenia podaje

bez możliwości

sprawdzenia

zmysłami,

nie jest rzeczą łatwą.

Wiara jest darem

rodzącym się

ze słuchania

Słowa Bożego,

ze świadectwa innych,

którzy dzieląc się

duchowym doświadczeniem,

przeżyciem religijnym

w kimś rozniecili

iskierkę wiary,

przyspieszyli

jej kiełkowanie.

Czasem

jednak się zdarza,

że Bóg

w swojej dobroci,

w geście

miłosierdzia

siebie odsłania.

Ułatwia poznanie,

umożliwia

bezpośredni kontakt,

można Go widzieć,

słyszeć,

dotknąć się pozwala.

Tak Chrystus

przekonywał

swych uczniów,

przyjaciół,

o rzeczywistości swego

zmartwychwstania,

którzy Jego męką,

śmiercią na krzyżu

byli przerażeni,

zawiedzeni,

rozczarowani.

Zachowali w pamięci

słowa obietnicy,

że kiedyś

się spotkają,

że tak szybko

to nastąpi

nie przypuszczali,

nie myśleli.

I przyszedł

ten czas

dla Marii Magdaleny,

Piotra, Jana,

uczniów,

w drodze napotkanych,

w Wieczerniku

zgromadzonych,

że Jezus stanie

przed nimi

nagle,

mimo drzwi

zamkniętych

niespodziewanie.

Będzie z nimi

rozmawiał,

prosił

o coś do jedzenia,

na ich oczach jadł,

stanie przed nimi

nad brzegiem jeziora

cudowny

połów sprawi,

czyni to wszystko,

by tylko uwierzyli,

że to prawdziwie

On,

inaczej żyjący,

zmartwychwstały.

Najszczęśliwszym

z uczniów

był Tomasz,

najbardziej sceptyczny

wobec wieści

zasłyszanych,

bo kiedy inni

mówili mu

że widzieli Jezusa,

nie dawał

w to wiary,

aż Jezus

przed nim stanął

i powiedział mu

by pragnienie swe spełnił

i włożył palec

w miejsce gwoździ,

rękę

w Jego bok.

Posłuchał,

tak zrobił.

Klękając

przed Jezusem

wyznał swą wiarę.

Po wielekroć razy

uczniowie Jezusa

przekazują nam

prawdę o fakcie

zmartwychwstania

podając nam

zdarzenia,

jako własne

życiowe doświadczenie,

by nam było

łatwiej wierzyć

we wszystko to,

czego oni doznali.

A rodzi się

i takie pytanie.

Dlaczego

po swoim zmartwychwstaniu

Jezus

nie stanął

przed Annaszem,

Kajfaszem.

Herodem,

Piłatem,

przed swymi sędziami,

wrogami?

Nie poszedł

w dzień szabatu

do świątyni

nie spojrzał

zgromadzonym

prosto w oczy

i nie zapytał :

w co wy w końcu

wierzycie?

Jak Pisma czytacie?

Coście zrobili

z Mesjaszem oczekiwanym?

Co oni

by w wtedy zrobili?

Zamilkli?

wyszli?

Czy by Jezusa

rozpoznali?

Być może,

kapłani najpierw

żałowaliby pieniędzy,

które Judaszowi

ze skarbony świątynnej

wypłacili,

i tych, które rozdawano

by mówiono,

że ciało Jezusa

uczniowie wynieśli,

ukradli.

A rzymscy

przedstawiciele

władzy?

Może wreszcie

myśleć

by zaczęli,

że wiara w Boga

to coś więcej

niż kadzidło przed bóstwem

palone,

coś więcej

niż składanie ofiar

ze zwierząt

i płodów ziemi

przed posągami.

To zachowanie

Prawa Bożego,

według niego życie,

ale to było

za trudne dla nich.

- - - - -

Żyjący wiarą

ku szczęściu wiecznemu

zmartwychwstaną.

- - - - -

Niedziela Bożego Miłosierdzia C (2)

J 20,19-31

„Podnieś rękę i włóż ją do mego boku.”

Po tragicznej

śmierci Chrystusa

Jego uczniowie

wrócili

do wieczernika

miejsca ostatniej

Paschy

ze swym Nauczycielem

i z obawy

przed żydami

drzwi zamknęli.

I pomimo

zamkniętych drzwi

Jezus

stanął przed nimi

mówiąc:

„Pokój wam”.

Daje im

swego Ducha,

czyni ich sługami

przebaczenia,

dając im tym władzę

z grzechów

rozgrzeszenia.

Przy tym spotkaniu

brakowało

Tomasza,

który nie dawał

wiary

w fakt zmartwychwstania.

I chyba

z myślą o nim

Jezus zmartwychwstały

wraca

do wieczernika

po raz drugi

i jego ma uwadze,

bo do niego

kieruje słowa :

„Włóż palec

w miejsce gwoździ,

i nie bądź niedowiarkiem

lecz wierzącym”.

Tomasz

klęka przed swym Mistrzem,

wyznaje swą wiarę.

Daje świadectwo

wątpiącym.

I odtąd

wraz z innymi

uczniami,

którzy już widzieli

po wielekroć razy

zmartwychwstałego

Jezusa,

stanie się apostołem

Jego bóstwa

i pójdzie w świat

głosząc

Ewangelię,

a mając władzę

odpuszczania grzechów

będzie innym

pomagał,

by uwierzyli

w Boże Miłosierdzie.

- - - - -

Bożego Miłosierdzia

doznajesz,

gdy klękasz

przy konfesjonale.

- - - - -

Niedziela Miłosierdzia Bożego

J 20,19-31

„Błogosławieni, którzy nie widzieli a uwierzyli”.

Wiesz,

co to grzech,

na czym polega,

zapewne znasz

jego gorzki smak.

Jak cierń uwiera.

To powiedzenie

samemu Bogu nie,

jak to uczynił

zbuntowany anioł

w niebie

u początku stworzenia.

Czyli bunt,

nieposłuszeństwo,

zlekceważenie

i niezachowanie

Prawa Bożego,

pójście

na łatwiznę,

hołdowanie egoizmowi,

sprzyjanie pysze,

zaspakajanie

pożądliwości

oczu i ciała,

czyli we własną duszę

wstrzyknąć

życiu Bożemu

truciznę.

Czy to znaczy,

że człowiek

tak postępujący

jest przekreślony?

szansy

na swe zbawienie

nie ma żadnej?

Bo uśmiercił

życie łaski,

wyrzucił

Boga z duszy,

w grzechu żyje,

zawarł

pakt z diabłem.

Patrzący

na takie życie,

na wredne

czyjeś postępowanie,

ludzie

potępiać mogą

człowieka,

ale Pan Bóg

na szczęście cierpliwszy,

nie śpieszy się

z karaniem.

Żądanego

ognia nie spuści,

nie popchnie,

piorun wstrzyma,

kopniaka nie da,

czeka.

Modlitw

wstawienniczych

wszystkich słucha.

Ojca, matki,

żony, męża,

córki, syna,

dziadka, babci.

I bywa,

ni stąd, ni zowąd,

nieoczekiwanie,

czasem w młodości,

czasem w wieku

dojrzałym,

czasem w starości,

a czasem za pięć dwunasta

życia

nastąpi z Bogiem

pojednanie.

Wtedy składamy

Bogu dzięki,

za Jego cierpliwość,

za próśb zanoszonych

wysłuchanie,

za to, że okazał

swe Miłosierdzie.

Nie trzeba być

wielkim grzesznikiem,

publicznym

gorszycielem,

medialnym bluźniercą,

piewcą

treści niemoralnych,

wulgarnym

rzekomym artystą,

by mieć powód

do bicia się w piersi.

Bo każdy

świadomy grzech,

czyli ciężki,

choćby

tylko raz popełniony

jest obrazą Boga,

jest raną

dla wspólnoty

kościoła

potrzebującą

łaski miłosierdzia.

Dziś wszyscy

patrzymy

na obraz

Jezusa Miłosiernego

„Jezu ufam Tobie”.

Na nim

Jezus wyłania się

z półmroku,

wskazuje

na zranione serce,

z którego wychodzą

dwie strugi

białych i czerwonych

promieni.

One chcą wszystkich

ogarnąć,

ogrzać, oczyścić.

Dłoń Jezusa

uniesiona w geście

błogosławieństwa,

gotowa,

by każdemu żałującemu

przebaczyć,

z winy rozgrzeszyć.

Miłosierdzie

to prawda

najpiękniejsza

o Bogu Zbawicielu.

Tak Bóg

człowieka kocha,

że chce

przebaczyć każdemu.

Grzech nawet

największy,

w sercu skrywany,

czy innym

znany,

publiczny.

Każdy może

doznać Jego łaski,

otrzymać szansę

by rozpocząć nowe życie,

gdy przez

szczery żal,

spowiedź sakramentalną

wróci do życia

z Bogiem,

wtedy

obdarzy Chrystus

swą łaską,

Miłosierdziem.

Uwierz

w Boże Miłosierdzie,

jemu zaufaj,

proś i błagaj

o nie dla siebie,

grzeszników,

dla świata.

A Bóg

dojrzy twe zmagania,

pokusy

i zwycięstwa,

da siły

do opanowania

namiętności

i pożądliwości

ciała.

- - - - -

Wiedz,

że okazywanie miłosierdzia

wobec bliźniego,

jest warunkiem doznania

Miłosierdzia Bożego.

- - - - -

2 Niedziela Wielkanocna C

J 20,19-31

Chrystus pośród uczniów

Wobec zgromadzonych apostołów

Chrystus staje

z pozdrowieniem Pokój wam.

Pokazuje im swoje rany.

Daje im Ducha świętego

z władzą odpuszczania grzechów.

- - - - -

Boże zawsze miłosierny,

Ty przez doroczną

uroczystość wielkanocną

umacniasz wiarę Twojego ludu,

pomnóż łaskę,

której udzieliłeś,

abyśmy wszyscy głębiej pojęli,

jak wielki jest chrzest,

przez który zostaliśmy oczyszczeni,

jak potężny jest Duch,

przez którego zostaliśmy odrodzeni,

i jak cenna jest Krew,

przez którą zostaliśmy odkupieni.

- - - - -

Poniedziałek II Tydzień Wielkanocny

J 3,1-8

Nikodem

Ten dostojnik żydowski

dostrzegał w Chrystusie moc bożą.

W zamian usłyszy,

że tylko narodzeni z wody

i Ducha świętego

do Królestwa Bożego wchodzą.

- - - - -

Wszechmogący,

wieczny Boże,

ośmielamy się Ciebie

nazywać Ojcem,

umocnij

w naszych sercach

ducha przybranych dzieci,

abyśmy mogli osiągnąć

obiecane nam

dziedzictwo.

- - - - -

Wtorek II Tydzień Wielkanocny

J 3,7-15

Rozmowa z Nikodemem

By świat dał wiarę Bogu

i Jego miłości ku człowiekowi

musiał zobaczyć mękę Jego Syna

przybitego do krzyża.

- - - - -

Wszechmogący Boże,

Ty w Sakramentach wielkanocnych

dałeś nam

zadatek nowego życia,

spraw,

abyśmy głosili

moc

Chrystusa zmartwychwstałego

i mogli uczestniczyć

w Jego chwale.

- - - - -

Środa II Tydzień Wielkanocny

J 3,16-21

Miłość Boża

Największym jej dowodem,

że Bóg posłał na świat Syna swego

by mógł się zbawić każdy,

który uwierzy w Niego.

- - - - -

Boże,

Ty co roku

pozwalasz nam

przeżywać

misterium paschalne,

dzięki któremu człowiek

odzyskał

utraconą godność

i nadzieję zmartwychwstania

pokornie Cię prosimy,

spraw,

abyśmy przez wytrwałą miłość

osiągnęli to,

co z wiarą wspominamy.

- - - - -

Czwartek II Tydzień Wielkanocny

J 3, 31-36

Wiara

Wiara w Chrystusa

warunkiem zbawienia.

Chrystus bramą

wiodącą do nieba.

- - - - -

Miłosierny Boże,

spraw,

aby łaska,

którą czerpiemy

z wielkanocnych misteriów,

przyniosła owoce

w ciągu całego

naszego życia.

- - - - -

Piątek II Tydzień Wielkanocny

J 6,1-15

Rozmnożenie chleba

Tłumy idące za Chrystusem

szukały uzdrowienia ciała,

a Chrystus nakarmił je cudownie chlebem,

by ułatwić im wiarę w siebie

jako Mesjasza.

- - - - -

Boże,

Ty chciałeś,

aby Twój Syn

przez śmierć

na drzewie krzyża

uwolnił nas

spod władzy szatana,

spraw,

abyśmy wiernie

Tobie służyli

i dostąpili

łaski zmartwychwstania.

- - - - -

Sobota II Tydzień Wielkanocny

J 6,16-21

Jezus idący po jeziorze

Apostołowie w łodzi

myśleli,

że to zjawa,

a to Jezus idący po jeziorze,

że to On,

ich uspakaja.

- - - - -

Boże,

Ty nam zesłałeś Zbawiciela

i uczyniłeś nas

swoimi przybranymi dziećmi,

wejrzyj łaskawie

na wierzących w Chrystusa

i obdarz ich

prawdziwą wolnością

i wiecznym dziedzictwem.

- - - - -

0 Comments

Posted on 20 Dec 2016 by jacek