| Aktualności |
|---|
| Ewangelia |
|---|
| Rok A |
| Rok B |
| Rok C |
| Ewangelia aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy rok A |
| Aforyzmy rok B |
| Aforyzmy rok C |
|
Ewangeliczne sentencje
|
|---|
Uroczystości |
|---|
Święta |
|---|
Święci |
|---|
Fraszki |
|---|
| Aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy religijne |
| Aforyzmy z życia |
| Wiersze |
|---|
| Wiersze religijne |
| Wiersze z życia |
To i owo |
|---|
33 Niedziela Zwykła A i dni po...
33 Niedziela zwykła A
Mt 25,14-30
„Dobrze,, sługo dobry i
wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości
twego pana.”
Darów.
przymiotów, talentów
można
być świadom lub nie,
mieć
ich mniej lub więcej.
Ale
bez względu
na
uświadomienie ich sobie
każdy
je ma w określonym wymiarze
i
każdego zadaniem
wykorzystać
je tak
by
przyniosły pożytek
posiadającemu
je człowiekowi,
były
mu powodem zasługi,
zapewniły
jak w przypowieści nagrodę.
Oprócz
wielu darów przyrodzonych
jak
zdolności, przymioty, umiejętności
są
i dary nadprzyrodzone
i
najcenniejszym jest łaska wiary.
Daje
możliwość poznania Boga,
umiejętność
czynienia dobra,
szansę
przemiany człowieka.
Jest
więc pomocą
w osiągnięciu świętości,
Jej
rozwój i wykorzystanie
decyduje
o wieczności.
- - - - -
33 Tydzień Zwykły – poniedziałek Łk 18, 35-43 „Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.” Na nic się zdały próby uciszenia niewidomego żebraka siedzącego przy drodze wołającego o litość na wieść o przechodzącym Jezusie. Przeciwnie, siłę głosu spotęgowały i wołał tak głośno jak zdołał „Jezusie Synu Dawida ulituj się nade mną” aż Chrystus usłyszał, przystanął i do siebie przywołał. Cudu dokonał, o który prosił. Tak nagle to osiągnął aż sam się zdumiał i z wdzięczności za łaskę doznaną dołączył do idących za Chrystusem grona. I będzie rozmyślał usłyszane słowa: „Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.” Uświadomił sobie łaskę wiary, dzięki której doznał cudu powrotu do zdrowia.
- - - - -
33 Tydzień Zwykły – wtorek Łk 19,1-10 „Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie.” To słowa wyznania Zacheusza celnika, który powodowany ludzką ciekawością miał szczęście spotkać Chrystusa i gościć w swoim domu. Jako zwierzchnik celników miał okazję dojść do bogactwa bez wielkiego wysiłku, ciężkiej pracy, zmęczenia, potu. To jednak w szczerej rozmowie dobre świadectwo sobie wystawia bo trafnie i poprawnie skojarzył swoje nawrócenie z obowiązkiem naprawy szkód wyrządzonych, stosownym zadośćuczynieniem ludzi skrzywdzonych. Taką postawę Chrystus pochwala. Jest owocem wiary, która w nim nawróconym sprawiła, że „zbawienie stało się jego udziałem.”
- - - - -
33 Tydzień zwykły – środa Łk 19,11-28 „Pewien człowiek szlachetnego rodu… przywołał dziesięciu sług swoich i rzekł do nich: „Zarabiajcie nimi aż wrócę.” Chrystus, choć w tej przypowieści mówi o pieniądzach, to nie o nich chce pouczać, ani ich nie ma na myśli. Bo tym człowiekiem szlachetnego rodu jest Bóg, który udziela łaski wiary, a człowiek tak ma ją wykorzystać by kiedy przyjdzie dzień rozliczenia, ostatni dzień życia, dzień Sądu Ostatecznego człowiek, który ją otrzymał należał do tych, który usłyszy słowa pochwały za dobre spożytkowanie daru otrzymanego. Warte zapamiętania, że wielkość daru już odgórnie jest zróżnicowana. Obojętnie jak wielki stał się udziałem człowieka to w trosce o duszy zbawienie ma być wykorzystany. Bo srogiej kary doczeka ten, przez kogo zostanie zmarnowany.
- - - - -
33 Tydzień Zwykły – czwartek Łk 19,41-44 „zapłakał nad nim… nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia .” Chrystus zbliżając się do Jerozolimy na jej widok zapłakał. Jego duszę smutek ogarnął bo znał zdarzenia, które ją nie ominął. Wkrótce jej mury rozsypią się w gruzy, nastąpi jej zniszczenie. To kara na święte miasto, które począwszy od Abrahama miało wyjątkowe znaczenie. Król Dawid w jego mury przeniósł Arkę Przymierza i w nim miał swój pałac. Jego syn Salomon zbudował okazałą świątynię. Miasto umiłowane i strzeżone przez Boga, przez niewierność mieszkańców i dla swej niewiary ukarane. Bóg nie zaniechał nawiedzać człowieka przez wszystko czego doświadcza, przez ludzi pośród których żyje i spotyka. We wszystkim powinien widzieć palec Boży i ten znak poprawnie odczytać.
- - - - -
33 Tydzień zwykły – piątek Łk 19,45-48 „…czyhali na Jego życie… nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem.” W szabat synagoga wypełniała się modlącymi i spragnionych słowa Bożego ale i bywało, że sprzedający handel w niej prowadzili i kupujących nie brakowało. Rozpędził Chrystus to towarzystwo a tłumacząc swoje zachowanie nauczał, że świątynia jest domem modlitwy i świętość tego miejsca musi być uszanowana. Przychodził do świątyni codziennie nauczając gromadzących się wokół siebie chętnych. Arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhając na Jego życie słuchaczy udawali a zgromadzeni pobożni ludzie z zapartym tchem Go słuchali. Wyczuwali w Nim to, czego wrogowie się nie domyślali.
- - - - -
33 Tydzień Zwykły – sobota Łk 20, 27-40 „Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla niego żyją.” Pośród narodu wybranego w ciała zmartwychwstanie nie wierzyli saduceusze. To oni swoim pytaniem sprowokowali Chrystusa do wypowiedzi, która będzie przypominana wszystkim wierzącym na przestrzeni stuleci, że choć ciało ludzkie umiera, w proch się rozleci to dusza ludzka wraca do Boga a przyjdzie czas, że martwe ciało Bóg wskrzesi do nowego życia i na tym będzie polegało ciała zmartwychwstanie, które będzie już trwało na wieczność całą. Dla jednych będzie ona nagrodą, dla innych karą. Chrystus pierwszy zmartwychwstał i On jest zmartwychwstania bramą. - - - - -
- - - - -
33 Tydzień Zwykły – poniedziałek Łk 18, 35-43 „Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.” Na nic się zdały próby uciszenia niewidomego żebraka siedzącego przy drodze wołającego o litość na wieść o przechodzącym Jezusie. Przeciwnie, siłę głosu spotęgowały i wołał tak głośno jak zdołał „Jezusie Synu Dawida ulituj się nade mną” aż Chrystus usłyszał, przystanął i do siebie przywołał. Cudu dokonał, o który prosił. Tak nagle to osiągnął aż sam się zdumiał i z wdzięczności za łaskę doznaną dołączył do idących za Chrystusem grona. I będzie rozmyślał usłyszane słowa: „Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.” Uświadomił sobie łaskę wiary, dzięki której doznał cudu powrotu do zdrowia.
- - - - -
33 Tydzień Zwykły – wtorek Łk 19,1-10 „Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie.” To słowa wyznania Zacheusza celnika, który powodowany ludzką ciekawością miał szczęście spotkać Chrystusa i gościć w swoim domu. Jako zwierzchnik celników miał okazję dojść do bogactwa bez wielkiego wysiłku, ciężkiej pracy, zmęczenia, potu. To jednak w szczerej rozmowie dobre świadectwo sobie wystawia bo trafnie i poprawnie skojarzył swoje nawrócenie z obowiązkiem naprawy szkód wyrządzonych, stosownym zadośćuczynieniem ludzi skrzywdzonych. Taką postawę Chrystus pochwala. Jest owocem wiary, która w nim nawróconym sprawiła, że „zbawienie stało się jego udziałem.”
- - - - -
33 Tydzień zwykły – środa Łk 19,11-28 „Pewien człowiek szlachetnego rodu… przywołał dziesięciu sług swoich i rzekł do nich: „Zarabiajcie nimi aż wrócę.” Chrystus, choć w tej przypowieści mówi o pieniądzach, to nie o nich chce pouczać, ani ich nie ma na myśli. Bo tym człowiekiem szlachetnego rodu jest Bóg, który udziela łaski wiary, a człowiek tak ma ją wykorzystać by kiedy przyjdzie dzień rozliczenia, ostatni dzień życia, dzień Sądu Ostatecznego człowiek, który ją otrzymał należał do tych, który usłyszy słowa pochwały za dobre spożytkowanie daru otrzymanego. Warte zapamiętania, że wielkość daru już odgórnie jest zróżnicowana. Obojętnie jak wielki stał się udziałem człowieka to w trosce o duszy zbawienie ma być wykorzystany. Bo srogiej kary doczeka ten, przez kogo zostanie zmarnowany.
- - - - -
33 Tydzień Zwykły – czwartek Łk 19,41-44 „zapłakał nad nim… nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia .” Chrystus zbliżając się do Jerozolimy na jej widok zapłakał. Jego duszę smutek ogarnął bo znał zdarzenia, które ją nie ominął. Wkrótce jej mury rozsypią się w gruzy, nastąpi jej zniszczenie. To kara na święte miasto, które począwszy od Abrahama miało wyjątkowe znaczenie. Król Dawid w jego mury przeniósł Arkę Przymierza i w nim miał swój pałac. Jego syn Salomon zbudował okazałą świątynię. Miasto umiłowane i strzeżone przez Boga, przez niewierność mieszkańców i dla swej niewiary ukarane. Bóg nie zaniechał nawiedzać człowieka przez wszystko czego doświadcza, przez ludzi pośród których żyje i spotyka. We wszystkim powinien widzieć palec Boży i ten znak poprawnie odczytać.
- - - - -
33 Tydzień zwykły – piątek Łk 19,45-48 „…czyhali na Jego życie… nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem.” W szabat synagoga wypełniała się modlącymi i spragnionych słowa Bożego ale i bywało, że sprzedający handel w niej prowadzili i kupujących nie brakowało. Rozpędził Chrystus to towarzystwo a tłumacząc swoje zachowanie nauczał, że świątynia jest domem modlitwy i świętość tego miejsca musi być uszanowana. Przychodził do świątyni codziennie nauczając gromadzących się wokół siebie chętnych. Arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhając na Jego życie słuchaczy udawali a zgromadzeni pobożni ludzie z zapartym tchem Go słuchali. Wyczuwali w Nim to, czego wrogowie się nie domyślali.
- - - - -
33 Tydzień Zwykły – sobota Łk 20, 27-40 „Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla niego żyją.” Pośród narodu wybranego w ciała zmartwychwstanie nie wierzyli saduceusze. To oni swoim pytaniem sprowokowali Chrystusa do wypowiedzi, która będzie przypominana wszystkim wierzącym na przestrzeni stuleci, że choć ciało ludzkie umiera, w proch się rozleci to dusza ludzka wraca do Boga a przyjdzie czas, że martwe ciało Bóg wskrzesi do nowego życia i na tym będzie polegało ciała zmartwychwstanie, które będzie już trwało na wieczność całą. Dla jednych będzie ona nagrodą, dla innych karą. Chrystus pierwszy zmartwychwstał i On jest zmartwychwstania bramą. - - - - -
0 Comments
Posted on 14 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
| Strona główna |
| Dodaj do ulubionych |
| KONTAKT |
| Ilość odwiedzin: 873055 |
| Ilość osób online: 7 |
| Logowanie |
| BLOG |