| Aktualności |
|---|
| Ewangelia |
|---|
| Rok A |
| Rok B |
| Rok C |
| Ewangelia aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy rok A |
| Aforyzmy rok B |
| Aforyzmy rok C |
|
Ewangeliczne sentencje
|
|---|
Uroczystości |
|---|
Święta |
|---|
Święci |
|---|
Fraszki |
|---|
| Aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy religijne |
| Aforyzmy z życia |
| Wiersze |
|---|
| Wiersze religijne |
| Wiersze z życia |
To i owo |
|---|
Niedziela Palmowa B i dni po...
Niedziela Palmowa B
Łk 23,1-49
Męka Pana Jezusa
Pójdziesz
do kościoła
z
palmą.
Sam
ją zrobisz lub kupisz
i
przy śpiewie Hosanna
poświęconą
zostanie
na
pamiątkę
wdzięczności ludu
okazanej
Chrystusowi
za
otrzymane łaski i dary.
Z
okrzykami Hosanna drogę słali
gałązkami
palm,
rzucając
je pod nogi
wjeżdżającemu
do Jerozolimy
Chrystusowi
na oślęciu.
Jak
króla witali.
Po
tej ceremonii
czytany
opis Męki Chrystusa
nastrój
zmieni,
ukazując
zdarzenia
od
Wieczernika
aż
po ukrzyżowanie
i
złożenie do grobu.
Z
poświęconą palmą wrócisz do domu
i
pozwolisz jej zaschnąć,
ale
z wiarą ożywioną,
czego
Bóg chciał się podjąć
dla
twego zbawienia.
- - - - -
Wielki Poniedziałek J 12,1,11 „Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii” Dobrze mieć taki dom do którego możesz wpaść nawet bez zapowiedzi. A wiesz to stąd, bo już nie raz
otwierał na oścież drzwi gdy byłeś w potrzebie chwili wytchnienia, czegoś do zjedzenia. Chrystus też go miał w Betanii. Był nim dom Łazarza, Marii i Marty. Jak pisze Święty Jan tym razem Chrystusowi ucztę urządzono. Atmosferę Judasz zepsuł widząc jak Maria
drogocennym olejkiem namaszcza Chrystusowi nogi. Zgorszony powie, że lepiej te pieniądze było rozdać ubogim. W odpowiedzi usłyszy, że tych nigdy
nie będzie brakowało, a Maria tym olejkiem na pogrzeb namaściła Mu ciało. Święty Jan
gwoli wytłumaczenia judaszowego oburzenia
napisze jasno, że pośród apostołów
mieli i złodzieja.
- - - - -
Wielki Wtorek J 13,21-33.36-38 „Zaprawdę, powiadam wam, jeden z was Mnie zdradzi” Czymś najbardziej przykrym, co w życiu może się zdarzyć, gdy z kimś dzieliłeś wszystko jak z przyjacielem, a on wykorzystał to przeciwko tobie, by radość sprawić twym wrogom i dopuszcza się zdrady. Jak mógł?
rodzi się pytanie pozostawiając w sercu ból, rozczarowanie, wykpioną miłość, ośmieszone zaufanie, odkrywając
swą prawdziwą twarz zdrajcy. Nie ominęło to Chrystusa. Zdrajcą
okazał się Judasz. Nie myśl, że Chrystus popełnił błąd powołując go na apostoła. Taką samą łaskę dostał jak każdy inny, tylko z nią
nie współpracował. I w tym tkwi sedno,
dlaczego? nie brakuje podobnych jemu pośród
Chrystusowego Kościoła.
- - - - -
Wielka Środa Mt 26,14-25 „Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam” Docierają do nas z w niedalekiej przeszłości smutne wieści. Ktoś z wierzących, z powołanych, z osób konsekrowanych, w habit zakonny, w sutannę ubranych donosił wrogom kościoła na bliskich, współpracowników, współwyznawców, współbraci, i za to otrzymywał jakieś przywileje, ale i pieniądze. Przysłowiowych trzydzieści srebrników. Nikt z nich ze wstydu przed innymi nie skończył jak Judasz na drzewie. Czerwony ze złości na podających te wieści niech bije się w piersi, bo zdrady Chrystusa dokonał, pomniejszył autorytet kościoła. Sumienie niech oczyści, podda się nałożonej karze. Odwróceniem się przyjaciół niech się dziwi i mocno ufa, a jeszcze mocniej wierzy w Boże Miłosierdzie.
- - - - -
Wielki Czwartek J 13,1-15 „ I zaczął umywać uczniom nogi…” Wyjątkowy to dzień dla każdego kapłana, ponad inne w roku milszy. Wiele życzliwych gestów pod jego adresem się zdarzy: życzenia, kwiatki, trafi się ciastko, owoce, pomadki, więcej w jego stronę
radośniejszych twarzy, chórek zaśpiewa. A dlatego,
bo w Wielki Czwartek wszystko się zaczęło i tam ma swój początek Sakrament Kapłaństwa
i Eucharystii ustanowiony przez Chrystusa, a kapłan jego szafarzem. Najwięcej
dowodów wdzięczności doznają ci kapłani, którzy dają swym wiernym dowody pasterskiej
o nich troski, Do posługi
duszpasterskiej gotowi w duchu służby na wzór
Chrystusa swego Mistrza, który by dać jej przykład w czasie Ostatniej Wieczerzy w Wielki Czwartek „Sam… zaczął umywać uczniom nogi”.
- - - - -
Wielki Piątek J 18,1-19,42 „Wykonało się” Smętno dziś nie tylko na Kalwarii, ale po naszych
domach i kościołach. Myśli nasze
biegną do Jerozolimy, gdzie przed wiekami Chrystus na krzyżu skonał. Smętno, bo nienawiść ludzka do krzyża Chrystusa przybiła i by mieć pewność, że już nie żyje
bok Mu przebiła. Krew i woda
wypłynęła spływając po ciele
i krzyżu ziemię nasączyła. Smętno, bo swoje życie poświęcił, by oni je mieli, ale, o jakim życiu mówił
potrzeba było wiary, a oni jej nie mieli. Smętno, bo spośród i wierzących przyszedłszy
dziś do Kościoła, przed Krzyżem uklękną, rany Chrystusa ucałują, przeżegnają się, jako ofiarę złożą pieniążek w nadziei,
że okazali wdzięczność za miłość Boga
do człowieka.
- - - - -
Wielka Sobota Mk 16,1-8 „…nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa”. Patrz na idących dziś do Kościoła dzieci z rodzicami, ludzi samotnych, młodych, starych, z koszyczkiem w ręku
udekorowanym, wypełnionym pokarmami, by je poświęcić, bo są darem Boga i owocem
człowieczego trudu, jego żmudnej pracy. Pójdą i tam gdzie niewiasty z Ewangelii podążały z wonnościami, do Grobu Chrystusa. Usta wyszepcą modlitwę, serce współczucie, wiara, dziękczynienie za śmierć na Krzyżu i daną przez to nadzieję w zmartwychwstanie i duszy zbawienie.
- - - - -
- - - - -
Wielki Poniedziałek J 12,1,11 „Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii” Dobrze mieć taki dom do którego możesz wpaść nawet bez zapowiedzi. A wiesz to stąd, bo już nie raz
otwierał na oścież drzwi gdy byłeś w potrzebie chwili wytchnienia, czegoś do zjedzenia. Chrystus też go miał w Betanii. Był nim dom Łazarza, Marii i Marty. Jak pisze Święty Jan tym razem Chrystusowi ucztę urządzono. Atmosferę Judasz zepsuł widząc jak Maria
drogocennym olejkiem namaszcza Chrystusowi nogi. Zgorszony powie, że lepiej te pieniądze było rozdać ubogim. W odpowiedzi usłyszy, że tych nigdy
nie będzie brakowało, a Maria tym olejkiem na pogrzeb namaściła Mu ciało. Święty Jan
gwoli wytłumaczenia judaszowego oburzenia
napisze jasno, że pośród apostołów
mieli i złodzieja.
- - - - -
Wielki Wtorek J 13,21-33.36-38 „Zaprawdę, powiadam wam, jeden z was Mnie zdradzi” Czymś najbardziej przykrym, co w życiu może się zdarzyć, gdy z kimś dzieliłeś wszystko jak z przyjacielem, a on wykorzystał to przeciwko tobie, by radość sprawić twym wrogom i dopuszcza się zdrady. Jak mógł?
rodzi się pytanie pozostawiając w sercu ból, rozczarowanie, wykpioną miłość, ośmieszone zaufanie, odkrywając
swą prawdziwą twarz zdrajcy. Nie ominęło to Chrystusa. Zdrajcą
okazał się Judasz. Nie myśl, że Chrystus popełnił błąd powołując go na apostoła. Taką samą łaskę dostał jak każdy inny, tylko z nią
nie współpracował. I w tym tkwi sedno,
dlaczego? nie brakuje podobnych jemu pośród
Chrystusowego Kościoła.
- - - - -
Wielka Środa Mt 26,14-25 „Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam” Docierają do nas z w niedalekiej przeszłości smutne wieści. Ktoś z wierzących, z powołanych, z osób konsekrowanych, w habit zakonny, w sutannę ubranych donosił wrogom kościoła na bliskich, współpracowników, współwyznawców, współbraci, i za to otrzymywał jakieś przywileje, ale i pieniądze. Przysłowiowych trzydzieści srebrników. Nikt z nich ze wstydu przed innymi nie skończył jak Judasz na drzewie. Czerwony ze złości na podających te wieści niech bije się w piersi, bo zdrady Chrystusa dokonał, pomniejszył autorytet kościoła. Sumienie niech oczyści, podda się nałożonej karze. Odwróceniem się przyjaciół niech się dziwi i mocno ufa, a jeszcze mocniej wierzy w Boże Miłosierdzie.
- - - - -
Wielki Czwartek J 13,1-15 „ I zaczął umywać uczniom nogi…” Wyjątkowy to dzień dla każdego kapłana, ponad inne w roku milszy. Wiele życzliwych gestów pod jego adresem się zdarzy: życzenia, kwiatki, trafi się ciastko, owoce, pomadki, więcej w jego stronę
radośniejszych twarzy, chórek zaśpiewa. A dlatego,
bo w Wielki Czwartek wszystko się zaczęło i tam ma swój początek Sakrament Kapłaństwa
i Eucharystii ustanowiony przez Chrystusa, a kapłan jego szafarzem. Najwięcej
dowodów wdzięczności doznają ci kapłani, którzy dają swym wiernym dowody pasterskiej
o nich troski, Do posługi
duszpasterskiej gotowi w duchu służby na wzór
Chrystusa swego Mistrza, który by dać jej przykład w czasie Ostatniej Wieczerzy w Wielki Czwartek „Sam… zaczął umywać uczniom nogi”.
- - - - -
Wielki Piątek J 18,1-19,42 „Wykonało się” Smętno dziś nie tylko na Kalwarii, ale po naszych
domach i kościołach. Myśli nasze
biegną do Jerozolimy, gdzie przed wiekami Chrystus na krzyżu skonał. Smętno, bo nienawiść ludzka do krzyża Chrystusa przybiła i by mieć pewność, że już nie żyje
bok Mu przebiła. Krew i woda
wypłynęła spływając po ciele
i krzyżu ziemię nasączyła. Smętno, bo swoje życie poświęcił, by oni je mieli, ale, o jakim życiu mówił
potrzeba było wiary, a oni jej nie mieli. Smętno, bo spośród i wierzących przyszedłszy
dziś do Kościoła, przed Krzyżem uklękną, rany Chrystusa ucałują, przeżegnają się, jako ofiarę złożą pieniążek w nadziei,
że okazali wdzięczność za miłość Boga
do człowieka.
- - - - -
Wielka Sobota Mk 16,1-8 „…nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa”. Patrz na idących dziś do Kościoła dzieci z rodzicami, ludzi samotnych, młodych, starych, z koszyczkiem w ręku
udekorowanym, wypełnionym pokarmami, by je poświęcić, bo są darem Boga i owocem
człowieczego trudu, jego żmudnej pracy. Pójdą i tam gdzie niewiasty z Ewangelii podążały z wonnościami, do Grobu Chrystusa. Usta wyszepcą modlitwę, serce współczucie, wiara, dziękczynienie za śmierć na Krzyżu i daną przez to nadzieję w zmartwychwstanie i duszy zbawienie.
- - - - -
0 Comments
Posted on 12 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
| Strona główna |
| Dodaj do ulubionych |
| KONTAKT |
| Ilość odwiedzin: 869783 |
| Ilość osób online: 3 |
| Logowanie |
| BLOG |