| Aktualności |
|---|
| Ewangelia |
|---|
| Rok A |
| Rok B |
| Rok C |
| Ewangelia aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy rok A |
| Aforyzmy rok B |
| Aforyzmy rok C |
|
Ewangeliczne sentencje
|
|---|
Uroczystości |
|---|
Święta |
|---|
Święci |
|---|
Fraszki |
|---|
| Aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy religijne |
| Aforyzmy z życia |
| Wiersze |
|---|
| Wiersze religijne |
| Wiersze z życia |
To i owo |
|---|
4 Niedziela Wielkanocna B i dni po....
IV Niedziela
Wielkanocna B
J 10,11-18
„Ja jestem dobrym pasterzem.”
Jak
sobie zima
zaczyna
powoli odchodzić
wczesną
wiosną,
topniejące
śniegi potoki zasilą.
Po
tatrzańskich polanach
zazieleni
się trawa,
krokusy
kwieciem sypną
by
Stwórcę uwielbić,
swym
pięknem człowieka ucieszą,
dłuższe
i cieplejsze dni
zapowiedzą.
Tego
czasu pasterze wyglądają.
Z
domostw ludzkich
owce
zgromadzą,
na
pastwiska zielone
z
soczystą trawą je zaprowadzą.
Strzec
będą zatroskani o nie,
by
żadna z nich nie zaginęła,
uszczerbku
nie doznała
i
odkarmiona mogła wrócić
do
zagrody swego gospodarza.
Chrystus
spełnia tę rolę pasterza
wobec
wszystkich odkupionych Ofiarą Krzyża.
Należącym
do siebie
zapewnia
pokarm
w Sakramentach Świętych. A dobry Bóg tych,
którym daje łaskę wiary swemu Synowi powierza.
- - - - -
Poniedziałek IV Tydzień Wielkanocny J 10,1-10 „Ja jestem bramą owiec.” Sięgnij pamięcią w swe lata dziecinne. Wspomnij niedzielę, dzień świąteczny,
uroczystość kościelną. Przez rodziców byłeś za rączkę prowadzony i wchodziłeś przez wielkie drzwi, dla ciebie ogromne, do wnętrza świątyni pięknej, wysokiej, Bogu poświęconej by uczestniczyć we Mszy Świętej. Tak postępowali bo wiarą, pobożnością się kierowali, Uczyli cię wypełniać przykazanie Boże. Potem ci powiedzą, że tak postępują, bo są wierzącymi. Ty też przez Chrzest święty jak przez bramę wszedłeś
do wspólnoty Kościoła, i w Boga Stwórcę, Jego Syna Jezusa Chrystusa, Zbawiciela i Odkupiciela, Ducha świętego wierzysz. A Chrystus dziś
tak ładnie to powie, że dzięki łasce wiary
dla ochrzczonego „Ja jestem bramą owiec”.
- - - - -
Wtorek IV Tydzień Wielkanocny J 10,22-30 „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je.” Najlepszym świadectwem dziecka w rodzinie, w przedszkolu, ucznia w szkole o nim stwierdzenie: jest posłusznym, podejmie z chęcią każdy nakaz, wykona każde polecenie. Spokojnie pójdzie przez życie, bo swym posłuszeństwem daje obraz siebie wiernego zasadom, wymogom życia we wspólnocie i tej w Boga wierzącej. Tak postępującego dostrzegą i docenią. Sobą problemów nie przysparza, daje dowód zrozumienia o fundamencie wzajemnego zaufania, warunku więzi miłości, wzajemnego poszanowania. Z wielkim optymizmem Chrystus się wypowie
o wierzących w siebie: „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je”.
- - - - -
Środa IV Tydzień Wielkanocny J 12,44-50 „Ja przyszedłem na świat jako światło.” Światło cieszy, wnosi radość, ciepło, pozwala dojrzeć rzeczy, ludzi, przedmioty. Budzi do życia przyrodę, kwiatom właściwe im nadaje kolory. W jego blasku świat radośniej postrzegamy, nas samych widzą z pogodniejszymi twarzami. Chrystus jest światłem przez swą naukę, którą głosi, przez przykład własnego życia doskonałego. A uczy, że Bóg Stwórca Twym Ojcem i kocha ciebie. Swym życiem ukazuje, że wiara ofiar wymaga i ten nagrody dostępuje, kto Boże przykazania
zachowuje wiernie, spełnia wolę Bożą, a sam chcąc doznać
miłosierdzia Bożego, wobec bliźnich musi
okazywać miłosierdzie.
- - - - -
Czwartek IV Tydzień Wielkanocny J 13,16-20 „Sługa nie jest większy od swego pana.” Masz do czynienia z ludźmi u władzy, na stanowiskach, w blasku tytułów
przed nazwiskiem pisanych, na mosiężnych tabliczkach ich gabinetów wygrawerowanych, przy różnych okazjach
wymienianych. Są kimś w społeczności, mają jakąś rolę do spełnienia i w ten sposób okazują atrybuty
swej zwierzchności. Wspomnij jeszcze na tych, którzy kolorem swego stroju, jakimś przy nim detalu dają innym do zrozumienia
o swej wyższości, należnym szacunku,
stosownego ukłonu. I nie wiem
jak sobie poradzisz słysząc ich mówiących, że przez swą wiedzę,
urząd, godność, pozycję, stanowisko, służą innym. Chyba akt wiary sobie wzbudzisz, bo wiesz,
że za ich plecami jest ktoś, kto posprząta ich gabinety, przygotuje wszystko pracując może nocą
lub od wczesnego rana. A ci, którzy te prace wykonują potwierdzają prawdziwość
słów Chrystusa: „Sługa nie jest większy od swego pana.”
- - - - -
Piątek IV Tydzień Wielkanocny J 14,1-6 „Idę przecież przygotować wam miejsce.” Ponosisz wiele trudu, wyrzeczeń mając nadzieję, że wznosząc dom pomoże ci stworzyć spójną rodzinę, w którym każdy będzie miał miejsce wygodne, bezpieczne, do pracy, nauki i po niej wytchnienia. Z radością będziesz wracał do niego, bo w nim z miłością oczekuje się powracającego. Przysłuchaj się Chrystusowi, który swym uczniom mówi otwarcie i każdemu w Niego wierzącemu człowiekowi, że odchodzi ze świata by przygotować im miejsce w domu Swego Ojca, w którym mieszkań wiele. Ale musisz wiedzieć
coś bardzo ważnego. By przyjął cię w nim
z otwartymi rękami, trzeba iść przez życie wskazaną przez Niego drogą. Bo tylko wierność Jemu, miłość Boga i bliźniego, miejsce w nim zapewnić ci mogą.
- - - - -
Sobota IV Tydzień Wielkanocny J 14,7-14 „O cokolwiek prosić Mnie będziecie… spełnię.” Miewasz przeróżne życiowe potrzeby. Chcąc je zaspokoić czasu wymagają. Pracy ofiarnej, wysiłku, wyrzeczenia. Nie sprostasz przekraczającym twe możliwości. By jednak mieć nadzieję ich spełnienia, musisz na pokorę się zdobyć. bo pozostaje ci prośba o wstawiennictwo, o pomoc, ufając w gest życzliwości. Czasem cię coś nawiedza, czemu ani sam, ani ludzka dobroć poza współczuciem zaradzić nie zdoła. I wtedy przypuszczasz szturm do Boga. Sam się modlisz, o modlitwę prosisz innych. Przyzywasz
wstawiennictwa świętych. Dobrze i mądrze robisz, bo w prawdziwość
słów Chrystusa wierzysz, a one dają ci nadzieję: „O cokolwiek
prosić Mnie będziecie… spełnię.”
- - - - -
w Sakramentach Świętych. A dobry Bóg tych,
którym daje łaskę wiary swemu Synowi powierza.
- - - - -
Poniedziałek IV Tydzień Wielkanocny J 10,1-10 „Ja jestem bramą owiec.” Sięgnij pamięcią w swe lata dziecinne. Wspomnij niedzielę, dzień świąteczny,
uroczystość kościelną. Przez rodziców byłeś za rączkę prowadzony i wchodziłeś przez wielkie drzwi, dla ciebie ogromne, do wnętrza świątyni pięknej, wysokiej, Bogu poświęconej by uczestniczyć we Mszy Świętej. Tak postępowali bo wiarą, pobożnością się kierowali, Uczyli cię wypełniać przykazanie Boże. Potem ci powiedzą, że tak postępują, bo są wierzącymi. Ty też przez Chrzest święty jak przez bramę wszedłeś
do wspólnoty Kościoła, i w Boga Stwórcę, Jego Syna Jezusa Chrystusa, Zbawiciela i Odkupiciela, Ducha świętego wierzysz. A Chrystus dziś
tak ładnie to powie, że dzięki łasce wiary
dla ochrzczonego „Ja jestem bramą owiec”.
- - - - -
Wtorek IV Tydzień Wielkanocny J 10,22-30 „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je.” Najlepszym świadectwem dziecka w rodzinie, w przedszkolu, ucznia w szkole o nim stwierdzenie: jest posłusznym, podejmie z chęcią każdy nakaz, wykona każde polecenie. Spokojnie pójdzie przez życie, bo swym posłuszeństwem daje obraz siebie wiernego zasadom, wymogom życia we wspólnocie i tej w Boga wierzącej. Tak postępującego dostrzegą i docenią. Sobą problemów nie przysparza, daje dowód zrozumienia o fundamencie wzajemnego zaufania, warunku więzi miłości, wzajemnego poszanowania. Z wielkim optymizmem Chrystus się wypowie
o wierzących w siebie: „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je”.
- - - - -
Środa IV Tydzień Wielkanocny J 12,44-50 „Ja przyszedłem na świat jako światło.” Światło cieszy, wnosi radość, ciepło, pozwala dojrzeć rzeczy, ludzi, przedmioty. Budzi do życia przyrodę, kwiatom właściwe im nadaje kolory. W jego blasku świat radośniej postrzegamy, nas samych widzą z pogodniejszymi twarzami. Chrystus jest światłem przez swą naukę, którą głosi, przez przykład własnego życia doskonałego. A uczy, że Bóg Stwórca Twym Ojcem i kocha ciebie. Swym życiem ukazuje, że wiara ofiar wymaga i ten nagrody dostępuje, kto Boże przykazania
zachowuje wiernie, spełnia wolę Bożą, a sam chcąc doznać
miłosierdzia Bożego, wobec bliźnich musi
okazywać miłosierdzie.
- - - - -
Czwartek IV Tydzień Wielkanocny J 13,16-20 „Sługa nie jest większy od swego pana.” Masz do czynienia z ludźmi u władzy, na stanowiskach, w blasku tytułów
przed nazwiskiem pisanych, na mosiężnych tabliczkach ich gabinetów wygrawerowanych, przy różnych okazjach
wymienianych. Są kimś w społeczności, mają jakąś rolę do spełnienia i w ten sposób okazują atrybuty
swej zwierzchności. Wspomnij jeszcze na tych, którzy kolorem swego stroju, jakimś przy nim detalu dają innym do zrozumienia
o swej wyższości, należnym szacunku,
stosownego ukłonu. I nie wiem
jak sobie poradzisz słysząc ich mówiących, że przez swą wiedzę,
urząd, godność, pozycję, stanowisko, służą innym. Chyba akt wiary sobie wzbudzisz, bo wiesz,
że za ich plecami jest ktoś, kto posprząta ich gabinety, przygotuje wszystko pracując może nocą
lub od wczesnego rana. A ci, którzy te prace wykonują potwierdzają prawdziwość
słów Chrystusa: „Sługa nie jest większy od swego pana.”
- - - - -
Piątek IV Tydzień Wielkanocny J 14,1-6 „Idę przecież przygotować wam miejsce.” Ponosisz wiele trudu, wyrzeczeń mając nadzieję, że wznosząc dom pomoże ci stworzyć spójną rodzinę, w którym każdy będzie miał miejsce wygodne, bezpieczne, do pracy, nauki i po niej wytchnienia. Z radością będziesz wracał do niego, bo w nim z miłością oczekuje się powracającego. Przysłuchaj się Chrystusowi, który swym uczniom mówi otwarcie i każdemu w Niego wierzącemu człowiekowi, że odchodzi ze świata by przygotować im miejsce w domu Swego Ojca, w którym mieszkań wiele. Ale musisz wiedzieć
coś bardzo ważnego. By przyjął cię w nim
z otwartymi rękami, trzeba iść przez życie wskazaną przez Niego drogą. Bo tylko wierność Jemu, miłość Boga i bliźniego, miejsce w nim zapewnić ci mogą.
- - - - -
Sobota IV Tydzień Wielkanocny J 14,7-14 „O cokolwiek prosić Mnie będziecie… spełnię.” Miewasz przeróżne życiowe potrzeby. Chcąc je zaspokoić czasu wymagają. Pracy ofiarnej, wysiłku, wyrzeczenia. Nie sprostasz przekraczającym twe możliwości. By jednak mieć nadzieję ich spełnienia, musisz na pokorę się zdobyć. bo pozostaje ci prośba o wstawiennictwo, o pomoc, ufając w gest życzliwości. Czasem cię coś nawiedza, czemu ani sam, ani ludzka dobroć poza współczuciem zaradzić nie zdoła. I wtedy przypuszczasz szturm do Boga. Sam się modlisz, o modlitwę prosisz innych. Przyzywasz
wstawiennictwa świętych. Dobrze i mądrze robisz, bo w prawdziwość
słów Chrystusa wierzysz, a one dają ci nadzieję: „O cokolwiek
prosić Mnie będziecie… spełnię.”
- - - - -
0 Comments
Posted on 12 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
| Strona główna |
| Dodaj do ulubionych |
| KONTAKT |
| Ilość odwiedzin: 866287 |
| Ilość osób online: 1 |
| Logowanie |
| BLOG |