| Aktualności |
|---|
| Ewangelia |
|---|
| Rok A |
| Rok B |
| Rok C |
| Ewangelia aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy rok A |
| Aforyzmy rok B |
| Aforyzmy rok C |
|
Ewangeliczne sentencje
|
|---|
Uroczystości |
|---|
Święta |
|---|
Święci |
|---|
Fraszki |
|---|
| Aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy religijne |
| Aforyzmy z życia |
| Wiersze |
|---|
| Wiersze religijne |
| Wiersze z życia |
To i owo |
|---|
7 Niedziela Wielkanocna B i dni po......
VII Niedziela
Wielkanocna B – Wniebowstąpienie Pańskie
Mk 16,15-20 „Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga” Niebo dla człowieka wierzącego jest nagrodą za życie wiarą. A to związane jest z wyrzeczeniem, z zaparciem siebie, z ofiarą. Droga do niego stroma, nie dla tego, że wysoko, tylko musi ją pokonać codziennym życiem zmagając się z przeciwnościami, łaską Bożą wspierany mieć na tyle siły by w wierze być wytrwałym. Zawierzył Chrystusowi. Wziął na siebie Jego jarzmo i dźwiga mężnie. Jego nauczanie, choć wymagające z wiarą przyjmuje. W nagrodę obiecaną wiernym wierzy święcie. Wpatrzony w Chrystusa, który w niebo wstępuje ma z wiary płynącą nadzieję, że niebo i jego nagrodą będzie.
- - - - -
Poniedziałek VII Tydzień Wielkanocny J 16,29-33 „Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę.” Krzyż był ołtarzem ofiarnym Syna Bożego Jezusa Chrystusa. Krzyż jest znakiem wiary wyznawców Jego. Krzyż jest symbolem cierpień na przestrzeni czasów, kościoła, człowieka wierzącego. Krzyż chrześcijanin dostrzega w przeciwnościach, prześladowaniach, kiedy wierność Bogu
ofiary wymaga. Chrystus swych uczniów
uprzedził, że krzyż
towarzyszyć im będzie. Zaznają nieprzychylności, niezrozumienia wszędzie gdzie pójdą ze słowami
prawdy o Nim napotkają przeciwności. „Na świecie doznacie ucisku…” A to za ich wiarę, za pozyskiwanych do niej. „Ale miejcie odwagę.”
- - - - -
Wtorek VII Tydzień Wielkanocny J 17,1-11a „Ja za nimi proszę…” Radością napawa wspólnota ludzi świadomie wybrana, którą ożywia jeden duch, miłość wzajemna, wspólny cel, przy zróżnicowanym stopniu zaangażowania ze względu na wiek, umiejętności, gdy łączącą wszystkich jest wiara. Nadzieją Chrystusa napawała wspólnota apostolska, z której każdy z entuzjazmem odpowiedział na słowa powołania. Chrystus z wdzięczności
za uwierzenie w siebie, w swe posłannictwo, w dzień rozstania modli się za nich do Ojca w niebie. Treść modlitwy nam nieznana. Natomiast słyszymy słowa: „Oni są jeszcze na świecie,
a Ja idę do Ciebie”. Nie mamy wątpliwości, że Chrystus prosi o to,
czego od ucznia wymaga: przede wszystkim wierności i aby im zawsze
towarzyszyła odwaga.
- - - - -
Środa VII Tydzień Wielkanocny J 17,11b-19 „Świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata”. O wrogości wobec Kościoła wiesz z jego dziejów. Należąc do niego sam jej doświadczasz. Dotyczy kapłanów, ludu wiernego, Nie tylko objawia się w słowach. Często wyznawcom zadaje śmiertelne rany w złudnej nadziei, że męczeńską krwią przestraszy, wiarę złamie, wierność pokona. A ona ziarnem plon przynoszącym się staje. Dzięki krwi męczenników kościół się rozprzestrzenia, wiara rozkwita, piękne owoce wydaje. Powód takiego traktowania Chrystus wyjaśnia:
”Nie są ze świata”. Bo należąc do Chrystusa, Jego Kościoła, w czym innym sens swego życia widzą, wybrali inne wartości, innymi kierują się prawami. Celem im niebo
miejsce szczęśliwej wieczności. A świat ze swą niewiarą
tkwi w błędnym przekonaniu, że znęcając się
nad wyznawcami zabije Boga.
- - - - -
Czwartek VII Tydzień Wielkanocny J 17,20-26 „Aby wszyscy stanowili jedno”. Troską każdej wspólnoty są usiłowania do zaistnienia między osobami jedności, która zadecyduje o jej trwałości. Wspólnota apostolska mozaikę osobowości przedstawiała. Różnili się wiekiem, zawodem, stanem, wiedzą, umiejętnościami. To jednak każdy z nich
był człowiekiem z głęboką wiarą, zdolnym do poświęceń, nie zniechęcając się
przeciwnościami. Chrystus znał swych uczniów. Doświadczył ich wiary i szczerego oddania. Poznał ich charaktery, sposób reagowania. Pośle ich na cały świat z misją świadectwa
i przepowiadania. Losy kościoła im powierzone Chrystusowi jako jego założycielowi nie mogą być sprawą obojętną, dlatego zanim
odejdzie prosi Ojca: „Aby wszyscy stanowili jedno”.
- - - - -
Piątek VII Tydzień Wielkanocny J 21,15-19 „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?” Gdy będziesz chciał z kimś życie przeżyć, coś ważnego komuś powierzyć, zapytasz o miłość. Ona decyduje o woli poświęcenia, nie oszczędzania siebie, całkowitego zawierzenia, gotowości ofiary, wyrzeczeń, poświęcenia. Ona zachętą do wierności, męstwa, odwagi. Podporą cierpliwości, hartu ducha, motywem wytrwałości. Chrystus postanowił
zaszczycić Piotra wielką odpowiedzialnością od niego wiele wymagającą. Dlatego zapyta trzykrotnie „Czy miłujesz Mnie, czy miłujesz Mnie więcej…” Dopiero wtedy jak usłyszał „Tak, Panie, Ty wiesz,
że Cię kocham” ster kościoła
oddał Chrystus w Piotra ręce.
- - - - -
Sobota VII Tydzień Wielkanocny J 21,20-25 „Ten właśnie uczeń daje świadectwo…i on je opisał.” Dowodem wiarygodności przekazanej treści jest podpis autora, mówiący o odpowiedzialności za wszystko, co zamieścił na zapisanych stronach. I on zawsze będzie potwierdzeniem przekazanej prawdy, a świadczący o rzetelności piszącego. Tym bardziej
potrzebnej dla czytającego bo jest relacją
zdarzeń z życia Chrystusa świadka naocznego. Już dłuższy czas czytamy Ewangelię Św. Jana. Był najmłodszym z powołanych. Sam o sobie napisze:
„uczeń umiłowany”. Jemu było danym
spocząć na piersi Chrystusa i dowiedzieć się
o jednym spośród nich knującym zdradę. Będzie pod krzyżem, jego pieczy Chrystus
swą Matkę powierzy. Przeżyje
wszystkich apostołów, pozna przez innych napisane Listy Apostolskie
i Ewangelie. Sam jako starzec
za pióro weźmie i czego doświadczył,
szczerze napisze: „Bóg jest Miłością” i byś uwierzył
własnoręcznie podpisze.
- - - - -
Mk 16,15-20 „Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga” Niebo dla człowieka wierzącego jest nagrodą za życie wiarą. A to związane jest z wyrzeczeniem, z zaparciem siebie, z ofiarą. Droga do niego stroma, nie dla tego, że wysoko, tylko musi ją pokonać codziennym życiem zmagając się z przeciwnościami, łaską Bożą wspierany mieć na tyle siły by w wierze być wytrwałym. Zawierzył Chrystusowi. Wziął na siebie Jego jarzmo i dźwiga mężnie. Jego nauczanie, choć wymagające z wiarą przyjmuje. W nagrodę obiecaną wiernym wierzy święcie. Wpatrzony w Chrystusa, który w niebo wstępuje ma z wiary płynącą nadzieję, że niebo i jego nagrodą będzie.
- - - - -
Poniedziałek VII Tydzień Wielkanocny J 16,29-33 „Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę.” Krzyż był ołtarzem ofiarnym Syna Bożego Jezusa Chrystusa. Krzyż jest znakiem wiary wyznawców Jego. Krzyż jest symbolem cierpień na przestrzeni czasów, kościoła, człowieka wierzącego. Krzyż chrześcijanin dostrzega w przeciwnościach, prześladowaniach, kiedy wierność Bogu
ofiary wymaga. Chrystus swych uczniów
uprzedził, że krzyż
towarzyszyć im będzie. Zaznają nieprzychylności, niezrozumienia wszędzie gdzie pójdą ze słowami
prawdy o Nim napotkają przeciwności. „Na świecie doznacie ucisku…” A to za ich wiarę, za pozyskiwanych do niej. „Ale miejcie odwagę.”
- - - - -
Wtorek VII Tydzień Wielkanocny J 17,1-11a „Ja za nimi proszę…” Radością napawa wspólnota ludzi świadomie wybrana, którą ożywia jeden duch, miłość wzajemna, wspólny cel, przy zróżnicowanym stopniu zaangażowania ze względu na wiek, umiejętności, gdy łączącą wszystkich jest wiara. Nadzieją Chrystusa napawała wspólnota apostolska, z której każdy z entuzjazmem odpowiedział na słowa powołania. Chrystus z wdzięczności
za uwierzenie w siebie, w swe posłannictwo, w dzień rozstania modli się za nich do Ojca w niebie. Treść modlitwy nam nieznana. Natomiast słyszymy słowa: „Oni są jeszcze na świecie,
a Ja idę do Ciebie”. Nie mamy wątpliwości, że Chrystus prosi o to,
czego od ucznia wymaga: przede wszystkim wierności i aby im zawsze
towarzyszyła odwaga.
- - - - -
Środa VII Tydzień Wielkanocny J 17,11b-19 „Świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata”. O wrogości wobec Kościoła wiesz z jego dziejów. Należąc do niego sam jej doświadczasz. Dotyczy kapłanów, ludu wiernego, Nie tylko objawia się w słowach. Często wyznawcom zadaje śmiertelne rany w złudnej nadziei, że męczeńską krwią przestraszy, wiarę złamie, wierność pokona. A ona ziarnem plon przynoszącym się staje. Dzięki krwi męczenników kościół się rozprzestrzenia, wiara rozkwita, piękne owoce wydaje. Powód takiego traktowania Chrystus wyjaśnia:
”Nie są ze świata”. Bo należąc do Chrystusa, Jego Kościoła, w czym innym sens swego życia widzą, wybrali inne wartości, innymi kierują się prawami. Celem im niebo
miejsce szczęśliwej wieczności. A świat ze swą niewiarą
tkwi w błędnym przekonaniu, że znęcając się
nad wyznawcami zabije Boga.
- - - - -
Czwartek VII Tydzień Wielkanocny J 17,20-26 „Aby wszyscy stanowili jedno”. Troską każdej wspólnoty są usiłowania do zaistnienia między osobami jedności, która zadecyduje o jej trwałości. Wspólnota apostolska mozaikę osobowości przedstawiała. Różnili się wiekiem, zawodem, stanem, wiedzą, umiejętnościami. To jednak każdy z nich
był człowiekiem z głęboką wiarą, zdolnym do poświęceń, nie zniechęcając się
przeciwnościami. Chrystus znał swych uczniów. Doświadczył ich wiary i szczerego oddania. Poznał ich charaktery, sposób reagowania. Pośle ich na cały świat z misją świadectwa
i przepowiadania. Losy kościoła im powierzone Chrystusowi jako jego założycielowi nie mogą być sprawą obojętną, dlatego zanim
odejdzie prosi Ojca: „Aby wszyscy stanowili jedno”.
- - - - -
Piątek VII Tydzień Wielkanocny J 21,15-19 „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?” Gdy będziesz chciał z kimś życie przeżyć, coś ważnego komuś powierzyć, zapytasz o miłość. Ona decyduje o woli poświęcenia, nie oszczędzania siebie, całkowitego zawierzenia, gotowości ofiary, wyrzeczeń, poświęcenia. Ona zachętą do wierności, męstwa, odwagi. Podporą cierpliwości, hartu ducha, motywem wytrwałości. Chrystus postanowił
zaszczycić Piotra wielką odpowiedzialnością od niego wiele wymagającą. Dlatego zapyta trzykrotnie „Czy miłujesz Mnie, czy miłujesz Mnie więcej…” Dopiero wtedy jak usłyszał „Tak, Panie, Ty wiesz,
że Cię kocham” ster kościoła
oddał Chrystus w Piotra ręce.
- - - - -
Sobota VII Tydzień Wielkanocny J 21,20-25 „Ten właśnie uczeń daje świadectwo…i on je opisał.” Dowodem wiarygodności przekazanej treści jest podpis autora, mówiący o odpowiedzialności za wszystko, co zamieścił na zapisanych stronach. I on zawsze będzie potwierdzeniem przekazanej prawdy, a świadczący o rzetelności piszącego. Tym bardziej
potrzebnej dla czytającego bo jest relacją
zdarzeń z życia Chrystusa świadka naocznego. Już dłuższy czas czytamy Ewangelię Św. Jana. Był najmłodszym z powołanych. Sam o sobie napisze:
„uczeń umiłowany”. Jemu było danym
spocząć na piersi Chrystusa i dowiedzieć się
o jednym spośród nich knującym zdradę. Będzie pod krzyżem, jego pieczy Chrystus
swą Matkę powierzy. Przeżyje
wszystkich apostołów, pozna przez innych napisane Listy Apostolskie
i Ewangelie. Sam jako starzec
za pióro weźmie i czego doświadczył,
szczerze napisze: „Bóg jest Miłością” i byś uwierzył
własnoręcznie podpisze.
- - - - -
0 Comments
Posted on 12 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
| Strona główna |
| Dodaj do ulubionych |
| KONTAKT |
| Ilość odwiedzin: 868898 |
| Ilość osób online: 5 |
| Logowanie |
| BLOG |