| Aktualności |
|---|
| Ewangelia |
|---|
| Rok A |
| Rok B |
| Rok C |
| Ewangelia aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy rok A |
| Aforyzmy rok B |
| Aforyzmy rok C |
|
Ewangeliczne sentencje
|
|---|
Uroczystości |
|---|
Święta |
|---|
Święci |
|---|
Fraszki |
|---|
| Aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy religijne |
| Aforyzmy z życia |
| Wiersze |
|---|
| Wiersze religijne |
| Wiersze z życia |
To i owo |
|---|
9 Niedziela Zwykła B i dni po...
IX Niedziela Zwykła B
Mk 2,23-3,6
„Czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?”
Dla wierzącego
niedziela
jest dniem świętym.
Wymaga odpoczynku
i uczestniczenia
we wspólnotowej
Eucharystii
w kościele,
czyli uczestnictwa we
Mszy świętej.
Obowiązki tego dnia
wyznacza Przykazanie
Boże
i określa
przykazanie kościelne.
Wierzący je zna.
Wie, dlaczego?
jest do nich
zobowiązany.
Wierność im
jest świadectwem jego
wiary.
Czyni to chętnie,
z potrzeby serca
wdzięczny za łaski
otrzymane.
O wiele więcej
przepisów
odnośnie dnia świętego
było za czasów
Chrystusa
wyjaśnianych przez
faryzeuszów.
Były uciążliwe i
drobiazgowe,
a w zachowaniu kłopotliwe.
Tak uczniów Chrystusa
zauważono
w szabat
zrywających kłosy i usłyszeli: „Czemu oni robią w szabat to,
czego nie wolno?”
- -- - -
Poniedziałek IX Tydzień Zwykły Mk 12,1-12 „Pewien człowiek założył winnicę.” Słuchacze łatwiej rozumieją, jeżeli mówiący posługuje się przykładami, porównaniami, z życia zaczerpniętymi obrazami. Znał Chrystus swych słuchaczy i tak jak oni widział wokół winnice rodzące soczyste winogrona. Wiedział O pracy z nią związanej by cieszyła obfitym plonem. Chrystus chcąc wyjaśnić swe posłannictwo, posłuży się przypowieścią o niej. Smętnej. Jest obrazem narodu wybranego. O winnicy pięknie położonej, słońce gronom dawało obfitość słodkiego soku. Przynosiła obfite plony i zyski każdego roku. I kiedy właściciel żąda części sobie należnej wysłańców okrutnie traktują. Posłanego syna zabijają. Było to proroctwo, co Chrystusowi zgotują, który przyszedł do swoich, a oni Go ukrzyżują.
- - - - -
Wtorek IX Tydzień Zwykły Mk 12,13-17 „Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?” Ludzi cenimy za ich uczciwość. Jest wyrazem ich szczerości w zachowaniu, wynikiem ich prawości w postępowaniu. Od ludzi nieuczciwych stronimy. Uczciwość decyduje o szacunku do człowieka. Jej brak niweczy układy, znajomości, przyjaźnie, a za dotychczasowe dobre o kimś zdanie dostaje się rumieńca na twarzy. Głośno obecnie o tych, co przez lata za uczciwych uchodzili, aż szperacze odkryli, że to była tylko maska. Jesteśmy zdumieni, oburzeni, zawstydzeni, zgorszeni znając ich nazwiska. Tak faryzeusze chcieli przekonać się o uczciwości Chrystusa i dlatego podstępnie zapytali: „Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?” Odpowiedź znasz. Więc wniosek i dla ciebie oczywisty. Chcąc być uczciwym, podatek płać.
- - - - -
Środa IX Tydzień Zwykły Mk 12,18-27 „Gdy bowiem powstaną z martwych...” Żyjąc w kręgu ludzi wierzących, spotykasz i niewierzących, ale też słyszysz od wiary odchodzących. A powodem, prawdy nadprzyrodzone chcą wytłumaczyć rozumowaniem. Niezdolni są zawierzyć Bogu i wobec rzeczywistości
nadprzyrodzonych zdobyć się na akt wiary. To nie problem współczesności. Istniał od dawna, w odległej przeszłości. Przykładem
dzisiejsza Ewangelia ukazująca saduceuszy niewierzących w ciał zmartwychwstanie. Chcąc ośmieszyć Chrystusa „Jak to będzie?” stawiają pytanie. Chrystus ze zdziwieniem stwierdza: „Czyż nie dlatego jesteście w błędzie, że nie rozumiecie Pisma
ani mocy Bożej”? Choć księgi pisma świętego czytali, do Boga się przyznawali, to jednak uwierzyć w moc Bożą, która to może sprawić, odrzucali. Chyba przyznasz, że podobnych im i dziś spotykamy.
- - - - -
Czwartek IX Tydzień Zwykły Mk 12,28b-34 „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?” Człowiek wierzący zna Przykazania Boże i zapewne bezbłędnie wymienić je może. Tak samo znał je uczony w Piśmie pytający Chrystusa. Ale sensem jego pytania, nie ich liczba, ale które z nich jest najważniejsze. Odpowie Chrystus, pierwsze. A jest nim miłość. Pytający ma takie samo zdanie. Chrystus okazał swoje zadowolenie, a uczony z ust Chrystusa usłyszał pochwałę. Wiem, że nawet nie będąc uczonym w Piśmie powiesz to samo. Ale trudność twa w tym, że miłować trzeba każdego. To jest trudnością i to nie małą. Bo łatwo ci przyjdzie, jeżeli spotkasz się
ze wzajemnością. A tylko ty wiesz
jak wierny jesteś Przykazaniu temu, jeżeli bliźni jest zakałą.
- - - - -
Piątek IX Tydzień Zwykły Mk 12,35-37 „A wielki tłum chętnie Go słuchał.” Masz swoje kryteria w ocenie kaznodziei. Prawdą jest, że pośród nich i takich, których słuchałbyś
każdej niedzieli. Urzekają sposobem mówienia, pięknym językiem,
miłym głosem, odniesieniami do życia. Mówią z żarem, z oczyma patrzącymi w słuchaczy. Plastycznie myśl przedstawiają popartą przykładem, do refleksji skłaniają i odpowiedzi na postawione pytania. Tchną bystrością, zasobem wiedzy, wiarygodnością. Nie dziwi, że Chrystus nauczający w plenerze, w świątyni, miał wielu słuchaczy. Mówił przekonywująco o prawdach dla każdego ciekawych. O Bogu, o królestwie Bożym. Mówił o drodze
do niego wąskiej i stromej i o koniecznej
przykazaniom Bożym wierności, których streszczeniem jest przykazanie miłości.
- - - - -
Sobota IX Tydzień Zwykły Mk 12,38-44 „Przyszła też uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki.” Cieszy widok pięknego kościoła wzorowo utrzymanego, czystego, żywymi kwiatami przyozdobionego. Dowodzi to wiary ludu Bożego w nim się modlącego, w nim składającego swoje ofiary na jego utrzymanie. Domyślam się, że czasem jak Chrystus patrzysz na wrzucających do koszyczka po składce chodzącemu. Widzisz znanych ci ludzi o dochodowych posadach i się dziwisz, jak delikatnie wkładają monetę, by nie zabrzęczała. Chlubą wierzących są przez nich wzniesione kościoły o wnętrzach do modlitwy zachęcających. Powstały dzięki temu, że tak jak Chrystus w Świątyni Jerozolimskiej widział, tak na nie ludzie dawali swe ofiary, a pośród nich wiele było „Dwóch pieniążków ubogiej wdowy.”
- - - - -
zrywających kłosy i usłyszeli: „Czemu oni robią w szabat to,
czego nie wolno?”
- -- - -
Poniedziałek IX Tydzień Zwykły Mk 12,1-12 „Pewien człowiek założył winnicę.” Słuchacze łatwiej rozumieją, jeżeli mówiący posługuje się przykładami, porównaniami, z życia zaczerpniętymi obrazami. Znał Chrystus swych słuchaczy i tak jak oni widział wokół winnice rodzące soczyste winogrona. Wiedział O pracy z nią związanej by cieszyła obfitym plonem. Chrystus chcąc wyjaśnić swe posłannictwo, posłuży się przypowieścią o niej. Smętnej. Jest obrazem narodu wybranego. O winnicy pięknie położonej, słońce gronom dawało obfitość słodkiego soku. Przynosiła obfite plony i zyski każdego roku. I kiedy właściciel żąda części sobie należnej wysłańców okrutnie traktują. Posłanego syna zabijają. Było to proroctwo, co Chrystusowi zgotują, który przyszedł do swoich, a oni Go ukrzyżują.
- - - - -
Wtorek IX Tydzień Zwykły Mk 12,13-17 „Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?” Ludzi cenimy za ich uczciwość. Jest wyrazem ich szczerości w zachowaniu, wynikiem ich prawości w postępowaniu. Od ludzi nieuczciwych stronimy. Uczciwość decyduje o szacunku do człowieka. Jej brak niweczy układy, znajomości, przyjaźnie, a za dotychczasowe dobre o kimś zdanie dostaje się rumieńca na twarzy. Głośno obecnie o tych, co przez lata za uczciwych uchodzili, aż szperacze odkryli, że to była tylko maska. Jesteśmy zdumieni, oburzeni, zawstydzeni, zgorszeni znając ich nazwiska. Tak faryzeusze chcieli przekonać się o uczciwości Chrystusa i dlatego podstępnie zapytali: „Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?” Odpowiedź znasz. Więc wniosek i dla ciebie oczywisty. Chcąc być uczciwym, podatek płać.
- - - - -
Środa IX Tydzień Zwykły Mk 12,18-27 „Gdy bowiem powstaną z martwych...” Żyjąc w kręgu ludzi wierzących, spotykasz i niewierzących, ale też słyszysz od wiary odchodzących. A powodem, prawdy nadprzyrodzone chcą wytłumaczyć rozumowaniem. Niezdolni są zawierzyć Bogu i wobec rzeczywistości
nadprzyrodzonych zdobyć się na akt wiary. To nie problem współczesności. Istniał od dawna, w odległej przeszłości. Przykładem
dzisiejsza Ewangelia ukazująca saduceuszy niewierzących w ciał zmartwychwstanie. Chcąc ośmieszyć Chrystusa „Jak to będzie?” stawiają pytanie. Chrystus ze zdziwieniem stwierdza: „Czyż nie dlatego jesteście w błędzie, że nie rozumiecie Pisma
ani mocy Bożej”? Choć księgi pisma świętego czytali, do Boga się przyznawali, to jednak uwierzyć w moc Bożą, która to może sprawić, odrzucali. Chyba przyznasz, że podobnych im i dziś spotykamy.
- - - - -
Czwartek IX Tydzień Zwykły Mk 12,28b-34 „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?” Człowiek wierzący zna Przykazania Boże i zapewne bezbłędnie wymienić je może. Tak samo znał je uczony w Piśmie pytający Chrystusa. Ale sensem jego pytania, nie ich liczba, ale które z nich jest najważniejsze. Odpowie Chrystus, pierwsze. A jest nim miłość. Pytający ma takie samo zdanie. Chrystus okazał swoje zadowolenie, a uczony z ust Chrystusa usłyszał pochwałę. Wiem, że nawet nie będąc uczonym w Piśmie powiesz to samo. Ale trudność twa w tym, że miłować trzeba każdego. To jest trudnością i to nie małą. Bo łatwo ci przyjdzie, jeżeli spotkasz się
ze wzajemnością. A tylko ty wiesz
jak wierny jesteś Przykazaniu temu, jeżeli bliźni jest zakałą.
- - - - -
Piątek IX Tydzień Zwykły Mk 12,35-37 „A wielki tłum chętnie Go słuchał.” Masz swoje kryteria w ocenie kaznodziei. Prawdą jest, że pośród nich i takich, których słuchałbyś
każdej niedzieli. Urzekają sposobem mówienia, pięknym językiem,
miłym głosem, odniesieniami do życia. Mówią z żarem, z oczyma patrzącymi w słuchaczy. Plastycznie myśl przedstawiają popartą przykładem, do refleksji skłaniają i odpowiedzi na postawione pytania. Tchną bystrością, zasobem wiedzy, wiarygodnością. Nie dziwi, że Chrystus nauczający w plenerze, w świątyni, miał wielu słuchaczy. Mówił przekonywująco o prawdach dla każdego ciekawych. O Bogu, o królestwie Bożym. Mówił o drodze
do niego wąskiej i stromej i o koniecznej
przykazaniom Bożym wierności, których streszczeniem jest przykazanie miłości.
- - - - -
Sobota IX Tydzień Zwykły Mk 12,38-44 „Przyszła też uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki.” Cieszy widok pięknego kościoła wzorowo utrzymanego, czystego, żywymi kwiatami przyozdobionego. Dowodzi to wiary ludu Bożego w nim się modlącego, w nim składającego swoje ofiary na jego utrzymanie. Domyślam się, że czasem jak Chrystus patrzysz na wrzucających do koszyczka po składce chodzącemu. Widzisz znanych ci ludzi o dochodowych posadach i się dziwisz, jak delikatnie wkładają monetę, by nie zabrzęczała. Chlubą wierzących są przez nich wzniesione kościoły o wnętrzach do modlitwy zachęcających. Powstały dzięki temu, że tak jak Chrystus w Świątyni Jerozolimskiej widział, tak na nie ludzie dawali swe ofiary, a pośród nich wiele było „Dwóch pieniążków ubogiej wdowy.”
- - - - -
0 Comments
Posted on 13 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
| Strona główna |
| Dodaj do ulubionych |
| KONTAKT |
| Ilość odwiedzin: 873212 |
| Ilość osób online: 12 |
| Logowanie |
| BLOG |