| Aktualności |
|---|
| Ewangelia |
|---|
| Rok A |
| Rok B |
| Rok C |
| Ewangelia aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy rok A |
| Aforyzmy rok B |
| Aforyzmy rok C |
|
Ewangeliczne sentencje
|
|---|
Uroczystości |
|---|
Święta |
|---|
Święci |
|---|
Fraszki |
|---|
| Aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy religijne |
| Aforyzmy z życia |
| Wiersze |
|---|
| Wiersze religijne |
| Wiersze z życia |
To i owo |
|---|
20 Niedziela Zwykła B i dni po...
XX Niedziela Zwykła B
J 6,51-58
„Ja jestem chlebem żywym…”
Zapewne jeszcze
pamiętasz z nauki religii
o wędrówce narodu
wybranego
z Egiptu do ziemi
obiecanej.
O cudownym przejściu
przez Morze Czerwone
i o cudownym pokarmie:
mannie.
Chrystus w dzisiejszej
Ewangelii
to zdarzenie wspomina
mając na uwadze
Eucharystię,
którą ustanowi,
a będzie wypełnieniem
tego,
czego zapowiedzią manna
była.
„Nie jest
to chleb taki jak ten,
który
jedli wasi przodkowie, a poumierali.”
Dzięki mannie doszli do
ziemi obiecanej.
Mocą Eucharystii
dojdziemy do życia
wiecznego.
„Ja
jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba.
Jeśli kto
spożywa ten chleb,
będzie
żył na wieki.
Chlebem,
który Ja dam,
jest moje
ciało za życie świata.”
Potrzeba ci tego chleba
w drodze do wieczności.
Dlatego wiedz,
że Ciało Chrystusa pod
jego postacią
przyjmowane przez
ciebie z wiarą
gwarancją zbawienia,
i daje siły w
pokonywaniu trudności.
- - - - -
Poniedziałek XX Tydzień Zwykły Mt 19, 16-22 „Co dobrego mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” Człowiek wierzący nie musi stawiać pytania jak ten z Ewangelii, „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?” Bo wie to, co pytający usłyszał od Chrystusa. „A jeśli chcesz osiągnąć życie wieczne, zachowaj przykazania.” A jeżeli mógłbyś szczerze powiedzieć jak pytający Chrystusa, że je wszystkie zachowujesz, sprawiłbyś Mu wielką radość. A jeżeli chciałbyś się dowiedzieć czego jeszcze ci brakuje? i temu pytaniu Chrystus uczyniłby zadość. Więc posłuchaj: „Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną.” „Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.” Z tego wynika, że Chrystus spotkawszy tak prawego, zaproponował mu dar powołania apostolskiego, i został zawiedziony. Bo on zrezygnował mimo całej swej pobożności.
- - - - -
Wtorek XX Tydzień Zwykły Mt 19,23-30 „Bogaty z trudnością wejdzie…” Znając naukę dotyczącą zbawienia, o prowadzącej do niego stromej drodze, wąskiej bramie, o środkach do jego osiągnięcia, wzięcia swego krzyża i pójścia za Chrystusem, poznajesz utrudnienia w osobistej wierności i wytrwałości w drodze do nieba. Chrystus nauczając wskazuje na bogactwo jako przeszkodę w pójściu za sobą, jeżeli tak opanuje człowieka, że nim zawładnie pazerność, chciwość, zachłanność, nieuczciwość, niesprawiedliwość. Wtedy przepadnie szansa zbawienia. Chrystus dlatego powie dosadnie: „Zaprawdę powiadam wam: bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego.”
- - - - -
Środa XX Tydzień Zwykły Mt 20,1-16a „Weź, co twoje i idź.” Wydawać by się mogło, że człowiek po szkole, po studiach chcący podjąć pracę ofert będzie miał sporo. Doświadczenie mówi, że rąk do pracy nie brakuje, to jednak bezrobocie się panoszy, na ubóstwo i bezczynność skazuje. Szczęśliwi byli robotnicy z przypowieści. Gospodarz winnicy o różnych porach dnia wychodził. Spotkanym pracę proponował zastrzegając, że uczciwie każdego nagrodzi. Słowa dotrzymał. Z nastaniem wieczora wszystkim wypłacił. A kością niezgody się stało, bo nie wszyscy cały dzień pracowali, a wszystkim dał tyle samo. To go zabolało. „Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?” Oby i ciebie to spotkało. Byś miał pracę i godziwy zarobek. Byś wykorzystując swe umiejętności miał wynagrodzenie, które by potrzeby rodziny zaspakajało.
- - - - -
Czwartek XX Tydzień Zwykły Mt 22,1-14 „Jak tu wszedłeś nie mając stroju weselnego?” Każda rodzina ma swoje święta, ważne wydarzenia. Zamążpójście córki, ożenek syna. Z tej okazji ze starannością ustala się liczbę gości wysyłając zaproszenia. Gospodarz będzie oburzony, zagniewany, rozżalony, jeśli goście odmówią szukając wymówek nie przyjdą. Tą przypowieścią Chrystus tłumaczy, że zaproszenie do zbawienia możesz nie przyjąć, jak nie przyjęli żydzi. Nie uwierzyli, że jest Mesjaszem. Zaprosi innych. Ale przybyłym przyjrzy się z bliska, czy jest w nich Jego łaska? Czyli strój stosowny. I wyrzuci każdego jeżeli kogoś bez niej zobaczy. Bo tego miejsca był niegodny.
- - - - -
Piątek XX Tydzień Zwykły Mt 22,34-40 „Które przykazanie w Prawie jest największe?” Nie stawiasz takiego pytania. Znasz naukę Chrystusa, Boże Przykazania i to największe przykazanie miłości. Czyli o obowiązku człowieka kochania Boga. O przykazaniu najważniejszym. Bo dotyczy Jego wielkiej miłości ukazanej w stworzeniu świata, człowieka, w Chrystusie Synu Bożym objawionej. Bo miłość Boga Ojca jest Chrystusa rodowodem. Ale kiedy uczony w Prawie Chrystusa zapyta: „Nauczycielu, które przykazanie W Prawie jest największe?” Odpowie: pierwsze z dwóch tablic Mojżeszowych otrzymanych na Górze Synaj mówiące o miłości Boga całym umysłem, duszą, sercem. Bo człowiek ma kochać Boga nade wszystko, najwięcej. To pytający zna. I na tym Chrystus nie poprzestaje mówiąc drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował bliźniego swego, jak siebie samego.” Tak rozumiana miłość znakiem rozpoznawczym wierzącego. O nią zapyta w Dzień Sądu każdego.
- - - - -
Sobota XX Tydzień Zwykły Mt 23,1-12 „Czyńcie, co polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie.” Wielką odpowiedzialność przed Bogiem mają duszpasterze za lud sobie powierzony. Bo od nich zależy ich postęp w wierze, w życiu duchowym. Ich osobista wiara, wzorowe chrześcijańskie postępowanie, wierne wypełnianie zobowiązań wynikłych z powołania ma być zachętą, przykładem, dla innych do naśladowania. Wtedy w nauczaniu są wiarygodni. Przez lud szanowani gdy skromni, pobożni. Chrystusowi nie było danym spotkać przywódców duchowych ze szczerą i głęboką wiarą. Z bólem serca powie: „Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią.” Obyś na drodze swego życia spotkał kapłanów, których słuchając, widząc, znając, mógłbyś powiedzieć, że świętych z obrazka ci przypominają. - - - - -
- - - - -
Poniedziałek XX Tydzień Zwykły Mt 19, 16-22 „Co dobrego mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” Człowiek wierzący nie musi stawiać pytania jak ten z Ewangelii, „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?” Bo wie to, co pytający usłyszał od Chrystusa. „A jeśli chcesz osiągnąć życie wieczne, zachowaj przykazania.” A jeżeli mógłbyś szczerze powiedzieć jak pytający Chrystusa, że je wszystkie zachowujesz, sprawiłbyś Mu wielką radość. A jeżeli chciałbyś się dowiedzieć czego jeszcze ci brakuje? i temu pytaniu Chrystus uczyniłby zadość. Więc posłuchaj: „Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną.” „Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.” Z tego wynika, że Chrystus spotkawszy tak prawego, zaproponował mu dar powołania apostolskiego, i został zawiedziony. Bo on zrezygnował mimo całej swej pobożności.
- - - - -
Wtorek XX Tydzień Zwykły Mt 19,23-30 „Bogaty z trudnością wejdzie…” Znając naukę dotyczącą zbawienia, o prowadzącej do niego stromej drodze, wąskiej bramie, o środkach do jego osiągnięcia, wzięcia swego krzyża i pójścia za Chrystusem, poznajesz utrudnienia w osobistej wierności i wytrwałości w drodze do nieba. Chrystus nauczając wskazuje na bogactwo jako przeszkodę w pójściu za sobą, jeżeli tak opanuje człowieka, że nim zawładnie pazerność, chciwość, zachłanność, nieuczciwość, niesprawiedliwość. Wtedy przepadnie szansa zbawienia. Chrystus dlatego powie dosadnie: „Zaprawdę powiadam wam: bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego.”
- - - - -
Środa XX Tydzień Zwykły Mt 20,1-16a „Weź, co twoje i idź.” Wydawać by się mogło, że człowiek po szkole, po studiach chcący podjąć pracę ofert będzie miał sporo. Doświadczenie mówi, że rąk do pracy nie brakuje, to jednak bezrobocie się panoszy, na ubóstwo i bezczynność skazuje. Szczęśliwi byli robotnicy z przypowieści. Gospodarz winnicy o różnych porach dnia wychodził. Spotkanym pracę proponował zastrzegając, że uczciwie każdego nagrodzi. Słowa dotrzymał. Z nastaniem wieczora wszystkim wypłacił. A kością niezgody się stało, bo nie wszyscy cały dzień pracowali, a wszystkim dał tyle samo. To go zabolało. „Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?” Oby i ciebie to spotkało. Byś miał pracę i godziwy zarobek. Byś wykorzystując swe umiejętności miał wynagrodzenie, które by potrzeby rodziny zaspakajało.
- - - - -
Czwartek XX Tydzień Zwykły Mt 22,1-14 „Jak tu wszedłeś nie mając stroju weselnego?” Każda rodzina ma swoje święta, ważne wydarzenia. Zamążpójście córki, ożenek syna. Z tej okazji ze starannością ustala się liczbę gości wysyłając zaproszenia. Gospodarz będzie oburzony, zagniewany, rozżalony, jeśli goście odmówią szukając wymówek nie przyjdą. Tą przypowieścią Chrystus tłumaczy, że zaproszenie do zbawienia możesz nie przyjąć, jak nie przyjęli żydzi. Nie uwierzyli, że jest Mesjaszem. Zaprosi innych. Ale przybyłym przyjrzy się z bliska, czy jest w nich Jego łaska? Czyli strój stosowny. I wyrzuci każdego jeżeli kogoś bez niej zobaczy. Bo tego miejsca był niegodny.
- - - - -
Piątek XX Tydzień Zwykły Mt 22,34-40 „Które przykazanie w Prawie jest największe?” Nie stawiasz takiego pytania. Znasz naukę Chrystusa, Boże Przykazania i to największe przykazanie miłości. Czyli o obowiązku człowieka kochania Boga. O przykazaniu najważniejszym. Bo dotyczy Jego wielkiej miłości ukazanej w stworzeniu świata, człowieka, w Chrystusie Synu Bożym objawionej. Bo miłość Boga Ojca jest Chrystusa rodowodem. Ale kiedy uczony w Prawie Chrystusa zapyta: „Nauczycielu, które przykazanie W Prawie jest największe?” Odpowie: pierwsze z dwóch tablic Mojżeszowych otrzymanych na Górze Synaj mówiące o miłości Boga całym umysłem, duszą, sercem. Bo człowiek ma kochać Boga nade wszystko, najwięcej. To pytający zna. I na tym Chrystus nie poprzestaje mówiąc drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował bliźniego swego, jak siebie samego.” Tak rozumiana miłość znakiem rozpoznawczym wierzącego. O nią zapyta w Dzień Sądu każdego.
- - - - -
Sobota XX Tydzień Zwykły Mt 23,1-12 „Czyńcie, co polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie.” Wielką odpowiedzialność przed Bogiem mają duszpasterze za lud sobie powierzony. Bo od nich zależy ich postęp w wierze, w życiu duchowym. Ich osobista wiara, wzorowe chrześcijańskie postępowanie, wierne wypełnianie zobowiązań wynikłych z powołania ma być zachętą, przykładem, dla innych do naśladowania. Wtedy w nauczaniu są wiarygodni. Przez lud szanowani gdy skromni, pobożni. Chrystusowi nie było danym spotkać przywódców duchowych ze szczerą i głęboką wiarą. Z bólem serca powie: „Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią.” Obyś na drodze swego życia spotkał kapłanów, których słuchając, widząc, znając, mógłbyś powiedzieć, że świętych z obrazka ci przypominają. - - - - -
0 Comments
Posted on 13 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
| Strona główna |
| Dodaj do ulubionych |
| KONTAKT |
| Ilość odwiedzin: 867976 |
| Ilość osób online: 3 |
| Logowanie |
| BLOG |