mysli jacka furtiana - do slow Pana

1 Tydzień Adwentu - poniedziałek

I Tydzień Adwentu - poniedziałek

Mt 8,5-11

Łk 7,1-10 – poniedziałek XXIV

J 4,43-54 – poniedziałek IV T. W. Postu

„Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: „Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi”. Rzekł mu Jezus: „Przyjdę i uzdrowię go”.

Jeżeli tobie zdarzyło się

mieć świadomość,

że coś poważnego zagraża

bliskiej ci osobie

tak, że musisz o pomoc prosić,

to wiesz, że tak łatwo

to nie przychodzi. bo dowodzi

twej bezradności.

Uczestniczysz w jej bólu,

chcesz ulżyć cierpieniu,

sam pomóc nie możesz,

nie masz możliwości.

Musisz innych błagać,

pod ich drzwiami wystawać.

wymaga to od ciebie pokory.

pokonania wielu trudności.

wynikających z ograniczenia

swych własnych potrzeb,

w poczuciu solidarności

z osobą oczekującą pomocy,

liczącą na wrażliwość twego serca,

w swej bezsilności.

Życzliwość dla chorego,

wielkość zagrożenia,

skłania cię do działania.

odstawiasz na bok swoje ambicje,

zainteresowania.

Poświęcasz swój czas,

i to, masz mu do zaofiarowania.

Człowiek pięknie to nazwał.

Wzbogacił o ten wyraz słownictwo.

Otóż chęć niesienia pomocy

dotkniętemu przykrym zdarzeniem człowiekowi,

mądrze określił: wstawiennictwo.

Jest ono owocem bratniej miłości

człowieka do człowieka,

potrzebującego ciebie.

Liczy na twą przyjazną dłoń,

na twe słowo ciepłe i życzliwe.

Na twe nadzieję dające wejrzenie.

Na twe oczy pogodne, dobrotliwe.

Na twój uśmiech jak na słońca promyk.

twej pomocy oczekuje,

jawiącej się nadziei tlący płomyk.

Pragnienie przyjścia z pomocą,

jest świadomością przewidywanych

trudności.

Ale nie, ludzką słabością,

że czemuś nie podołasz,

sam nie zaradzisz;

że to, przekracza twe siły,

możliwości.

I z całą szczerością ku drugim

się zwracasz,

od nich pomocy wyglądasz,

o nią ich prosisz serdecznie.

nie domagasz się, nie żądasz.

Od nich jej się spodziewasz

i na nią cierpliwie czekasz.

Przypatrz się dobrze postaci setnika.

był rzymianinem.

Dla Żydów niewiernym,

poganinem.

Zazdrościć nam choremu słudze

takiego pracodawcę, przełożonego,

zwierzchnika,

który sługę swego darzy taką miłością,

że daleka droga, pokorne proszenie,

nie jest dla niego trudnością.

Przypatrz się dobrze setnikowi,

który choć innego światopoglądu,

tak wielką miłość okazuje człowiekowi,

należnej chrześcijaninowi,

która w człowieku cierpiącym

dostrzega Chrystusa potrzebującego

ludzkiego serca, życzliwości,

pomocnych rąk, przyjaznej bliskości,

Przypatrz się dobrze setnikowi,

wojskowemu przełożonemu

dla stu podwładnych.

Zwierzchnikowi, który wie

jak traktować ich trzeba.

Jak o ich zdrowie się troszczyć,

a zagrożone ratować.

Przypatrz się dobrze setnikowi,

który daje przykład chrześcijaninowi

wiary mocnej, gorącej, prawdziwej,

który prosząc wie, że to otrzyma

i rzeczywiście tak się stanie,

dzięki swej wierze żywej,

która nie potrzebuje przyjścia Chrystusa

do łoża chorego.

Potrzebuje tylko jednego słowa Chrystusa,

słowa uzdrawiającego.

Cudu dokonującego,

zdrowie słudze przywracającego.

Spójrz, jak Chrystus

tę wielką wiarę setnika nagrodził.

zdrowiem chorego, radosnym życiem

sparaliżowanego,

który wstał zdrów,

jakby na nowo się narodził

- - - - -

Bywa naród wierzący,

w którym są niewierzący,

ale wśród niewierzących,

wierzący się zdarza.

A taką wiarę Bóg,

jak wiarę setnika,

hojnie nagradza.

- - - - -

Przed Bogiem wstawiaj się

za swych bliskich w modlitwie,

o zdrowie w ich ciele,

o pokój w ich duszy,

o miłość w rodzinie.

I z wiarą Boga proś

i wierz,

że rozkwitnie.

- - - - -

Daj Panie,

nam wierzącym

w codziennym życiu,

kierować się taką wiarą,

by spotkać się

z Twoją pomocą,

i z Twoją pochwałą.

- - - - -

0 Comments

Posted on 22 Dec 2016 by jacek