mysli jacka furtiana - do slow Pana

3 Niedziela Adwentu B

III Niedziela Adwentu B

J 1,6-8.19-28

„Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: „Kto, ty jesteś?” On wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: „Ja nie jestem Mesjaszem”.

Czy w życiu kiedykolwiek,

przytrafiło ci się

pod swoim adresem

usłyszeć wprost w oczy

rzucone pytanie:

„co, tu robisz”?

„kto, ty jesteś”?

chwilkę pomyśl,

co byś odpowiedział na nie?

Wymaga zastanowienia,

koncentracji, przemyślenia.

nie pachnie ono życzliwością.

Przyjaźni nie wróży.

Nie zapowiada przychylności.

Może być złośliwością,

przejawem dociekliwości.

i ostrożność proponuje,

rozwagę sugeruje.

Trzeba nie małej odwagi,

nie małej pewności siebie,

by sypnąć pytającym

jasną odpowiedzią

jak solą w oczy,

prawdę o sobie,

odpowiedź rzetelną.

Na pytanie przez nich

z niewiadomą ci intencją

postawione i zadane.

A wtedy zdradzą

swą motywację,

która miała wpływ na nich,

twoją osobą i ich dociekliwe

zainteresowanie.

Ciekawskich

nigdy w przeszłości

nie brakowało.

I wiemy, obecnie nie brakuje.

Byli, są i zawsze będą tacy,

którzy bardziej niż swoją,

innych pracą się interesują.

Bardziej niż samym sobie,

drugim się przypatrują.

To ci nieproszeni

przez nikogo recenzenci,

fotografowie, obserwatorzy,

podglądacze, bajkopisarze.

Nie swojej próżniaczej autobiografii,

ale innych

i ich dotyczących wydarzeń.

Mówimy o nich wścibscy.

bo nos swój wtykają w cudze,

a nie swoje sprawy.

Niespokojnie, kiepsko śpią,

źle trawią, zgagę mają

jeśli kogoś nie popchną,

nie uszczypną, nie kopną.

Jeśli komuś nie dokuczą,

nogi nie podstawią,

łatki nie przykleją,

szpilki nie wsadzą.

W imię rzekomego autorytetu

i poważania,

chcą mieć od drugich

odpowiedź jasną i pewną

o ich kompetencje, o tożsamość.

Mając o swej władzy wygórowane,

a mylne w oczach innych,

wymagania.

To tacy,

posłali nad Jordan

do nauczającego i chrzącego Jana,

wysłańców,

kapłanów i lewitów

z tym znakiem zapytania:

„kto ty jesteś”?

Dziwił ich jego wygląd,

sposób bycia,

treść nauczania.

Głoszenie, że Mesjasz

już przyszedł.

ostre w słowach nawoływania

do poprawy życia,

do zmiany myślenia,

do nawrócenia.

A oni pytanie ponawiają,

czy jesteś zapowiadanym mesjaszem?

prorokiem?

mającym przyjść Eliaszem?

Choć jasną odpowiedź

od pytanego Jana usłyszeli,

że, „jest głosem

wołającym na pustyni”,

nic nie pojęli,

nic nie zrozumieli.

Odeszli z nad Jordanu.

Byli pewni i przekonani

opuszczając te znane sobie strony,

że Jan choć tak piękne

ma imię,

to jeden więcej nawiedzony.

Starszyźnie,

swym zwierzchnikom opowiedzieli

wszystko i dokładnie.

To, co widzieli, co słyszeli.

Ale niepokoju w ich sercach

co do Jana nie ugasili.

Pytanie, „kim, on jest”?

wszyscy samym sobie

pozostawili.

- - - - -

0 Comments

Posted on 22 Dec 2016 by jacek