mysli jacka furtiana - do slow Pana

22 grudnia

22 Grudnia

Łk 1,46-56

„W owym czasie Maryja rzekła: ”Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim. Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy, oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.”

Być może

prosisz Boga gorąco,

byś mógł doczekać,

dożyć

chwili spotkania

z kimś bliskim.

dla ciebie dobrym,

życzliwym, kochanym.

a mieszkającym daleko.

dawno niewidzianym.

Nadzieją żyjesz,

że doczekasz,

że dożyjesz.

Są matki,

którym serce się kraje.

Serce ból rozrywa,

serce krwawi.

Wytrwale wyglądają,

cierpliwie czekają,

do skrzynek pocztowych

codziennie

z nadzieją zaglądają.

Na telefon czekają.

w okno zerkają w nadziei,

że usłyszą,

w nadziei, że zobaczą

powracającą córkę,

powracającego syna.

Tą nadzieją żyją,

że jeszcze się zobaczą,

że jeszcze się spotkają.

Są żony,

którym troska o dom,

troska o dzieci,

całym ciężarem

na barki spadła,

bo miłość cudzołożna

męża

i ojca ukradła.

Czeka żona na męża,

czekają

i jego dzieci

na swojego ojca.

Wybaczą,

niech wróci,

niech przyjdzie

skądkolwiek.

niech z za wody

przyleci.

I wtedy,

kiedy ten sen

o spotkaniu się ziści,

kiedy nadzieja

staje się spełnieniem.

kiedy modlitwy

żarliwe

zostały wysłuchane,

łzy otarte,

serce uciszone,

rany zabliźnione,

kiedy długie oczekiwanie

kochanej

i bliskiej osoby

staje się rzeczywistością,

zaowocuje

jej obecnością,

wtedy, one

jak kościelne organy

radosnym,

donośnym tonem,

głosem swego serca

jak dźwięcznym dzwonem,

radość swego serca,

radość swych bliskich,

Bogu swą wdzięczność

sercem wyśpiewają,

że się spotkali

i w jedności trwają.

Tak naród wybrany

z tęsknicą w sercu,

słowami proroka

przez wieki

modląc się śpiewał:

„przyjdź,Panie, przyjdź.”

a Pan,

z przyjściem zwlekał.

Naród wybrany cierpliwie,

z ufnością

na spełnienie obietnicy czekał.

Pytał, kiedy?

pytał, gdzie?

i to

od proroków wiedział.

a czas wlókł się

niemiłosiernie,

a wierzący lud trwał

w ojców wierze.

Z nadzieją czekał

na obiecanego

Zbawcę człowieka

i wierzył,

że ten codzienny

świątynny

modlitwy śpiew,

ich wiary zew

zjedna łaskawość

i przychylność nieba.

I przyszedł czas,

Bóg spełnia

daną obietnicę

przez tajemnicę wcielenia.

Za sprawą

Ducha Świętego

Syn Boży

otrzymuje ludzkie ciało.

w zwiastowaniu

stał się cud.

W Maryi,

dziewczęciu z Nazaretu.

w córce

narodu wybranego

z rodu królewskiego

Dawida.

spełniły się

nadzieje oczekiwania

wierzącego ludu,

całego Izraela.

W Maryi

końca dobiegły

zanoszone modły

wybranego narodu.

Bo Ona

przez Boga wybrana,

Matką Boga została.

„Przyjdź Panie,

nie zwlekaj”.

W Niej naród wybrany

się doczekał

urzeczywistnienia

i spełnienia

danej u początku

dzieła stworzenia

przez Stwórcę obietnicy,

Boga narodzonego

z dziewicy.

Wierzących wiara

w prawdomówność Boga,

modlitwa długa

i wytrwała

cudu narodzenia Boga

przyjściem na świat

Mesjasza zaowocowała.

Maryja swoje „tak”,

które Bogu powiedziała,

jego skutek odczuła.

Świadoma,

że poczęła,

że się doczekała tej chwili

radosnej,

tego dnia radosnego,

w którym Bóg

jej odczuć dał,

że matką została.

N ie bacząc na trud,

nie bacząc

na zmęczenie,

w drogę się wybrała.

Poszła, i weszła

w gościnny

Elżbiety dom.

Swą radość,

swą wdzięczność,

że matką

Syna Bożego została

w „Magnificat”

wyśpiewała.

To dziękczynienie

pójdzie stąd w szeroki,

daleki świat.

Dla wierzącego

stanie się

dziękczynieniem,

że na ten świat

przyszedł Bóg

i jest jego

nadzieją zbawienia.

Jest jego Odkupicielem,

Zbawicielem.

- - - - -

Masz

wiele powodów

do wdzięczności.

choćby tylko

Bogu za życie.

Rodzicom

za troskę o nie.

Zechciej

ją wyrazić.

Ciesz się,

że przyszło ci żyć

na tym świecie,

choć tobie wydaje się

krótką chwilką.

Podziękuj Bogu

za łaskę wiary,

bo dzięki niej,

owoc twego życia

może,

okazać się trwały.

- - - - -

0 Comments

Posted on 22 Dec 2016 by jacek