mysli jacka furtiana - do slow Pana

27 grudnia - Św. Jana Apostoła

27 Grudnia

Świętego Jana Apostoła

J 20,2-8

„Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy gdzie Go położono”. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra…”

Apostoł Jan

jeden jedyny tak młody,

z buzią rumianą,

gładką cerą,

grona dwunastu

był ozdobą.

Bez zmarszczki

na twarzy,

uśmiechnięty, wesoły.

Nie zaznał tego,

co innym mogło

już się zdarzyć,

a wśród

wszystkich nich

był jak rodzynek w cieście.

W niczym

nie dorównał mu nikt.

Najmłodszy,

silny, zdrowy.

zawsze radosny,

pogodny,

do wszystkiego chętny,

na wszystko

wiecznie gotowy.

Nie męczy go droga,

nie bolą go nogi,

szybki w działaniu,

bystry w myśleniu,

prostolinijny w postępowaniu,

jasny w wyrażaniu,

skromny w zachowaniu,

dociekliwy w pytaniu,

zgodny we współżyciu.

Entuzjazm go rozpiera,

skory w usługiwaniu,

radością promieniuje,

w jego kręgu

każdy dobrze się czuje,

a tym

co sobą wnosi

beztroską młodzieńczością,

wszystkich urzeka

i ujmuje.

Panu Jezusowi

wpadł w oko

nie tylko, dlatego,

że był młodym,

energicznym, towarzyskim,

ale, że swą wiarę

głęboką, szczerą,

radośnie wyznaje.

Uwierzył w Chrystusa

z młodzieńczą łatwością.

i od razu

zapewnia Go o tym

z całą otwartością.

Ujmuje Chrystusa

całym sobą.

jasnym spojrzeniem,

sercem gorącym i wolnym.

duszy czystością,

która jest jego

największą ozdobą.

O sobie sam napisze,

a do tego wyznania

gorąca miłość

do swego Mistrza

go nakłania,

że był tym,

którego kochał Pan.

Był uczestnikiem

największych przeżyć

i doświadczeń Chrystusa,

do których sam Mistrz

go zaprosił

tak, jak sam go powołał.

wszystko to,

pamiętał i zapamiętał.

wszystko to,

w sercu chował.

Dzięki temu

stał się wszystkim nam,

rzetelnej

i głębokiej

wiedzy skarbnicą

o Chrystusie, Synu Bożym,

Zbawicielu.

Co było

Serca Jezusowego

największą troską

i tajemnicą.

Przy całej jasności umysłu

chce przekazać

całemu światu

prawdę o Chrystusie,

Odkupicielu Człowieka.

o Chrystusie

ukrzyżowanym

z przebitym

i otwartym sercem.

o Chrystusie

zmartwychwstałym,

o Chrystusie

Bogu miłości.

Apostoła Jana

kochał Pan,

kochali apostołowie,

kochała

Matka Chrystusa,

kochali

inni uczniowie.

I wszyscy ci,

którzy wespół z nim

powołanymi

przez Pana byli.

Wszyscy czegoś jemu

zazdrościli.

Wielkiej

z Mistrzem zażyłości.

Nie wiem,

czy apostołowie

pomimo dociekliwości

tę tajemnicę odkryli.

Zapewne odpowiedzi

szukać trzeba,

w jego niewinności.

Stąd ta jego

młodzieńcza radość.

stąd jego

jasne spojrzenie,

jego entuzjazm,

siła w przeciwnościach,

Chrystusem zauroczenie,

szczera wiara,

gorąca miłość,

bo miał czyste

i spokojne sumienie.

Chrystus

o tym wszystkim

wiedział,

i tylko jemu,

swemu umiłowanemu

uczniowi,

z wysokości krzyża

ufając powiedział:

„oto Matka twoja”.

Taka była ostatnia

Chrystusa wola,

w nagrodę Janowi

za to, kim był,

co sobą

reprezentował

i za trud apostoła.

- - - - -

Z przykładu

Apostoła Jana,

zapamiętaj,

co zachwyca Pana.

To radość z wiary,

czyste sumienie,

dusza niezbrukana.

- - - - -

0 Comments

Posted on 23 Dec 2016 by jacek