| Aktualności |
|---|
| Ewangelia |
|---|
| Rok A |
| Rok B |
| Rok C |
| Ewangelia aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy rok A |
| Aforyzmy rok B |
| Aforyzmy rok C |
|
Ewangeliczne sentencje
|
|---|
Uroczystości |
|---|
Święta |
|---|
Święci |
|---|
Fraszki |
|---|
| Aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy religijne |
| Aforyzmy z życia |
| Wiersze |
|---|
| Wiersze religijne |
| Wiersze z życia |
To i owo |
|---|
2 Niedziela po Bożym Narodzeniu C
II Niedziela po Narodzeniu Pańskim C
J 1,1-18 „Na początku było Słowo…Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w Imię Jego…” Masz zapewne tyle już doświadczenia by wiedzieć, że ta sama rzecz, ten sam przedmiot, wygląda całkiem inaczej z innego punktu widzenia. I tak patrząc na jakiś przedmiot nawet co dzień przez ciebie dostrzegany, a widząc go z innej strony, może być nierozpoznany. Rzecz w niczym się nie zmieniła, pozostaje niezmiennie ta sama, tylko przez ciebie z innego punktu oglądana. Na podstawie obrazów, pocztówek masz utrwalony obraz, kształt, widok, Giewontu, Kasprowego, Gubałówki. Ale gdy kamera ujmie ich widok z przeciwnej, czy z innej strony, stanie się powodem twego zastanowienia, treścią zagadki, łamigłówki. Wiedz, że tak też jest w religii, w wierze. Bo przyjrzyj się dobrze, posłuchaj Ewangelii tej dzisiejszej uważnie, a przyznasz sam całkiem szczerze, że opisane zjawisko i tu się powtarza. ta sama prawda, z innej strony naświetlona całkiem inny jej obraz się maluje, jakże inny ogląd stwarza. Przywołaj z pamięci niedawny opis św. Łukasza, Bożego Narodzenia. Betlejem nocą, zatłoczone, ludne. poza miasteczkiem stajenka. Schronienie dla domowych zwierząt a w niej Józef, Dzieciątko, święta Panienka. Nad nimi gwiazdka migająca, konieczna, bo pasterzy prowadząca do Betlejem by Dziecię, o którym usłyszeli od aniołów, na własne oczy ujrzeli, swemu Bogu, na którego czekali pokłonili się, że proroctwa spełniły się, uwierzyli. Czyż nie takich narodzin dzieciątka obraz mamy? Czyż nie o takim? Bożym Narodzeniu śpiewamy? Czyż nie tak Boże Narodzenie przedstawiamy? Ale Giewont nie byłby tak urokliwy, tak piękną ozdobą naszych ojczyźnianych Tatr; gdyby każdy z wielką łatwością na niego wszedł i najłatwiejszą drogę zgadł. Bo idąc przez Kalatówki trawiastym szlakiem, butami turystów wydeptanym, łatwym w podejściu i ogółowi znanym, który dopiero przed samym szczytem ukaże parę wapiennych skałek jak kły. Ale mając w zasięgu wzroku Giewontu Krzyż, zrobisz jeszcze tych kilka kroków i jakże radosnym i miłym będzie ci widok wokół, w górę i w dół, będzie ci nagrodą za twą wytrwałość. i teraz wiesz, że twój trud wart tego był. Ale Giewont, to także i jego północna ściana. Swym stokiem niebezpiecznie opadająca ku dolinie Strążyskiej, ku domostwom Zakopanego. Taternikom, wytrawnym spinaczom dobrze znana, bo stroma, trudna, przez zwykłych turystów, przygodnych wczasowiczów świadomie omijana, wymagająca umiejętności, wysiłku osobistego, wspinania. Ale po przejściu tej drogi, osiągnięcie szczytu, daje satysfakcję, radość, są one nagrodą za włożony trud, w osiągnięciu celu zamierzonego. Dzisiejsza Ewangelia też o Bożym Narodzeniu. ale jakże inaczej opisanym niż tym z Ewangelii Łukasza, tak dobrze nam znanym. Piszący ją Jan, nie prowadzi nas do Betlejem, do stajenki ze świętymi osobami, do szopy lichej ze żłobem, z bydlętami. ale pod wysoką górę, pod jej stromy stok. Każe nam spojrzeć w górę ku szczytowi i patrzeć, wierzchołek odnaleźć, który człowiekowi ukazuje się w chmurach, cały przysłonięty. I trzeba natężyć swe siły, nie tyle wzrok, a raczej słuch bardzo czuły i wrażliwy, by nim uchwycić wszystkie po kolei słowa, które apostoł głęboki w wiedzy, a w przedstawianiu prawdy tak wnikliwy sypnie nimi gęsto, w obfitości, jakby nie wiedział, że słuchający nie wszyscy taternicy, nie wszyscy przygotowani do takich zawiłości, trudnych pojęć, wyrażeń, słów, danych nam w takiej ilości. Próbuj swym wzrokiem przebić chmury i dojrzeć to, co w tym najważniejsze. Szczyt, wierzchołek tej góry i usłyszeć słowa tak zwięzłe w brzmieniu, to jednak nie takie łatwe w ich zrozumieniu. Bo według tych słów Dzieciątko z Betlejem, to nie jakiś człowiek wyjątkowo obdarzony, to nie jeden więcej pobożny prorok, do wyjątkowych i specjalnych zadań przeznaczony. Ale to samego Boga „Syn umiłowany”. A jego początek poza przestrzenią, poza czasem, poza wszystkim tym co ludzkie, co może być doświadczeniem naszym. „Na początku było Słowo… było u Boga, i Bogiem było… wszystko przez nie się stało. na świecie było … lecz świat Go nie poznał. swoi Go nie przyjęli… którzy je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi… którzy wierzą w imię Jego”. W takich słowach Jan Ewangelista swym umysłem, bystrego i wielkiego teologa, oddaje to co w scenerii Bożego Narodzenia najistotniejsze, najważniejsze, tajemnicę: w ciele ludzkim, w Betlejem, narodzonego Boga. Teraz wróć do stajenki. przyjrzyj się dobrze z bliska, możliwie najdokładniej temu Dziecięciu, temu maleństwu i przywołaj w swej pamięci słowa Jana Ewangelisty jak najstaranniej o Słowie, które ciałem się stało i zamieszkało między nami. Wyznaj Bogu w tym Dziecięciu, szczerym aktem swej żywej wiary to, w co wierzy lud boży, Kościół cały, „Słowo stało się Ciałem”, człowiekiem dla naszego zbawienia. tak wielką miłość Bóg okazał, wobec stworzenia. - - - - - - Bóg dziecięciem się stał, wyśpiewujesz w kolędach. melodie ich ładne, czasem skoczne, czasem smętne. To tak jak z tobą. Narodzinom twym, radość rodziców towarzyszyła, a obecne życie, czy dobre i piękne? - - - - - Zapewne spytasz, skąd ta moja znajomość tatr? nie myśl, że na ich każdy szczyt się wdrapałem. ale przed laty słuchałem kazania radiowego, w którym kaznodzieja wyjaśniając tę Ewangelię na taki pomysł jej wyjaśnienia wpadł, a ja słuchając za ołówek złapałem. Moja rada – rób i ty tak. - - - - -
J 1,1-18 „Na początku było Słowo…Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w Imię Jego…” Masz zapewne tyle już doświadczenia by wiedzieć, że ta sama rzecz, ten sam przedmiot, wygląda całkiem inaczej z innego punktu widzenia. I tak patrząc na jakiś przedmiot nawet co dzień przez ciebie dostrzegany, a widząc go z innej strony, może być nierozpoznany. Rzecz w niczym się nie zmieniła, pozostaje niezmiennie ta sama, tylko przez ciebie z innego punktu oglądana. Na podstawie obrazów, pocztówek masz utrwalony obraz, kształt, widok, Giewontu, Kasprowego, Gubałówki. Ale gdy kamera ujmie ich widok z przeciwnej, czy z innej strony, stanie się powodem twego zastanowienia, treścią zagadki, łamigłówki. Wiedz, że tak też jest w religii, w wierze. Bo przyjrzyj się dobrze, posłuchaj Ewangelii tej dzisiejszej uważnie, a przyznasz sam całkiem szczerze, że opisane zjawisko i tu się powtarza. ta sama prawda, z innej strony naświetlona całkiem inny jej obraz się maluje, jakże inny ogląd stwarza. Przywołaj z pamięci niedawny opis św. Łukasza, Bożego Narodzenia. Betlejem nocą, zatłoczone, ludne. poza miasteczkiem stajenka. Schronienie dla domowych zwierząt a w niej Józef, Dzieciątko, święta Panienka. Nad nimi gwiazdka migająca, konieczna, bo pasterzy prowadząca do Betlejem by Dziecię, o którym usłyszeli od aniołów, na własne oczy ujrzeli, swemu Bogu, na którego czekali pokłonili się, że proroctwa spełniły się, uwierzyli. Czyż nie takich narodzin dzieciątka obraz mamy? Czyż nie o takim? Bożym Narodzeniu śpiewamy? Czyż nie tak Boże Narodzenie przedstawiamy? Ale Giewont nie byłby tak urokliwy, tak piękną ozdobą naszych ojczyźnianych Tatr; gdyby każdy z wielką łatwością na niego wszedł i najłatwiejszą drogę zgadł. Bo idąc przez Kalatówki trawiastym szlakiem, butami turystów wydeptanym, łatwym w podejściu i ogółowi znanym, który dopiero przed samym szczytem ukaże parę wapiennych skałek jak kły. Ale mając w zasięgu wzroku Giewontu Krzyż, zrobisz jeszcze tych kilka kroków i jakże radosnym i miłym będzie ci widok wokół, w górę i w dół, będzie ci nagrodą za twą wytrwałość. i teraz wiesz, że twój trud wart tego był. Ale Giewont, to także i jego północna ściana. Swym stokiem niebezpiecznie opadająca ku dolinie Strążyskiej, ku domostwom Zakopanego. Taternikom, wytrawnym spinaczom dobrze znana, bo stroma, trudna, przez zwykłych turystów, przygodnych wczasowiczów świadomie omijana, wymagająca umiejętności, wysiłku osobistego, wspinania. Ale po przejściu tej drogi, osiągnięcie szczytu, daje satysfakcję, radość, są one nagrodą za włożony trud, w osiągnięciu celu zamierzonego. Dzisiejsza Ewangelia też o Bożym Narodzeniu. ale jakże inaczej opisanym niż tym z Ewangelii Łukasza, tak dobrze nam znanym. Piszący ją Jan, nie prowadzi nas do Betlejem, do stajenki ze świętymi osobami, do szopy lichej ze żłobem, z bydlętami. ale pod wysoką górę, pod jej stromy stok. Każe nam spojrzeć w górę ku szczytowi i patrzeć, wierzchołek odnaleźć, który człowiekowi ukazuje się w chmurach, cały przysłonięty. I trzeba natężyć swe siły, nie tyle wzrok, a raczej słuch bardzo czuły i wrażliwy, by nim uchwycić wszystkie po kolei słowa, które apostoł głęboki w wiedzy, a w przedstawianiu prawdy tak wnikliwy sypnie nimi gęsto, w obfitości, jakby nie wiedział, że słuchający nie wszyscy taternicy, nie wszyscy przygotowani do takich zawiłości, trudnych pojęć, wyrażeń, słów, danych nam w takiej ilości. Próbuj swym wzrokiem przebić chmury i dojrzeć to, co w tym najważniejsze. Szczyt, wierzchołek tej góry i usłyszeć słowa tak zwięzłe w brzmieniu, to jednak nie takie łatwe w ich zrozumieniu. Bo według tych słów Dzieciątko z Betlejem, to nie jakiś człowiek wyjątkowo obdarzony, to nie jeden więcej pobożny prorok, do wyjątkowych i specjalnych zadań przeznaczony. Ale to samego Boga „Syn umiłowany”. A jego początek poza przestrzenią, poza czasem, poza wszystkim tym co ludzkie, co może być doświadczeniem naszym. „Na początku było Słowo… było u Boga, i Bogiem było… wszystko przez nie się stało. na świecie było … lecz świat Go nie poznał. swoi Go nie przyjęli… którzy je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi… którzy wierzą w imię Jego”. W takich słowach Jan Ewangelista swym umysłem, bystrego i wielkiego teologa, oddaje to co w scenerii Bożego Narodzenia najistotniejsze, najważniejsze, tajemnicę: w ciele ludzkim, w Betlejem, narodzonego Boga. Teraz wróć do stajenki. przyjrzyj się dobrze z bliska, możliwie najdokładniej temu Dziecięciu, temu maleństwu i przywołaj w swej pamięci słowa Jana Ewangelisty jak najstaranniej o Słowie, które ciałem się stało i zamieszkało między nami. Wyznaj Bogu w tym Dziecięciu, szczerym aktem swej żywej wiary to, w co wierzy lud boży, Kościół cały, „Słowo stało się Ciałem”, człowiekiem dla naszego zbawienia. tak wielką miłość Bóg okazał, wobec stworzenia. - - - - - - Bóg dziecięciem się stał, wyśpiewujesz w kolędach. melodie ich ładne, czasem skoczne, czasem smętne. To tak jak z tobą. Narodzinom twym, radość rodziców towarzyszyła, a obecne życie, czy dobre i piękne? - - - - - Zapewne spytasz, skąd ta moja znajomość tatr? nie myśl, że na ich każdy szczyt się wdrapałem. ale przed laty słuchałem kazania radiowego, w którym kaznodzieja wyjaśniając tę Ewangelię na taki pomysł jej wyjaśnienia wpadł, a ja słuchając za ołówek złapałem. Moja rada – rób i ty tak. - - - - -
0 Comments
Posted on 23 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
| Strona główna |
| Dodaj do ulubionych |
| KONTAKT |
| Ilość odwiedzin: 867402 |
| Ilość osób online: 7 |
| Logowanie |
| BLOG |