mysli jacka furtiana - do slow Pana

Święto Chrztu Pańskiego C

III Niedziela po Bożym Narodzeniu

Święto Chrztu Pańskiego C

Łk 3,15-16.21-22

„Gdy lud oczekiwał z napięciem, wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest on Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: „Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem”.

Z nauczania szkolnego,

z własnej lektury,

z umiejętności

zapamiętywania

znasz wiele nazw

oceanów, mórz,

jezior,

wysokich gór,

kontynentów,

pustyń,

wielkich miast.

Z lekcji geografii wiesz,

że nie brak

na świecie

pod każdą

szerokością geograficzną

wielkich

w wodę zasobnych rzek,

słynących

ze swej długości,

rozlewisk, dopływów,

szerokości,

ale też i prądów, wirów,

głębokości.

Choć życiodajne

to lęk budzą,

bo z ujarzmieniem

ich potęgi

mimo wiedzy,

często daremnie

przez całe wieki

ludzie się trudzą.

To jest ich siłą,

to jest ich mocą,

że w człowieku

trwogę, szacunek budzą.

Trwogę, bo przez

intensywne opady

wody nabierają,

w brzegach się nie mieszczą,

w szwach pękają.

Niosą wokół zniszczenie

w uprawach pól,

owoc ludzkiej pracy

dewastują, niszczą,

z powierzchni ziemi zmywają,

życiu ludzkiemu

zagrażają.

Ale też rzeki

warunkują każde życie.

dając bujność przyrodzie.

obfitość pokarmu

człowiekowi.

Dlatego z chęcią

w ich pobliżu

człowiek się osiedla,

ich hojności

spodziewa się,

przychylności niebios czeka,

by nad ich brzegami

spokojnie mógł,

korzystając z ich

zasobów i dóbr,

możliwie dostatnio żyć,

czuć się bezpiecznym

i nim być.

Spójrz

na mapę świata,

a zobaczysz

jak nad brzegami,

rozlicznych rzek

wyrosły miasta,

wioski, ludzkie osady,

w których mieszkańcy

choć liczą się

z niebezpieczeństwami,

nie rezygnują.

Walkę podejmują

z powstającymi zagrożeniami.

Ta mądrość to nie wynik

obecnej wiedzy.

człowiek wiedział od dawna,

że bliskość wody

życie warunkuje

daje pokarm,

ustrzeże od biedy.

Bo woda zaspakaja

ludzkie potrzeby.

Jej obecność człowiekowi

nieodzowna.

Na co dzień

najbardziej jej potrzebuje.

Dlatego nad rzekami

Babilonu,

nad Tygrysem,

Eufratem

ludzie

budowali miasta,

osady,

wioski zakładali.

A nam

Ewangelista ukazuje

jedną z pięknych

palestyńskich rzek,

Jordan

wartko płynący.

u kolebki bystry i rwący,

bo zrodził się w źródłach

skalistych gór Hermonu.

smukłych,

w słońcu bielejących,

wytryskując z nich

potokiem szumiący,

zasila wodą

Galilejskie jezioro.

By spokojnie

wypływając z niego,

leniwieć stopniowo

w swym biegu,

gromadząc u brzegu

ludzkie osady,

by dokończyć

swego żywota

w morzu martwym,

dziwem natury,

zachwytu wartym.

I na dobry pomysł

wpadł Jan,

osiadł nad Jordanem,

nad rozległymi

jego brzegami

wraz ze swymi uczniami.

Korzystając

z dobrodziejstw wody,

jaką dawała rzeka

w życiu człowieka.

pragnienie zaspakajała,

obmycie nią

czystość ciału zapewniała.

czystość duszy

symbolizowała.

Z nad brzegu

tej rzeki

rozlega się

donośny głos Jana,

do wszystkich tych,

którzy czekają na Mesjasza.

by się nawracali,

odwrócili od zła,

niech z grzechów

się oczyszczają

przez chrzest,

przez obmycie

w wodach Jordanu,

który oznacza

wolę poprawy życia.

a kto go przyjmuje

w tym znaku,

wkracza na drogę wiary

w Mesjasza,

objawiającego się światu

i przez Jana

wskazanego.

I nikt w ten dzień

z uczestniczących,

będąc świadkiem

chrztu Chrystusa

nie miał wątpliwości,

że to Ten

na którego

jako Mesjasza czekają,

a niebiosa,

że to On

potwierdzają.

A Jan, który wodą Jordanu,

polewał

głowę Chrystusa,

wreszcie dowiedział się

prawdy,

kiedy niebiosa

otwarły się

i do jego uszu

słowa dotarły:

„Tyś jest mój Syn umiłowany,

w którym mam upodobanie”.

W to wierzył

Jan Chrzciciel

i takie było,

jest i będzie

Jego przekonanie.

Chrystus Janowi

był bardzo wdzięczny

za chrzest w Jordanie.

Z to,

że wskazał na Nego

jako Mesjasza

czekającemu nań,

wybranemu narodowi.

Z to,

że z taką pokorą

wypełnił do końca

swe posłannictwo

i zrobił co było

jego zadaniem,

wykonał wszystko.

Teraz już wiesz

dlaczego rzeka Jordan

dla ludzi wierzących

to rzeka znana,

bliska i święta.

Bo w niej Chrystus

był ochrzczony.

ona ten chrzest

pamięta.

- - - - -

Mocniejszego dowodu,

że Chrystus

jest Synem Bożym

ludziom wierzącym

nie potrzeba.

Potwierdził to

sam Bóg

w czasie

Chrztu Chrystusa

w Jordanie,

głosem z nieba.

- - - - -

Kapłan apostołem

i sługą Najwyższego.

Niech pokora sługi,

będzie ozdobą jego.

- - - - -

0 Comments

Posted on 23 Dec 2016 by jacek