mysli jacka furtiana - do slow Pana

1 Tydzień Wielkiego Postu - wtorek

I Tydzień Wielkiego Postu - wtorek

Mt 6,7-15

„Jezus powiedział do swoich uczniów: ”Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomóstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich. Albowiem wie Ojciec Wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie.”

Marzeniem każdego z nas

dobrze się pomodlić,

n modlitwę znaleźć czas.

A jeżeli już go masz,

obojętnie czy to w domu,

w kaplicy,

w kościele,

w dzień powszedni,

w święto,

w niedzielę,

znajdź dla siebie

miejsce dogodne,

uklęknij,

lub usiądź wygodnie.

Dąż do wyciszenia,

zamknięcia ust,

milczenia.

A Pan,

w twą duszę,

serce,

oczy spojrzy.

Co cię gnębi,

smuci, trapi,

cieszy, raduje,

dojrzy.

I twe spracowane ręce,

obolałe nogi,

wynik żmudnej pracy,

nie łatwej życia drogi.

Powie ci,

żeś utrudzony,

zmęczony,

ale ON

jest przy tobie.

A ty, mimo wszystko

jakoś radzisz sobie

z przykrościami,

trudnościami.

Dostrzeże też,

twe oczy

mokre od łez.

Twe serce

bólem ściśnięte,

nawet przed najbliższymi

zamknięte.

Ze smutku

targającym serce,

z rozpaczy.

Też je dojrzy,

w głąb zobaczy,

że w twoim życiu

tak się pogmatwało,

choć dobrze

wszystko się zapowiadało.

Że twój entuzjazm znikł,

czar życia prysł,

że się nie powiodło,

wiele planów zawiodło.

Prognozy radosne

się nie spełniły,

twe marzenia

się nie ziściły.

Doświadczenie przykre spotkało,

cierpienie nie omijało.

Powie ci,

że pomoże,

swą łaską wesprze,

wspomoże.

Da ci uśmiech na twarzy,

z twych oczu otrze łzy,

radość życia przywróci ci.

Ale też upomni,

pogrozi i ostrzeże.

Przypomni,

że za popełnione zło

trzeba żałować,

je wyznać,

do pomyłek życiowych,

błędów się przyznać

i uczynić zadość,

aby wróciła nadzieja,

zaświtała radość.

A O N cię pocieszy,

na twe rany

jak mama podmucha,

je uleczy.

Czy tym?

cię nie wzruszy?

czegoś nie nauczy?

Czy nie dojdziesz?

do wniosku,

Bóg mym Ojcem,

przyjacielem,

pocieszeniem.

Czy ci się nie podoba?

taka modlitwa,

nie wielomóstwo,

gadanina,

słów gonitwa?

Czy nie przyszło ci?

oświecenie jak z nieba,

że przecież Bóg wie,

czego mi potrzeba.

Sam tak powiedział.

Jeżeli poczujesz

takiej modlitwy smak,

to niech już ona

zawsze wygląda tak.

A więc,

niech będzie w ciszy.

Wszak Bóg

bicie serca twego słyszy,

twych słów

nie potrzebuje,

co ty przeżywasz

ON wie i czuje.

Modlitwa niech będzie,

przed Panem

trwaniem,

a nie, słów potokiem,

gadaniem.

A ty wstając,

odchodząc,

powiedz Bogu

jako swe serdeczne

podziękowanie:

„jestem Ci wdzięczny Panie,

za to spotkanie”.

Zapewniam,

nastaw tylko

dobrze uszy,

a usłyszysz

w głębi duszy

słowa,

które ci powie Pan:

„ Bądź zdrów,

znajdź czas,

przyjdź znów.”

- - - - -

Modlisz się

twym codziennym,

porannym,

wieczornym pacierzem.

A czynisz to,

bo w Boga wierzysz

i w niej

zapewniasz o niej

i za nią podziękuj.

Uwielbiaj Boga Stwórcę

za dzieło stworzenia,

za możliwość swego istnienia

i nie bój się

swego serca otworzyć,

szczerze przeprosić.

Nabierz odwagi by Boga prosić

i wierz, że otrzymasz tyle,

na ile jesteś zdolny uwierzyć.

- - - - -

0 Comments

Posted on 24 Dec 2016 by jacek