mysli jacka furtiana - do slow Pana

1 Tydzień Wielkiego Postu - piątek

I Tydzień Wielkiego Postu - piątek

Mt 5,20-26

Mt 5,20-26 – czwartek X; Mk 11,25; Łk 12,58-59

„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego…Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim.”

Jeśli mówisz

szczerze o sobie,

że jesteś wierzącym

to wiesz,

że religia, wiara,

stawia przed tobą

nie małe wymagania.

Bo nie tylko,

Przykazania Boże i Kościelne

podaje jako konieczne

do zachowania,

ale wymaga na co dzień,

jako warunku

zbawienia człowieka,

miłości Boga,

miłości bliźniego.

a to oznacza

miłowania każdego.

Znasz

życie codzienne

i ludzi,

których wokół masz.

dzielisz ich

i szufladkujesz

na tych,

których lubisz,

których kochasz,

których miłujesz.

Takich,

z którymi chciałbyś

jak najdłużej przebywać

i takich,

których wolałbyś

na swej drodze

nie spotykać,

nie widywać.

Takich,

którym życzysz zbawienia,

ale nie z sobą widzenia.

takich,

którym przychyliłbyś nieba,

ale przebywanie z nimi,

nie twym pragnieniem

i do szczęścia,

ci ich nie trzeba.

Takich,

którym owszem się odkłonisz,

ale jako pierwszy nigdy

ich nie zauważysz,

nie uśmiechniesz się,

nie ukłonisz.

Więc patrz

i bacznie się przyjrzyj,

jak to się ma

do wyznawanej wiary.

Kochamy, ale się unikamy,

lubimy, ale się nie cierpimy,

marzymy o wielkiej miłości,

ale tyle w sercu przewrotności.

Szczytne pragnienia topimy

w ludzkiej mściwości.

Dobro szybko zapominamy,

za to urazy pamiętamy.

I takim

stajesz przed Bogiem,

z modlitwą,

ze swym darem

przed Jego ołtarzem.

I tu przypomnij sobie

słowa Chrystusa,

„jeśli przyniesiesz

dar swój przed ołtarz,

i wspomnisz,

że brat twój

ma coś przeciw tobie,

zostaw dar,

idź pojednaj się z bratem swoim,

potem przyjdź

i ofiaruj dar swój.”

Ten tekst,

do refleksji zmusza

i tak mi się wydaje,

gdybyśmy te słowa

dosłownie przyjęli

to, kto wie

czy i ksiądz,

by wyjść nie musiał

i komuś rękę podać,

przeprosić,

wybaczyć,

darować.

a gdyby,

wszyscy wierzący te słowa

dosłownie wzięli,

to prawdopodobnie

przyszliby do kościoła,

dopiero następnej niedzieli.

Są po świecie

i takie obyczaje,

zanim uczestnicy

wejdą do kościoła,

z oczekującym księdzem,

u jego wejścia

i przychodzącymi,

serdecznie się witają,

ręce wszyscy

wszystkim podają.

obejmują się,

poklepują, ściskają,

jakby tym chcieli

słowom Chrystusa

uczynić zadość,

sprostać wezwaniu,

by bliźnim

wyrazić swą życzliwość,

pojednanie,

dobroć, miłość,

a w duszy mieć

tę wewnętrzna radość,

z wierności Bogu

i Jego nakazom,

by modlitwa

i dar były skuteczne,

a nie, Boską obrazą.

Chrystus jasno mówi,

że z takim usposobieniem,

z czystym sumieniem

wolnym od przewinienia,

wyzutym z gniewu,

z chęcią przebaczenia

powinieneś klękać

przed Bogiem w kościele,

do codziennego pacierza

i żywić nadzieję,

że dar przyjmie,

modlitwy wysłucha,

gorące twe prośby spełni

choćbyś ich miał wiele.

- - - - -

Gdy z bogiem

masz do czynienia,

dbaj

o czystość sumienia.

- - - - -

Do modlitwy składasz ręce

Bogu w podzięce

za wszystko,

co Jemu zawdzięczasz.

Dziękuj za życie,

dar najcenniejszy.

- - - - -

0 Comments

Posted on 24 Dec 2016 by jacek