mysli jacka furtiana - do slow Pana

2 Niedziela Wielkiego Postu A (2)

II Niedziela Wielkiego Postu A (2)

Mt 17,1-9

Mk 9,2-13 – sobota VI; Łk 9,28-36

„Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką osobno. Tam przemienił się wobec nich. Twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się lśniąco białe…A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: „Nie odpowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie”.

Czy nie jest tak,

że radością,

która na ciebie,

jak z nieba spada

chciałbyś się dzielić,

o niej mówić

bo serce ci przepełnia,

twarz ci promienieje,

bo nie za częstym

w życiu gościem,

nie na co dzień

powód do niej się zdarza.

Czy możesz sobie wyobrazić?

że ktoś powód do niej daje,

w zachwyt wprawia,

sobą oczarowuje,

a świadkom zdarzenia

mówić o tym zabrania.

Mógłbyś zrozumieć

dlaczego tak postępuje?

umiałbyś wytłumaczyć

jego zamierzenie?

intencje,

którymi się kieruje?

będą tylko jemu wiadome.

a dla odbiorców,

oznaczać będzie

wtajemniczenie

w coś,

o czym dotąd nie wiedzieli

i pozostanie pytanie

dlaczego właśnie im?

przypadło to w udziale.

Ewangelię słyszałeś,

jak św. Mateusz

opisuje Chrystusa Przemienienie

na Górze Tabor.

Być może,

się zastanawiałeś,

dlaczego świadkami było

tylko trzech wybranych,

którym Jezus

zamknął usta tajemnicą,

„nikomu nie opowiadajcie…”,

więc nie opowiadali,

nawet wtedy,

kiedy ich nauczyciela

pojmano, sądzono,

biczowali i ukrzyżowali.

Jakby o tym zapomnieli,

bo tupet stracili,

stchórzyli.

dopiero po zmartwychwstaniu,

gdy Chrystus

w blasku zaświatów,

staje przed nimi

w innym promieniejącym ciele,

sobie przypomnieli,

że już takim

kiedyś Go widzieli.

i dopiero wtedy,

swoje przeżycia

innym opowiedzieli.

o swej radości

wtedy doznanej.

o szczęściu doświadczonym.

jak wtedy uwierzyli,

kto jest ich Panem.

Opowiadanie o tym zdarzeniu

przez Piotra, Jakuba i Jana

zostało zapamiętane

i zapisane,

przez Marka, Mateusza i Łukasza

po to, by łatwiejsza

była wiara

w Chrystusa,

jako Syna Bożego,
jako oczekiwanego Mesjasza.

Dlatego,

z taką skwapliwością

zapisano,

bo w nim

samo niebo potwierdzało

słyszalnymi słowami

bóstwo Chrystusa,

tak jak nad Jordanem.

by patrzący na Chrystusa,

od tych momentów

nabierali wiary

w jego bóstwo,

pochodzenie z nieba,

Zbawiciela świata,

Odkupiciela człowieka.

Bo sam Bóg powie

„Jego słuchajcie”.

Własnej powagi

pieczęć kładzie

na wszystkim tym,

czego Chrystus naucza,

co po sobie pozostawi,

a będzie troską kościoła.

Czy nie dobrze?

że w tym czasie

Wielkiego Postu,

kościół ukazuje

swym wiernym

blask Taboru,

jaśniejące oblicze Chrystusa,

niebo otwarte,

przypomina głos Boga?

kiedy człowiek wierzący,

rozmyśla mękę Jezusa

i nad Nim się lituje.

Zamierzeniem kościoła

jest coś więcej,

by nigdy codzienność

nie przesłaniała ci

tego, co najważniejsze.

Byś swoim życiem

mógł osiągnąć

wieczną szczęśliwość,

a to się stanie,

jeśli do siebie odniesiesz słowa:

„Jego słuchajcie”.

- - - - -

0 Comments

Posted on 24 Dec 2016 by jacek