mysli jacka furtiana - do slow Pana

2 Tydzień Wielkiego Postu - środa

II Tydzień Wielkiego Postu - środa

Mt 20,17-28

Mk10,32b-45 – środa VIII

Święto Św. Jakuba Ap. 25 lipca

„Wtedy podeszła do Niego matka synów Zebedeusza ze swoimi synami i upadając Mu do nóg, o coś Go prosiła. On ja zapytał: „Czego pragniesz?” Rzekła Mu: „Powiedz, żeby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim królestwie jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie.”

Od momentu

gdy pod sercem matki

powstaje zalążek

życia ludzkiego,

całe jej życie ulega przemianie,

po to by stworzyć

jak najlepsze warunki

sprzyjające rozwojowi,

dziecka poczętego.

Jedna myśl matce

towarzyszy stale,

by to dziecko

pod jej sercem

przez czas ten cały w zdrowiu

i bezpieczeństwie

było zachowane,

a przychodząc na świat,

uszczęśliwić

tatę i mamę.

Ta wielka jej troska

o swoje dziecko,

rozwijać się będzie

z jego dorastaniem.

I nawet wtedy,

gdy po latach

dorosłym się stanie,

myśl

o jego szczęściu,

matce nieustannie

będzie towarzyszyć.

O jego karierze,

powodzeniu,

śnić będzie i marzyć,

i zawsze

będzie mu życzyć

powodzenia, pomyślności,

kariery, stanowiska,

uznania, zaszczytów,

godności.

by ona jako matka,

szczęściem

własnego dziecka,

nie tylko

nacieszyć się mogła,

ale przez to,

że jest matką

mieć satysfakcję,

że ku szczęściu jej dziecka,

przez nią

droga wiodła.

Nie inną była,

zatroskana mama

dwóch synów Zebedeusza,

uczniów Chrystusa

Jakuba i Jana.

dobra to była mama,

wiedziała,

czego chciała.

Jej dorosłych synów,

Chrystus wezwał

do pójścia za sobą.

W zamian dał im obietnicę,

na której spełnienie

długie czekanie,

bo dopiero w wieczności,

w królestwie niebieskim

nagrodą się stanie.

A oni urzeczeni

Jego osobą zostawili

rodzinny dom,

ojca, braci, siostry

i ją.

Zrezygnowali

z własnych rodzin,

z własnego szczęścia,

z domu,

dzieci, żon.

Ona też słuchała

nauk Chrystusa.

jednego była pewna,

że dla siebie

ich straciła,

a tak wiele jako matka,

po nich

spodziewała się

i od nich

oczekiwała.

Pogodzona,

że wszystko opuścili

i zostawili

dla Niego,

ma serdeczną

i gorącą prośbę

zatroskanego serca matczynego.

by każdemu

z nich dał,

miejsce przy sobie,

by jej

kochani synowie,

byli jak najbliżej

swego Pana

w królestwie niebieskim,

po jego lewej

i prawej stronie.

- - - - -

Tak mi się wydaje,

że wszystkie mamy

ludzi powołanych,

mają po dziś dzień

takie same zwyczaje.

Świadomi,

że dziecko wezwane

łaską powołania,

marzą

o ich dobrym imieniu,

osobistym szczęściu,

wierności i uświęceniu

modląc się za nich,

by wytrwali

na tej drodze.

Słowem

i świadectwem

własnego życia,

innym

Boga przybliżali.

Ale też nadzieję mają,

że ich dzieci do służby

w kościele powołani,

należne miejsca

jako nagrodę,

w królestwie niebieskim

dostaną.

zawsze mama

o dziecku

pamięta.

zawsze o dziecko

zatroskana.

- - - - -

Mamo,

moja mamo

czy nie chciałabyś?

tak samo

dla mnie,

syna twego,

cząstkę

ciała swego,

którego nosiłaś

pod sercem,

by go potem

Bogu ofiarować

i tego nigdy

nie żałować.

Wyprzedziłaś mnie

w pójściu do Pana,

by miejsce

synowi uprosić,

jak zawsze,

kochająca mama.

- - - - -

0 Comments

Posted on 24 Dec 2016 by jacek