mysli jacka furtiana - do slow Pana

3 Tydzień Wielkiego Postu - poniedziałek

III Tydzień Wielkiego Postu - poniedziałek

Łk 4,24-30

Łk 4,16-30 – poniedziałek XXII

Mt 13,53-57; Mk 6,1-6

„Kiedy Jezus przyszedł do Nazaretu, przemówił do ludu w Synagodze: „Zaprawdę powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w ojczyźnie…Porwali Go z miejsca, wyrzucili Go z miasta…aby Go strącić... On jednak oddalił się”.

Miejscem narodzin

i życia człowieka,

jest planeta ludzi,

ojczysta ziemia,

po której stąpamy,

a człowiek swą pracą

ją ubogaca i zmienia,

ale też niszczy

i brudzi,

zaśmieca i paskudzi.

A na niej rozsiane

miasta, miasteczka,

wioski, wioseczki,

osiedla i sioła.

Tak dużo

ich wokół nas,

gdzie spojrzysz,

dokoła.

Z nich ludzie wychodzą,

wybywają, uczą się,

wiedzę

i zawód zdobywają.

bywa, że wracają.

Ale też, i z dala,

od swych

rodzinnych gniazd żyją,

pracują,

pozostają.

Zachowują wspomnienia,

które się ożywiają

spotkaniem bliskich,

znajomych,

przed wielu laty

pozostawionych

w rodzinnej miejscowości,

w której rzadko się gości,

chyba,

że w tym domu

tato, mama

zawsze czekająca,

zawsze kochana,

ojciec troskliwy,

zapracowany,

utrzymujący swoją pracą

dom i rodzinę pozostałą.

Za uczciwość szanowany,

za dobre

i mądre dzieci doceniany.

Dziecko zdolne,

wykształcone,

jest dumą i chlubą rodziny,

radością taty i mamy,

zawsze oczekiwany,

z otwartymi rękami,

radośnie

w progach rodzinnego domu,

przez całą rodzinę

serdecznie witany.

Czy inaczej?

mogło być z Chrystusem,

który wchodząc

do swego rodzinnego miasta

patrzył,

jak wśród bliskich

radość wzrasta

z jego przybyciem,

odwiedzinami.

Każdy krewny,

chciałby mieć go

w swym domu,

rozmawiać godzinami,

opowiadać

co się wydarzyło

pod jego nieobecność.

Kto chorobą złożony,

ilu już ubyło,

co wybudowano,

kto nowy,

co się zmieniło?

co ciekawego

i komu się przytrafiło.

Tematów mieli dużo,

wręcz wiele,

ale Chrystus zapowiedział,

że spotkają się razem

w szabat,

dla nas w niedzielę,

w synagodze,

dla nas w kościele.

Chrystus słowa dotrzymał.

a oczy wszystkich

w Niego utkwione.

Cicho,

jak makiem siał.

Twarze poważne,

skupione,

a On mówiąc

cały czas stał,

patrzył na słuchaczy

przenikliwym wzrokiem

i całą gorycz

jaką w sercu miał,

wyrzucił z siebie

prosto im w twarz,

„żaden prorok

nie jest mile widziany,

w swojej ojczyźnie.”

Jakby im powiedzieć chciał,

wyrastałem pośród was,

a w to,

co mówię nie wierzycie,

mimo,

że o dokonanych cudach

wszyscy dobrze wiecie

i o nich słyszycie.

A pośród was są też tacy,

którzy na własne oczy

cuda dokonane oglądali.

i tacy, którzy na sobie

ich doznali.

Wtedy was dumą napawało,

że jestem z pośród was,

bo Nazaret

mnie wychowało.

Ale kiedy Chrystus,

porównał siebie

do dwóch wielkich

proroków Izraela,

którzy poganom

swe usługi oddali,

bo własny naród

ich nie przyjął,

usłyszał pomruk grozy

i zawrzało.

Słuchacze oburzeni,

nagle wstali,

bo Chrystus zrobił aluzję,

że jako prorok

nie został przyjęty

przez nich,

mieszkańców Nazaretu,

przez własny naród

i swym nauczaniem,

do pogan się zwraca

z nadzieją,

że pośród nich

spotka się z wiarą

i uznaniem,

i przyjmą orędzie,

które ogłasza.

I to, co się zapowiadało

tak radośnie,

przykrych słów

i smutnego epilogu

się doczekało.

Więc wiesz,

co Chrystus powiedział,

a jak postąpił Pan

doczytaj już sam.

- - - - -

Zawsze mądrzy mile widziani,

gdy w pokorę odziani.

- - - - -

Wiedzę cenimy,

przemądrzałych nie lubimy.

- - - - -

Jeśli w społeczności,

znajdzie się człowiek mądry

i ze swej wiedzy dumny,

żywot z nim trudny.

- - - - -

Kto chce,

niech spróbuje tej metody,

porówna siebie do zacnej,

mądrej osoby.

a usłyszy rwetes,

ma kłopot gotowy,

a spokój z głowy.

- - - - -

0 Comments

Posted on 24 Dec 2016 by jacek