mysli jacka furtiana - do slow Pana

4 Tydzień Wielkiego Postu - czwartek

IV Tydzień Wielkiego Postu - czwartek

J 5,31-47

J 5,23-36 – piątek III T. Adwentu

„Jezus powiedział do Żydów: „Gdybym Ja wydawał świadectwo o sobie samym, sąd mój nie byłby prawdziwy…Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania; dzieła, które czynię świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał.”

Zapewne, nie raz

w życiu zaznałeś,

że ktoś ci nie dowierzał,

a ty się zaklinałeś,

że to, co zrobiłeś

było tak

i tak wyglądało.

Przekonywałeś,

że tak brzmiało

i nie chcesz,

by do tej wypowiedzi

dodawano

jakieś słowa,

od ciebie nie pochodzące,

a przez to sens zatracało,

zdanie zniekształcało,

ale też kogoś dotknęło,

czyjeś uczucia obrażało.

Łatwo

takie postępowanie,

sklasyfikować.

łatwo

dać moralną ocenę,

ale jakże trudno

zweryfikować,

skoro po drugiej stronie

podstęp, złośliwość,

niedowierzanie,

zazdrość.

Za dużo tych nieprawości,

by chcieć

o swej prawdomówności,

o dobrych intencjach,

ludzi złośliwych,

wrogo do siebie nastawionych

słowami przekonać.

do rozwagi,

do rozsądku,

do poprawnego

myślenia nakłonić,

do etyki i moralności,

do prawego

sumienia apelować.

Takich i podobnych trudności

Chrystus w swoim narodzie

na co dzień doznawał,

bo nikt spośród

duchowych przywódców narodu,

w Chrystusie Mesjasza

nie dostrzegał,

nie rozpoznawał,

mimo tylu znaków,

cudów dokonywanych.

Głodni się cieszyli,

kiedy chlebem

cudownie rozmnożonym,

głód zaspokoili,

ale nie w piśmie uczeni,

nie faryzeusze

przy świątyni skupieni,

oni mieli stale pytanie,

jaką mocą to czyni?

Chrystusowi wdzięczni byli

kalecy, niewidomi,

sparaliżowani, trędowaci,

bo zdrowie odzyskiwali,

ale nie,

uczeni w piśmie,

bo Chrystusa obwiniali

o łamanie szabatu,

nieprzestrzeganie prawa.

Wobec starszyzny

po wielekroć razy oskarżali.

Z mocy szatana uwolnieni

zdrowia duszy,

spokoju serca,

ładu myśli doznali,

a faryzeusze,

Chrystusa obwiniali,

że wyrzuca złego ducha

mocą diabła,

Belzebuba.

Ustawicznie znaku żądali,

i usłyszeli,

że żaden nie będzie dany

oprócz znaku Jonasza.

Sensu nie zrozumieli,

proroctwa nie pojmowali.

Ale najcięższych zarzutów,

z faryzejskim uporem

i z uczonych złośliwością,

przeciwko Chrystusowi

wtedy użyją

i zastosują,

kiedy Chrystus

z całą jasnością,

nauczyciela autorytetem,

Mesjasza otwartością

powie im,

i przed nimi wyzna,

że Bóg jest jego Ojcem,

a on jego Synem.

otwarcie

wobec nich się przyzna.

Ze złości faryzeusze,

uczeni w piśmie zsinieją,

krew do policzków

im napłynie,

że to obraza Boga

się pienią.

Wyrzucą z siebie

najgorsze słowo,

jakie ich usta wypowiedzą

bluźni,

bluźnierca.

Powiedzą to między ludźmi,

którzy cuda widzieli

i bardzo wiele,

Chrystusowi zawdzięczają.

Dla nich to cudotwórca,

ale swe usta zamknęli,

bo odwagi,

wobec tych wielkich,

w prawie

i w piśmie uczonych,

oni prości

i zwykli ludzie,

by otworzyć je

i dać świadectwo,

niestety nie mieli.

Smutek i gorycz

wypełni serce Chrystusa.

z żalem wypowie słowa,

bo do tego,

jego posłannictwo

go zmusza,

„Badacie pisma, ponieważ sądzicie,

że w nich zawarte jest życie wieczne,

to one właśnie dają o mnie świadectwo.

a przecież nie chcecie przyjść do Mnie,

aby mieć życie.”

Tego życia

naprawdę nie chcieli,

choć pisma znali,

proroctwa czytali,

na ich wypełnienie czekali.

A ich własną tragedią

stał się fakt,

że w Chrystusie Mesjasza,

że w Chrystusie Syna Bożego,

oczekiwanego Zbawiciela,

nie rozpoznali.

Jako bluźniercę Chrystusa

wobec rządzących oskarżą,

niesprawiedliwie osądzą,

wyroku śmierci krzyżowej

będą się domagać.

By o to prosty lud wołał,

będą pieniądze rozdawać,

żądni Chrystusa krwi,

Jego śmierci pragnący,

będą swe ręce

w tej zbrodni maczać,

dusze swe

zabójstwem kalać.

Jednemu więcej prorokowi,

usta zamknęli

haniebną zbrodnią,

by mieć pewność,

że umarł,

uwierzą żołnierzowi,

który, dla pewności

przebił bok Chrystusowi.

Spokojni,

że bluźniercy się pozbyli.

Chrystusa śmierci chcieli,

na własne oczy ją widzieli,

ale Boga nie zabili,

tylko sobie tą śmiercią,

wyrzutów sumienia

i kłopotów wobec świata,

przez wieki narobili.

- - - - -

0 Comments

Posted on 24 Dec 2016 by jacek