mysli jacka furtiana - do slow Pana

5 Niedziela Wielkiego Postu A

V Niedziela Wielkiego Postu A

J 11,1-45

„Był pewien chory, Łazarz z Betanii, z miejscowości Marii i jej siostry Marty. Maria zaś była tą, która namaściła Pana olejkiem i włosami swoimi otarła Jego nogi. Jej to brat Łazarz chorował. Siostry zatem posłały do Niego wiadomość: „Panie, oto choruje ten, którego Ty kochasz”…Łazarz umarł…gdzieście go położyli..

Usuńcie kamień…”Łazarzu wyjdź na zewnątrz!” I wyszedł zmarły”…Wielu uwierzyło w Niego”.

Śmierć jest końcem życia,

osiągnięciem mety

po ukończonym biegu,

na różnym dystansie.

Ma i swoje zalety,

bywa ostatnim lekarstwem

na ludzkie biedy,

z wiekiem przychodzące.

Jest powodem bólu,

wielkiego cierpienia,

gdy za wcześnie przyjdzie,

w dzieciństwie,

w młodości.

gdy niespodziewanie zawita

i jest powodem osierocenia

swych dzieci

potrzebujące troski,

miłości,

niemożliwych do zastąpienia

przez kogokolwiek,

nawet z bliskiego otoczenia.

Śmierć bywa,

zniszczeniem rodzinnego gniazda,

końcem ludzkich więzi,

zburzeniem przyjaźni,

rozerwaniem jedności,

bo rodzina zwarta

traci kogoś,

dzięki którego pracowitości

żyła spokojnie

i dostatnio,

choć skromnie.

Tak widzę

mieszkańców domu w Betanii,

Martę, Marię,

Łazarza,

i to jego choroba dopadła.

przemyślne dwie kobiety,

korzystając ze znajomości

z Chrystusem,

który w ich domu

nie jeden raz gościł,

gońca posyłają

aż do Galilei,

w nadziei,

że Chrystus przyjdzie,

ich brata uzdrowi.

Wiadomość

o chorobie przyjaciela

Chrystusowi wystarczyła,

pomimo zagrożenia,

protestów uczniów,

zawraca,

celem do osiągnięcia

Betania,

a więc wroga Judea.

Spóźnił się,

Łazarz nie żyje

od czterech dni.

Już leży

w skalnym grobie.

Chrystus tak posmutniał,

jakby nie wiedział o tym.

Każe to miejsce

pokazać sobie.

stanie przy nim i zapłacze.

Inni widząc łzy

z oczu Chrystusa płynące,

uznają to za dowód

przyjaźni wobec Łazarza,

o miłości świadczące.

Ostrzeżony,

że już następuje

rozkład ciała,

nie zniechęcony,

każe odsunąć kamień

i powie,

„Łazarzu wyjdź na zewnątrz”…

i stało się to,

czego się nie spodziewali,

Łazarz wstał żywy.

Jedni się zlękli,

inni uradowali.

Nie wiem nic,

jak wskrzeszony

Łazarz się zachował,

tylko się domyślam,

serdecznie podziękował,

a jeszcze bardziej,

dwie jego siostry.

Wróci do domu

w którym żył i pracował,

z którego,

jako martwego

wynieśli.

Teraz nadal żyje.

Chrystusa więcej

nie będzie gościł,

bo za wszystkie

cuda dokonane

i za jego wskrzeszenie,

Chrystus dozna

niesprawiedliwości.

Nie wiem,

jak długo jeszcze

nacieszy się życiem,

ale będzie jednym z tych,

który drugi raz

przejdzie śmierci próg,

by w wieczności

i na wieczność całą

być z Chrystusem znów,

któremu gościny

użyczał w swym domu.

Będzie jednym z tych,

który uwierzy

słowom Chrystusa,

„Ja jestem zmartwychwstanie i życie.

kto we Mnie wierzy,

choćby i umarł żyć będzie.

każdy, kto żyje i wierzy we mnie,

nie umrze na wieki. wierzysz w to?”

Powiedz,

jako swej wiary wyznanie,

co powiedział Łazarz,

„wierzę Panie „.

- - - - -

0 Comments

Posted on 24 Dec 2016 by jacek