mysli jacka furtiana - do slow Pana

Wielki Wtorek

J 13,21-33,36-38

Mt 26,20-25 i 33-35; Mk14,17-21 i 29-31

Łk 22,21-23 i 31-34

„Jezus w czasie wieczerzy z uczniami swoimi doznał głębokiego wzruszenia i tak oświadczył: „Zaprawdę powiadam wam: „Jeden z was Mnie zdradzi”. Spoglądali uczniowie jeden na drugiego niepewni, o kim mówi. Jeden z uczniów Jego, ten którego Jezus miłował, spoczywał na Jego piersi…”

Tragedią,

nieszczęściem,

jakie może człowieka spotkać,

w życiu się zdarzyć,

gdy ktoś opuszcza

swych bliskich,

zostawia dom,

zrywa wszelkie więzy,

postanawia zdradzić.

Nie patrzy

na ból zadany,

na łzy wylane

osoby kiedyś kochanej,

na spowodowane

cierpienie.

Przekreśla miłość,

czas bycia razem,

gardzi wiernością,

oddaniem i zaufaniem.

O powodach swych mówi,

lub ich nie wyjawia.

Zawiedziony,

rozgoryczony wspólnym życiem,

albo skuszony,

do tego namówiony,

żądzą podjudzony,

uwiedziony

przez samego diabła.

Wieść o zdradzie

szybko się rozchodzi.

Bliscy przygnębieni i smutni.

Znajomi zdziwieni

wieścią zaskoczeni,

która jak z nieba grom

na nich spadła.

A tymczasem on,

z piętnem zdrajcy,

swych bliskich

w rozpaczy zostawia.

tłumi wyrzuty sumienia,

nie ma czasu

na refleksję,

daleko mu

do chwili zastanowienia,

jak wielkie wyrządził zło,

do jak wielkiego

grzechu doprowadził.

Kogoś go kochającego,

kogoś jemu wiernemu,

kogoś jemu przyjaznego

w swym nieopanowaniu,

żądzy, namiętności uleganiu,

odszedł

i zdradził.

Wejdź do Wieczernika.

przyjrzyj się Chrystusowi

i wokół za stołem

Dwunastu siedzącym.

Patrz powoli i dokładnie

na wszystkie ich oblicza,

poważne i skupione.

Tylko jedno Chrystusa,

ze łzą w oku i smutne,

bo serce boleśnie zranione.

Ale pośród wszystkich,

jedno oblicze

jakieś dziwne.

Jakby myślami

było gdzieś indziej.

Niespokojne,

roztargnione.

oczy mu błyszczą,

ręce drgają,

coś w nim się dzieje,

coś niepokojącego zdradzają.

Apostołowie zajęci sobą

i tym,

co na stole mają,

szczęśliwi

i zadowoleni

z przygotowanej uczty,

niczego nie zauważają.

jeszcze niczego

co im,

dobre imię

na przyszłość zepsuje

się nie domyślają.

Pryśnie radość

tego spotkania,

kiedy Chrystus swój ból

i gorzką prawdę wyjawia.

Ze smutnym obliczem

ku zdziwieniu wszystkich

drżącym głosem mówi,

że w serce jednego z was

zdrada się wkradła.

Z niedowierzaniem

patrzą wnikliwie po sobie.

Piotr na pomysł wpadł

i najmłodszego z grona,

do zapytania

Mistrza namawia

wierząc,

że Pan mu powie.

Dobrze myślał

i zgadł.

Wtedy się dowiedzieli

kim Judasz naprawdę był.

Na kogo?

powołał go Pan,

a za kogo?

oni go mieli.

- - - - -

0 Comments

Posted on 25 Dec 2016 by jacek