mysli jacka furtiana - do slow Pana

Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego C

Niedziela

Zmartwychwstania Pańskiego C

J 20,1-9

„Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował…”.

Przez złych ludzi,

ich nienawiść

i zemstę,

wydarzenia szybko

po sobie następowały.

Chrystus Nauczyciel

przez swego apostoła,

za srebrniki sprzedany.

Pocałunkiem zdradzony,

przez Żydów pojmany,

pod fałszywymi zarzutami

osądzony, skazany,

przybity do krzyża

w mękach umierał,

w konwulsjach skonał.

Arcykapłani zadowoleni

swego dopięli.

Dość mieli

wysłuchiwania nagan,

karcenia, napominania,

słuchania, że jest Synem Boga.

O Jezusie z Nazaretu

mieli swoje zdanie.

uwodziciel ludu, bluźnierca.

Tak sami siebie,

swoją zbrodnię usprawiedliwiali.

Znaki towarzyszące

Chrystusa śmierci

były przerażające,

coś zapowiadały.

Ciemności,

które zapadły

źle wróżyły,

grozą napawały.

Piątkowy wieczór

szabat zwiastował.

Tym razem spokój,

wigilii paschalnej,

śmierć skazanych zmąciła,

podburzony

przez swą starszyznę

prosty lud,

o niej zawyrokował.

Nadchodziła Pascha.

Martwy Chrystus

dłużej na krzyżu

nie mógł wisieć.

By mieć pewność śmierci,

włócznią

bok mu przebito,

zdjęto z krzyża,

w pośpiechu ciało złożono

w pożyczonym grobie.

Kamień zatoczono.

A ponieważ mówił
o zmartwychwstaniu,

na wszelki wypadek,

gwoli bezpieczeństwa,

straż postawiono.

Pozbyli się Chrystusa

niewinnego, bezbronnego.

Tak skończyły się dzieje

z orędziem miłości,

przychodzącego Mesjasza

do swego narodu.

Mesjasza miłosiernego

i sprawiedliwego.

Z Chrystusem się rozprawili

jak największym wrogiem,

ukrzyżowali, zabili

w towarzystwie łotrów,

nie dając wiary w to,

że jest Bogiem.

Pobożne niewiasty

pośpiech widziały

z jakim Jego umęczone,

pokrwawione ciało

zdjęte z krzyża do grobu złożono,

nie dokonano obmycia,

choć przepisy nakazywały.

Chcąc temu zaradzić

postanowiły,

w pierwszy dzień po szabacie

oczyścić je, umyć

i namaścić.

O brzasku dnia

do grobu poszły i zobaczyły

kamień odsunięty

i pusty grób.

Czyli prawdą było co mówił,

że po trzech dniach

wyjdzie z grobu

cały i zdrów.

Trzeba będzie czasu,

ukazywania się Chrystusa

i przekonywania,

by zaczęły wierzyć

w zmartwychwstania cud.

Tę prawdę

wierzący wyznają,

męczennicy podpisują

swą własną krwią,

wielu nią żyje, ją głosi,

czyniąc ją

normą swego życia,

swojego postępowania.

Prawda o zmartwychwstaniu

rozkołysała dziś dzwony

całego chrześcijaństwa,

a nasze kościoły wyśpiewując

radosne Alleluja,

chcą tym ożywić

w swych wiernych wiarę,

w Chrystusa zmartwychwstanie,

i nadzieję

spotkania z nim,

w dzień swego

z martwych powstania.

- - - - -

W dzień Wielkanocny,

niech dzwony

biją radośnie.

Ich głos wiarą napawa

wszystkich wierzących

w cud zmartwychwstania.

Niech chrześcijańskiej nadziei

da skrzydła,

ze Zmartwychwstałym

swego spotkania.

- - - - -

0 Comments

Posted on 25 Dec 2016 by jacek