mysli jacka furtiana - do slow Pana

Wtorek Wielkanocny

J 20,11-18

„Maria Magdalena stała przed grobem płacząc. A kiedy tak płakała nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli siedzących.. Rzekli do niej: „Niewiasto czemu płaczesz?” Odpowiedziała: „Zabrano Pana mego nie wiem gdzie Go położono”.. Gdy to powiedziała odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała że to jest Jezus..”

Śmierć kogoś,

kogo kochałeś sprawia ci ból,

cierpienie.

Jest przyczyną serdecznego żalu,

że utraciłeś

kogoś bliskiego,

osobę kochaną.

Trudno ci się przyzwyczaić

do jej nieobecności.

Wszystko ją przypomina

w tym, co pozostawiła po sobie.

W dobru wyświadczonym,

w geście życzliwości.

Im więcej

tego dobra doznałeś,

tym dotkliwszym dla ciebie

z nią rozstanie.

Tym bardziej,

tym goręcej

będziesz chciał wyrazić

swą wdzięczność i uznanie.

Będziesz częściej

odwiedzał cmentarz.

Kwiatami, zniczami,

przyozdabiał jej grób,

i w raz z modlitwami,

zamyślonym obliczem,

będziesz wspominał

przyczyny swej pamięci,

doznanego dobra,

spłacając zań,

wdzięczności dług.

Nie mogła nie przyjść

nad grób Pana Maria Magdalena,

która Chrystusa bardzo umiłowała

za przebaczenie przeszłości,

darowania grzechów,

wynikłych z pożądliwości,

nieopanowania namiętności,

rozwiązłości.

Przyszła do grobu Pana,

stojąc przy nim płakała.

Powodem tych łez,

to śmierć Chrystusa

i fakt, że w grobie nie ma

Jego ciała.

Dopiero wtedy,

gdy swe imię „Mario” usłyszała,

w stojącym obok niej

ogrodniku

jak przypuszczała,

Chrystusa rozpoznała.

- - - - -

Warto po imieniu czasem zawołać,

to pozwoli,

do swej życzliwości przekonać.

- - - - -

0 Comments

Posted on 25 Dec 2016 by jacek