mysli jacka furtiana - do slow Pana

Czwartek Wielkanocny

Łk 24,35-48

„Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: „Pokój Wam”. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam”.

Po burzy przychodzi cisza,

po wichurze spokój,

po sztormie toń cicha,

po nocy świta dzień.

Tak bywa ze smutkami,

gdy ktoś przychodzi

i w samą porę się zjawia.

radość sobą wnosi,

z kłopotów wybawia,

wtedy troski uchodzą w cień.

Nastaje rozterek kres,

niepokojów moc,

koniec łez,

duszy noc.

Pojawia się wstyd

za czas wątpliwości,

zbyt małej wiary,

braku zaufania,

niedowierzania,

zrezygnowania,

załamania.

W nagrodę

przychodzi radość,

choć z ociąganiem

za to w samą porę,

by ustrzec przed odejściem,

zaniechaniem, rozstaniem,

życiowych szans

zaprzepaszczeniem,

wiary pogrzebaniem.

Radosny to był moment

dla uczniów Chrystusa,

w ich życiu

cudowna chwila,

kiedy staje przed nimi postać,

i kim jest?

nikt nie pyta.

Wszyscy w nim widzą

tego samego,

jakiego znali przed męką,

dziwnie odmienionego,

jak jeden G poznali

jako zmartwychwstałego.

Wiedział Chrystus Pan

czego potrzebują

zalęknieni uczniowie,

stanął pośród nich

i powiedział:

„pokój wam”.

I wszystkim tym,

którzy w Niego

w przyszłości uwierzą

całym sercem swym.

- - - - -

Przez możliwość

dotknięcia Chrystusa,

jego ciała,

wiara uczniów
rumieńców dostała.

- - - - -

Sam masz

podobne doświadczenia.

jak wiele

duchowej radości daje

czystość sumienia.

A dzieje się zawsze tak,

gdy pokój Chrystusa

twym udziałem się staje.

- - - - -

Człowiek wierzący

zna smak apostołów radości,

źródłem jej Chrystus,

któregoś do swego domu zaprosił.

- - - - -

0 Comments

Posted on 25 Dec 2016 by jacek