mysli jacka furtiana - do slow Pana

2 Tydzień Wielkanocny - poniedziałek

II Tydzień Wielkanocny - poniedziałek

J 3,1-8

„Był wśród faryzeuszów pewien człowiek imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: „Rabbi wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z Nim.”

Kiedy słońce nas opuści

i pójdzie sobie

noc nastanie,

by na drugiej globu połowie

swym blaskiem,

budzić śpiących,

na swe powitanie.

Wtedy ci,

którzy onieśmieleni

jego światłem,

pod osłoną nocy

mają przekonanie,

że ciemność im sprzyja,

korzystają z możliwości

na pozałatwianie osobistych spraw.

Na bycie niezauważonym,

nie skrępowanym

i spokojne porozmawianie,

by nie narazić siebie

na podejrzenie,

swemu rozmówcy sprzyjanie.

Ciemność nocy swym mrokiem,

jak rozłożysty parasol

osłania człowieka

przed wścibskim,

przed złośliwym,

przed wrogim,

przed krzywo patrzącym,

przed podejrzliwym,

przed zawistnym

bliźniego okiem.

Pod osłoną ciemności

człowiek się staje

skłonniejszy do zwierzeń,

bardzo osobistych

wyznań i zamierzeń dotyczących

swego postępowania,

jego prawości,

jego moralności.

Nikodem,

dostojnik żydowski,

chcący spotkać się z Chrystusem

dobrze wiedział,

że ciemność nocy daje mu,

poczucie bezpieczeństwa,

przed faryzeuszów okiem,

i bycia niezauważonym

przez starszyznę świątyni,

z którymi na jednej ławie

w świątyni siedział.

Miał o Chrystusie

inne niż oni zdanie

odnośnie jego osoby i chciał

Mu to powiedzieć

by o tym wiedział,

że nie wszyscy są jego

zaciekłymi wrogami,

i osobiście ma przekonanie,

„że od Boga przyszedłeś,

jako Nauczyciel.

nikt bowiem, nie mógłby czynić

takich znaków, jakie Ty czynisz,

gdyby Bóg nie był z Nim.”

Chrystus z radością przyjął,

Nikodema wiary wyznanie.

Podjął temat,

mając przekonanie,

że to, co jemu powie

zapamięta dobrze

i przemyśli sobie.

Chrystus mówi

o powtórnym narodzeniu

z wody

i z Ducha Świętego,

jako warunku zbawienia,

warunku wejścia

do królestwa niebieskiego.

Ta rozmowa była serdeczna,

w atmosferze przyjaźni,

i jak się okazało

bardzo pożyteczna.

A to spotkanie zaowocowało,

że ten dostojnik żydowski,

rabin Nikodem

odtąd będzie Chrystusa bronił,

za nim się wstawiał,

poczucia sprawiedliwości

od jego wrogów

będzie się domagał.

Był głosem na pustyni

swych rówieśników,

których nie przegadał.

W głośnym uporze nie przekrzyczał,

nie przekonał.

Ale Chrystusa nie opuści,

będzie Jemu towarzyszył

swą miłością,

swą wiarą.

A wówczas,

kiedy stanie się ofiarą

nienawiści, zemsty,

niesprawiedliwości,

na krzyżu zawiśnie,

będzie patrzył na jego konanie

i śmierć.

na zjawiska jej towarzyszące,

jego wiarę potwierdzające,

o której zdążył

Go zapewnić,

Jemu osobiście powiedzieć

pod nocy osłoną,

choć inni

wiedząc to samo,

tę wiarę przed innymi

wyznać nie chcą,

albo się boją.

- - - - -

Są ludzie, którzy nocą

na spotkanie z Bogiem czas znajdują,

tym swą wiarę ożywiają,

a bywa, że odnajdują.

- - - - -

Nie żałuj czasu nawet nocą,

w tajemnicy przed innymi

na spotkanie z Chrystusem.

Obdarzy cię łaską i mocą,

bycia szczerze wierzącym

chrześcijaninem.

- - - - -

Nocne rozmowy z Panem

bywają smętne i łzawe,

nie, dlatego,

że wokół ciemno,

ale życie kulawe.

- - - - -

0 Comments

Posted on 25 Dec 2016 by jacek