mysli jacka furtiana - do slow Pana

2 Tydzień Wielkanocny - sobota

II Tydzień Wielkanocny - sobota

J 6,16-21

Mt 14,22-36 – wtorek XVIII; Mk 6,45-52 – 9 stycznia

„Po rozmnożeniu chlebów, o zmierzchu uczniowie Jezusa zeszli nad jezioro i wsiadłszy do łodzi przeprawili się przez nie do Kafarnaum. Nastały już ciemności…jezioro burzyło się od silnego wiatru…ujrzeli Jezusa kroczącego po jeziorze i zbliżającego się do łodzi. Przestraszyli się. Chcieli Go zabrać do łodzi, ale łódź znalazła się natychmiast przy brzegu, do którego zdążali.”

Kiedy słońce powie dobranoc

i noc nastanie,

sprawdzasz dobrze,

wszystkie okna, drzwi,

czy są pozamykane.

Tej czynności

nie zaniedbujesz,

bo kiedy noc obejmie świat,

bezpieczniejszym

się czujesz

w zamkniętym domu,

i spokojniej

kładziesz się spać.

Pomyśl, skąd ten lęk?

skąd bierze?

się ten strach?

otóż dzieje się tak

bo ludzkie oko

nie widzi w ciemności,

za to ma

wyostrzony słuch

i dobrze słyszy.

Jeżeli jakiś szelest,

skądś dochodzący głos,

cichy stukot dojdzie

do twoich uszu,

to serce

mocniej ci zabije,

bo świadczy o czyjejś

w pobliżu obecności.

I to powodem

kołatania serca,

pojawieniem się potu,

odczucie raz zimna

raz gorąca,

ciała drżenie,

gęsiej skórki

się pojawienie.

lęk cię opanował,

strach obleciał.

Nie na darmo mówimy

„strach ma wielkie oczy”,

bo najczęściej

zagrożenie wyolbrzymia,

niebezpieczeństwa

się dopatruje,

a może się okazać,

że to ludzka wyobraźnia

tak żywo reaguje

na zakłócenie nocnej ciszy,

w której nic nie widzi,

a szelest słyszy.

Wszystko

w ciemnych barwach

jak czarna noc,

twym zmysłom przedstawia.

Jeżeli w życiu

choć raz ci się zdarzyło,

że nocną porą

coś cię przestraszyło

to znasz

tego strachu cenę.

Łatwiej

będzie ci zrozumieć

opisaną scenę,

w której apostołowie nocą,

łodzią na jeziorze

do domu wracali.

I nagle pośród ciemności

i chwilach

blasku księżyca,

kiedy chmury,

jego światło przysłaniające,

przechodziły,

ich oczy

jakąś zjawę dostrzegły,

a ciała

strachu doświadczyły.

Zobaczyli

Chrystusa idącego po wodzie,

który szybko się spostrzegł,

jak bardzo

ich przestraszył.

Chcąc naprawić wszystko

powiedział im:

„to Ja jestem, nie bójcie się”.

I bać się już przestali,

bo swego Nauczyciela

mieli pośród siebie,

byli bezpieczni,

bo w pobliżu Jego

już przebywali.

- - - - -

Rzucony jesteś w wir życia,

unoszą cię jego fale.

Nie zlęknij się Chrystusa,

który w twe sumienie zapuka.

I mimo ciemnych stron twego życia,

przy tobie nagle stanie.

- - - - -

Życzę ci tylko jednego,

byś w tym zjawiającym się,

stukającym do serca twego

na tyle miał wiary,

byś w Nim rozpoznał Mistrza swego.

- - - - -

0 Comments

Posted on 25 Dec 2016 by jacek