mysli jacka furtiana - do slow Pana

3 Niedziela Wielkanocna C

III Niedziela Wielkanocna C

J 21,1-19

„Jezus ukazał się znowu nad Morzem Tyberiadzkim…Szymon Piotr powiedział do nich: „Idę łowić ryby”…Tej nocy nic nie złowili. Jezus rzekł do nich: „Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi a znajdziecie”. A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: „Szymonie Synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Odpowiedział Mu: „ Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: ”Paś baranki moje…”

Kiedy w twym życiu

nastanie taki dzień

i będziesz świadom,

że przychodzi odejścia czas,

trzeba

wszystko zostawić,

odsunąć się w cień,

tego, czego dokonałeś,

nie zostawisz ot tak.

Nie chcesz by poszło

w niepamięć.

Przeciwnie,

pragniesz

by owoce przynosiło,

rozwijało się, rosło.

Masz

zapewne w pobliżu

kogoś sobie znanego,

któremu ufasz,

w uczciwość wierzysz

bo dał ci dowody,

że możesz mu zawierzyć.

jego umiejętnościom,

wiedzy, talentom,

zdolnościom,

i kontynuację dzieła,

które rozpocząłeś,

w dobre ręce,

mądrej głowie,

kochające cię serce powierzyć.

Tak postąpił Chrystus.

Sam chciał

by jego następcą

był ktoś,

kto największych tajemnic

jego życia

był powiernikiem

i się stał

fundamentem kościoła,

jego sternikiem,

którego Chrystus

założycielem

i w nim pozostał,

przez niego woła

do wszystkich

by uwierzyli w Niego,

by w Nim szukali

jego łask,

w Eucharystii Jego samego,

pragnąc zbawienia,

wiecznego szczęścia,

idąc drogą

Prawa Bożego,

żyjąc w zgodzie,

we wzajemnej miłości,

świadom własnej godności

Dziecka Bożego,

dzieląc się dobrem,

darząc miłością bliźniego.

Miał Chrystus upatrzonego

z grona apostołów

najstarszego,

Szymona – Piotra.

Ale zanim

swe dzieło odda

w ręce jego,

będzie miał pytanie

do niego.

i zapyta nie raz,

ale trzy razy

patrząc mu w oczy,

obserwując

wyraz jego twarzy.

W niej dostrzeże zaniepokojenie,

bo Chrystus

chce wiedzieć tym razem,

nie o jego wierze,

ale o jego miłości,

i to miłości większej

niż inni ją mają.

„Piotrze czy miłujesz mnie

więcej aniżeli ci?”.

Te słowa mistrza

w zakłopotanie

Piotra wprawiają.

nie, dlatego,

że Chrystusa nie miłował,

ale dlatego,

że Chrystus z jego ust

usłyszeć to usiłował.

Odpowiedział to,

co serce mu podyktowało,

na co dowodów

nie brakowało.

Przecież

opuścił wszystko

czym się cieszył,

co osiągnął, co miał,

od dnia

kiedy Chrystus go powołał,

on jemu Panem się stał.

Nie mógł inaczej

i nic innego odpowiedzieć,

„Tak, Panie, Ty wiesz,

że cię kocham.”

i właśnie to Chrystus

chciał od niego usłyszeć,

to chciał wiedzieć.

„Paś owce moje.”

powie Szymonowi - Piotrowi

jakby w podzięce,

by powierzyć ster łodzi kościoła

bezpiecznie w jego ręce.

A choć w żagle jej

przeciwne wiatry będą wiać,

On –Chrystus,

założyciel kościoła,

czuwać będzie

i na straży stać

nad jego bezpieczeństwem

na wzburzonych wodach,

i o właściwy kierunek dbać.

- - - - -

I tak już w życiu zostanie,

pytanie czy mnie kochasz,

czyli pytanie o miłość,

najważniejszym zostanie.

- - - - -

Bo ludzkie serce

jest tak stworzone,

ma kochać całe,

nie dzielone.

- - - - -

0 Comments

Posted on 25 Dec 2016 by jacek