mysli jacka furtiana - do slow Pana

3 Tydzień Wielkanocny - wtorek

III Tydzień Wielkanocny - wtorek

J 6,30-35

„ W Kafarnaum lud powiedział do Jezusa: „Jakiego dokonasz znaku, abyśmy go widzieli i Tobie uwierzyli? …Odpowiedział im Jezus: „Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie.”

W chwilach odczucia głodu

po chleb sięgasz,

by go nie brakowało nigdy,

pamiętasz.

Jest pokarmem codziennym,

podstawowym

w określonej części globu

żyjących nań ludzi,

pokarmem niezastąpionym.

Jego dostatek

dobrobytem się zowie.

A czym jego brak,

niech o tym powie ten,

który go nie ma,

o niego codziennie

żebrze, prosi,

otrzymania jego

się spodziewa od tego,

który morały prawi,

wzniosłe nauki głosi.

Od tego, który

uważa się za wierzącego,

a proszący wie,

że sprawdzianem tej wiary

powinno być wsparcie bliźniego

cierpiącego na jego brak,

głodnego.

A ten chleb ziarnem pachnący,

któremu żar ognia

kształt i smak nadaje,

jest pokarmem sycącym

tylko żołądek człowieka.

Oprócz niego

głód duszy istnieje,

usilne pragnienie Boga,

Jego łaską nasycenie,

by życia droga

ku szczęściu zmierzała

i tego głodu zaspokojenie

ma swe uzasadnienie

w słowach Chrystusa:

„Jam jest chleb życia.

kto do Mnie przychodzi,

nie będzie łaknął..”

Człowiek wierzący

zna sens tych słów

i wie jaka prawda

w nich się kryje.

Sytość,

którą Chrystus obiecuje

ludzkiej duszy dotyczy.

Tylko człowiek wierzący,

który te słowa słyszy,

przez przyjęcie Chrystusa

w tym chlebie,

zaspakaja

duszy swej głód,

Boga pragnienie.

„Panie dawaj nam

zawsze tego chleba”.

tak prosił Chrystusa lud.

Spełnił tę prośbę i pragnienie.

uczynił Eucharystii cud,

pozostał wśród nas

w Eucharystycznym chlebie.

Jeśli Boga pragniesz,

Jego głód ci doskwiera,

przyjdź, bierz i jedz,

ale też wiedz,

by był ci pokrzepieniem

musisz Go przyjąć

z należnym szacunkiem,

z właściwym przygotowaniem,

duszy oczyszczeniem

z tego, co ją bruka,

co ją kala,

co od niego cię oddala,

z grzechu

mniejszego czy większego,

lżejszego czy cięższego,

każdego,

a który zawsze jest

Boga wyproszeniem,

wyrzuceniem

ze swego wnętrza,

ze swego życia,

ze swego serca

jako dziecka Bożego.

Tylko sakrament pojednania

to sprawi w tobie,

że będziesz godny

przyjmowania Chrystusa,

chleb życia,

który ma to w sobie,

że da ci siłę

do wytrwania

w przeciwnościach,

i pragnienie nieba

zaspakaja.

- - - - -

Pragnij Chrystusa jak głodny chleba

i wierz, że w Eucharystii na ciebie czeka,

jest darem nieba.

- - - - -

0 Comments

Posted on 25 Dec 2016 by jacek