mysli jacka furtiana - do slow Pana

4 Niedziela Wielkanocna A

IV Niedziela Wielkanocna A

J 10,1-10

„Jezus powiedział: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem. Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. Temu otwiera odźwierny, a owce słuchają jego głosu, woła on swoje owce po imieniu i wprowadza je.”

Piękne są góry

ze swymi szczytami,

piękne przełęcze

ze swymi stokami,

piękne polany

z pasącymi się owcami.

ozdobą ich

domek mały,

bacówka,

ze swym gospodarzem,

bacą.

Piękne są szałasy

z pasterzami,

juhasami

i strzegącymi owiec

owczarkami.

Przy słońcu zachodzącym

wszystkie owce

są wprowadzane

na odpoczynek nocny,

przez stróżujące psy zaganiane.

W miejsce ogrodzone,

przez jedne wrota,

przy których stoją pasterze,

każdy z nich

uważnie liczącym

czy nie ma zagubionych,

chorych, pokaleczonych,

bo ich opiece

zostały powierzone,

by po okresie wypasu

bezpiecznie

mogły powrócić

do swych właścicieli.

zdrowe, odkarmione.

Chrystus wielokrotnie

w swym nauczaniu

powraca do obrazu

pasterza owiec,

owczarni,

aby tym porównaniem

jak najwymowniej

przedstawić prawdę

kim On jest?

dla wierzących w Niego.

I od razu im przypomni:

„Ja jestem bramą,

jeżeli ktoś wejdzie

przeze Mnie,

będzie zbawiony”.

W taki obrazowy sposób

Chrystus ukazuje prawdę o Kościele,

jako społeczności

ludzi wierzących,

którzy przez wiarę

w Chrystusa,

przez chrzest

wszczepieni w Niego,

są ludźmi żyjącymi nadzieją

zbawienia wiecznego.

Chrystus

dla swych wiernych

jest pasterzem

troskliwym, zapobiegliwym,

dbającym,

by nikt z powierzonych

Jego opiece

nie zagubił się

po drodze,

wśród niebezpieczeństw

czyhających.

Tych nie brakuje.

Sam człowiek sobie je stwarza,

ryzykuje,

innej drogi szuka,

łatwiejszej, na skróty,

wygodniejszej,

która zagraża dojściem do celu.

Świadomy lub nie,

słucha podszeptów szatana,

który jak może

przeszkadza

w obiecanej wierności

zachętą, pokusą,

a nagradza

chwilą przyjemności,

korzyścią,

by w ten sposób

tylko przekreślić

szansę zbawienia,

szczęśliwej wieczności.

Być może Chrystus

jak pasterz

owce swe liczy,

z radością stwierdza,

że tych o śniadej karnacji

z czasem przybywa,

za to tych o jasnej cerze,

niestety ubywa.

Smutne,

że przez lat dwa tysiące

na winnym krzewie,

widać

gałązki usychające,

przez wygodne życie,

bez woli

znalezienia trochę czasu

dla Boga,

dla siebie,

przez kwestionowanie

Prawa Bożego

i jego przydatności

w codziennym życiu,

chcąc przez to

usprawiedliwić

swe lenistwo duchowe,

brak wysiłku woli,

wierności zobowiązaniom,

Bożym

i kościelnym przykazaniom.

Tym samym

świadomie oddalając

myśl o zbawieniu,

o niebie.

A Chrystus pasterz dobry

patrzy,

jak człowiek rozumny,

nierozsądny,

wpada w grzech

jak w ciernie.

I poranionego odnajduje,

rany opatrzy.

Ale od człowieka

już zależy,

czy przyniesiony na swe miejsce

pozostanie wierny.

- - - - -

0 Comments

Posted on 26 Dec 2016 by jacek