mysli jacka furtiana - do slow Pana

4 Tydzień Wielkanocny - poniedziałek

IV Tydzień Wielkanocny - poniedziałek

J 10,11-18

Łk 15,1-10 – czwartek XXXI – zobacz przypowieść

o zagubionej owcy

„Jezus powiedział do faryzeuszów: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie za swoje owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni i te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz.”

Kościół jest społecznością

ludzi ochrzczonych.

Ze względu

na swe rozmiary,

na mniejsze wspólnoty,

diecezje, dekanaty,

parafie,

podzielony.

A podziału tego dokonano,

by łatwiej było korzystać

z posługi

duszpasterskiej kapłanów.

A każdy

z nich pracujący

w duszpasterstwie parafialnym,

słowa Chrystusa

o pasterzu,

o pasterskim posługiwaniu

odnosi do siebie,

w cichym mniemaniu,

że jest dobrym pasterzem,

który wiernych swych

kocha i zna.

Jedną i wielką troskę

w swym sercu ma,

by z jego pomocy kapłańskiej,

posługi duszpasterskiej

korzystano jak najobficiej,

w trosce

o duszy zbawienie,

osobiste uświęcenie.

Duszpasterz

świadom jest i tego,

że z pośród wiernych,

jego opiece

i trosce powierzonych,

znajdą się ludzie słabej wiary,

nie szanujący

Przykazań Bożych,

na drodze życia zagubionych.

Oni zajmują wyjątkowe miejsce

w pracy

duszpasterskiej kapłana,

bo świadom jest

swego obowiązku nauczania,

błądzących napominania,

zagubionych przywoływania,

zaginionych szukania.

Ideałem

i wzorem duszpasterza,

jego kapłańskiej posługi

Chrystus pasterz dobry,

który jak dzień długi

zawsze do służenia skory.

Zna swych podopiecznych

i oni go znają,

kiedykolwiek go potrzebują,

drzwi do jego domu,

do jego serca otwarte zastają.

Marzeniem kościoła

mieć pasterzy,

którzy dobrze

swych wiernych znają,

a pragnieniem duszpasterzy

mieć takich wiernych,

którzy swych pasterzy potrzebują,

z posługi ich

korzystają, szanują

i słuchają,

troskę tak jak o kościół,

który ich jednoczy,

tak też i o nich mają.

Siłą i mocą duszpasterza

jego zjednoczenie Chrystusem.

życie w czystości duszy

i spokój sumienia,

że troskę o wiernych

którą mu Chrystus

przez powołanie powierzył

wykonuje możliwie jak najlepiej

trwając z Nim w przyjaźni,

i swą posługę

Jemu zawierzył.

- - - - -

Chrystus życie swoje za owce oddał,

bo je kochał,

ale nawet ofiarą własnego życia,

nie wszystkich przekonał.

- - - - -

Kiepski to duszpasterz,

który przed zagrożeniem i trudnościami ucieka,

bo nie wiele w nim z apostoła,

a więcej tchórza i bojaźliwego człowieka.

- - - - -

Wierni kapłanowi

przynoszą swe grzechy,

żale i smutki,

a chcą by zawsze był uśmiechnięty,

radosny i milutki.

- - - - -

0 Comments

Posted on 26 Dec 2016 by jacek