mysli jacka furtiana - do slow Pana

4 Tydzień Wielkanocny - piątek

IV Tydzień Wielkanocny - piątek

J 14,1-6

„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele…Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”.

Zapewne masz marzenie

mieć własny kąt,

ładne mieszkanie,

przytulny pokój,

piękną willę,

daczę nad wodą,

swój dom.

W nim żyjesz,

w nim tobie bliscy,

twoja rodzina,

żona, mąż, dzieci.

Po nich widzisz

upływający czas

jak szybko leci.

będąc poza nim,

wracasz doń z radością

jak lataniem

utrudzony ptak

do swego gniazda.

Otaczasz go troskliwością

bo daje ci

poczucie bezpieczeństwa,

tchnie wolnością,

kiedy zgodne życie rodzinne,

spowite wzajemną miłością

daje ci szczęście,

napawa radością.

Jest ci jak oaza

pośród piasków pustyni.

Widzisz w nim

uśmiech na twarzach,

boś między swymi,

sercem ci bliskich,

nawzajem się kochającymi.

Chciałbyś by twe szczęście

jak najdłużej trwało.

By twój dom,

który na wierze

i na miłości budowano,

mimo że przyjdzie czas,

kiedy wznoszących go zabraknie,

w dzieciach przetrwało.

Tego się nie lękaj,

posłuchaj słów Pana,

który mówi, że w domu Ojca

jest mieszkań wiele,

że idzie

przygotować ci miejsce.

Żyj, więc tą wiarą

i miej tę nadzieję,

że kiedy Bóg twe życie odmieni,

przyjdzie po ciebie,

weźmie cię do swego domu,

do którego

będą dochodzić stopniowo

twoi bliscy,

by znów być razem

przez wieczność całą,

jako zbawieni.

Dlatego też rodzinny dom,

zawsze pozostaje

obrazem szczęścia,

spokoju, ładu,

harmonii, radości,

stąd i Chrystus mówi o domu Ojca,

jako o szczęśliwej

wieczności.

Wiem,

że o to się modlisz,

gorąco prosisz Boga

by nagrodą

twego życia wiarą

był Jego dom,

a w nim mieszkanie,

gdzie z żoną, mężem,

dziećmi,

zamieszkasz

na wieczność całą.

Ale wiesz, że są tacy jak ja,

któremu Pan

dał łaskę

zakonnego powołania,

a więc,

wyrzekł się rodziny,

żyje sam,

ale nie w samotności.

Żyje pośród współbraci,

w społeczności.

by przez ślub posłuszeństwa,

ubóstwa, czystości,

wolny

od bagażu rodziny,

mógł iść,

gdziekolwiek go poślą,

w szeroki świat.

A swe pragnienie

ludzkiej miłości,

zamienić w troskę

o innych zbawienie

i by dzięki temu wyrzeczeniu,

towarzyszyła gorliwość

w ukazywaniu innym

i w zdobywaniu przez siebie

chrześcijańskiej doskonałości.

I ja,

powołany przez Pana,

wolny jak ptak

też się modlę o zamieszkanie

w domu Ojca

jako nagrodę,

za mój apostolski życia trud.

Bo się staram,

robię wszystko,

najlepiej jak mogę,

a posłuchaj, jak?

Odszedłeś panie do Ojca,

tak jak zapowiedziałeś,

a czy o mieszkaniu

dla mnie zapamiętałeś?

tylko przypomnę,

wymagania mam skromne.

Pokoik może być ciasny,

ale koniecznie własny,

nie ciemny,

by widok był przyjemny.

Na stole,

wody „Jana”, dzbanek,

tapczan twardy,

okna bez firanek.

bo na to wygląda,

że wścibskich tam nie ma,

nikt już nie podgląda.

Na ścianie zegar

co wiecznością tyka

i piękna muzyka.

Jak to już wszystko

urządzisz tak,

jak trzeba,

to po mnie przyjdź.

jednak wcześniej

daj jakiś znak,

najlepiej zapukaj

i zabierz mnie do nieba.

Wtedy się dowiem jaki gust

masz Boże.

gdy w moim pokoiku,

w domu mego Ojca,

do snu się położę.

- - - - -

Umierając braciom

wolny pokój zostawię.

Panu Bogu w Jego domu

jedno miejsce zajmę.

- - - - -

0 Comments

Posted on 26 Dec 2016 by jacek