|
6 Tydzień Wielkanocny - wtorek
VI Tydzień Wielkanocny - wtorek
J 16,5-11
„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Teraz idę do Tego, który Mnie posłał, a nikt z was nie pyta Mnie:
„Dokąd idziesz?” Ale ponieważ to
wam powiedziałem, smutek napełnił
wam serce. Jednakże mówię wam prawdę: „Pożyteczne
jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do
was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was.”
Życie obfituje w
powitania,
w pożegnania.
Z rodziną, z bliskimi,
znajomymi, krewnymi,
z siostrą, z bratem
i z tym światem.
A każde z nich,
albo radość, albo
smutek
bliskim przynosi.
a odchodzący
choćby ukrywał swe
wzruszenie,
w swym sercu,
w swej pamięci,
w sobie go nosi.
Zapewne widziałeś
płacząca matkę,
smutnego ojca,
którzy się rozstawali
ze swym dzieckiem,
ze smutkiem żegnali.
świadomi, że ich drogi
się rozchodzą
i przyrzekają, że z
oddali
będą pamiętać o sobie,
na wieści będą czekali.
W życiu Chrystusa
kolejny już raz
się zdarza moment,
zapowiedzi rozstania.
Tak jak kiedyś
z rodziną w Nazarecie,
tak teraz ze swymi
uczniami,
którzy słysząc o tym
nie ukrywają żalu
smutnymi oczami.
Żyli beztrosko
w otoczeniu Pana.
bo każdy z nich został
powołany
do zaszczytnego
zadania.
Chrystus nowy sens
ich życiu nadał.
pouczał, myślał za
nich,
podpowiadał, osłaniał.
nowe horyzonty,
szerokie perspektywy
przed nimi otwierał.
Nie skąpił im wskazówek,
ani rad, pouczeń,
których udzielał.
Nie wyobrażali sobie
życia bez Niego.
a Chrystus po nich
spodziewał się jednego,
że nigdy Go nie
zawiodą,
choć pójdą z Jego
orędziem
w szeroki świat,
nie przetartą jeszcze
drogą.
Chrystus swych uczniów
nie pozostawi
z ich smutkiem
w tej duchowej
rozterce,
przekonywać ich będzie,
że pożyteczne dla nich
jest jego odejście.
Przyśle im Ducha Pocieszyciela,
który będzie działał
poprzez wiarę,
miłość wyznawców,
przez apostolskie
odważne poczynania.
Misja Ducha świętego
ma do spełnienia ważne
zadania.
Przekonać świat, o
grzechu
jego niedowiarstwa.
Przekonać o Boskim
posłannictwie Chrystusa.
O sprawiedliwości,
o sądzie,
o klęsce szatana.
Racje Chrystusa są
poważne,
o wiele ważniejsze
niż smutek apostołów.
Osobistego każdego z
nich,
ze swym Mistrzem rozstania.
- - - - -
W życiu tak
bywa,
że odejście
bliskiej osoby napawa smutkiem,
bo więzy
przyjaźni na zawsze rozrywa.
- - - - -
0 Comments
Posted on 26 Dec 2016 by jacek
|
Tytuł
|