|
2 Niedziela Zwykła A
II Niedziela Zwykła A
J 1,29-34
J 1,29-34 - 3
Stycznia
„Jan zobaczył Jezusa,
nadchodzącego ku niemu, i rzekł: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po
mnie przyjdzie mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode
mnie”. Jan dał takie świadectwo: „Ujrzałem
Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim…”
Miewamy o drugich
swoją opinię,
czasem jasne zdanie,
które wyrażamy.
lub nie mając ku temu
okazji
sobie ją zostawiamy.
Wiemy, kim kto jest,
co robi, gdzie mieszka,
czym się zajmuje,
czym się wyróżnia,
co go cechuje.
Bywa, że mamy
dość zagadkowe kogoś
określenie,
które dla innych
nie zawsze jasne, zrozumiałe,
dziwnie brzmiące powiedzenie.
Takimi wydają się
słowa,
które powiedział Jan
widząc Jezusa nadchodzącego
i przenikliwym wzrokiem
na siebie patrzącego;
„Oto Baranek
Boży,
który
gładzi grzech świata”.
Dlaczego postać Jezusa?
idącego wprost na niego
skojarzyła się Chrzcicielowi
z jagnięciem?
Jednym z tych,
których całe stada w
miejscu
gdzie przebywał widział
codziennie
a o zachodzie słońca.
patrzył jak pasterze zapędzali
je
do wodopoju
ssąc łakomie wodę gasiły
pragnienie.
Nie można odmówić
Janowi Chrzcicielowi znajomości
ludzi,
ale takie określenie
można mu przypisać tylko
jako prorokowi,
bo miało swe podłoże
w proroczej wizji Mesjasza,
a powiedzenie:
„baranek,
który gładzi grzech świata”,
zaczerpnięte z księgi
proroka Izajasza,
zapisane na długie lata
przed tym zdarzeniem.
Nam obojętne
pozostanie,
skąd Jan Chrzciciel zaczerpnął
te słowa.
ważnym w tym jest to,
że przeznaczeniem
Jezusa – Baranka
nie jest panowanie,
ale służba drugim,
ofiara z własnego życia
aż po ukrzyżowanie.
Prawdą jest,
że w tym baranku ukazała
się
tak dobroć Boga
niosąca zbawienie wszystkim
ludziom,
jak i moc Boga,
który zwycięża.
i jak napisze Jan
apostoł,
niszczy dzieła diabła.
Czy baranka cichość,
niewinność, miłość,
ofiara z siebie,
potrafią przeważyć grzech,
złość, nienawiść?
To Jezus zrobi,
choć chwilowo życie
straci,
z powrotem je otrzyma.
Bo dobro nie umiera,
a jest wkorzenione
w wiecznie
istniejącego,
wszechmocnego,
dobrego i miłosiernego Boga.
Nowy Testament,
który widzi w Jezusie
Baranka wydanego na
ofiarę,
obwieści nowinę
o baranku zwycięskim,
który wziął „potęgę i bogactwo,
i
mądrość, i moc, i cześć,
i
błogosławieństwo, i chwałę.”
W tym triumfującym Baranku
rozpoznajemy
Tego z nad Jordanu,
który został złożony
w ofierze jako nasza
pascha
i którego krwią zostaliśmy
wykupieni.
Takiego nad Jordanem
spotkał Jan,
i o takim powiedział:
„Oto Baranek
Boży,
który
gładzi grzech świata”,
a jest nim
Jezus Chrystus,
Zbawiciel,
nasz Pan.
Człowiek wierzący
tak Chrystusa odbiera i
tak go przyjmuje.
w symbolu baranka
cichego, pokornego,
zdolnego do ofiary za
drugiego.
Tak człowiek wierzący
ma upodabniać się do Niego,
pokonując dobrem zło,
mimo, że dostrzega panoszący
się
w świecie trend do
odwetu, zemsty,
niezgody, nienawiści.
a samemu chcąc być
szczerym wobec Boga,
żyć ze spokojnym
sumieniem,
ma do zaofiarowania to,
co jego Zbawiciel, dar
miłości.
- - - - -
0 Comments
Posted on 27 Dec 2016 by jacek
|
Tytuł
|