mysli jacka furtiana - do slow Pana

2 Tydzień Zwykły - środa

II Tydzień Zwykły - środa

Mk 3,1-6

Łk 6,6-11 – poniedziałek XXIII; Mt 12,9-14

„W dzień szabatu Jezus wszedł do synagogi. Był tam człowiek który miał uschłą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć. On zaś rzekł do człowieka który miał uschłą rękę: „Stań tu na środku”…wyciągnij rękę”. Wyciągnął…i stała się zdrowa”.

Dla ciebie normalnością,

twoja głowa mądra, zdrowa.

dwie ręce, dwie nogi.

zgrabne, sprawne.

ze zdolnością poprawnego

funkcjonowania.

Czy kiedy? przyszła ci myśl

by ku Stwórcy zwrócić się z wdzięcznością,

podziękować za nie.

Dopiero wtedy,

kiedy spotkasz człowieka

z głową upośledzoną,

z niewładną ręką,

niesprawną nogą,

w twej głowie

pojawić się mogą myśli

godne zastanowienia,

że choć wszyscy głowę,

ręce, nogi mają,

to nie u wszystkich normalnie funkcjonują,

poprawnie działają.

I gdy u kogoś z takim brakiem

normalnego funkcjonowania

się spotykamy,

wtedy z kalectwem

do czynienia mamy.

A człowieka

tym dotkniętego,

kaleką nazywamy.

Takich ludzi spotykasz,

przechodzisz obok,

na ulicy mijasz.

Być może zastanowisz się

nad nieszczęściem

które ich dotknęło.

Ogarnie cię współczucie,

że ich ręka niewładna,

noga niesprawna,

bez czucia,

bez możliwości funkcjonowania

z braku sprawności.

Dla ciebie to widok przykry,

dla nich udręka.

Źródłem kalectwa

wypadki, wojny,

terroryzm, agresja.

być może takimi się urodzili,

na wskutek zaburzeń

w czasie swego rozwoju

w łonie matki.

Nie wszystkie dadzą się wyleczyć,

nie wszystkim da się

choć minimalnie

jakąś sprawność przywrócić

Pozostanie pogodzenie się z losem,

umiejętne posługiwanie protezą,

lub życie nadzieją

cudotwórcy spotkaniem.

Chyba to, było marzeniem

człowieka z Ewangelii z uschłą ręką,

które się spełniło.

A zebrani w synagodze widzieli

cud uzdrowienia na własne oczy.

Wielkie mieli szczęście

być świadkiem ogromnej radości

uzdrowionego,

który pozbył się kalectwa

z trudem znoszonego,

na co dzień uciążliwego.

Ale tak, jak uzdrowiony skakał z radości,

tak uczeni w Piśmie i Faryzeusze

w szał wpadli ze złości.

Bo to był szabat, dzień święty.

Według nich

Chrystus uzdrawiając

przepisom prawa był niewiernym.

Swym zachowaniem

Chrystus im wszystkim chce wykazać,

że ważniejszym jest pomóc bliźniemu,

niż świętością dnia szabatu

się zasłaniać.

od udzielenia pomocy się wzbraniać.

Choć znawcy prawa

za uczonych uchodzili,

niewiele pojęli,

w jego tłumaczeniu

opinii nie zmienili.

Jasnej wykładni,

mądrej interpretacji zapisu Prawa,

sposobu uszanowania

dnia świętego i jego zachowania,

Chrystus śledzącym Jego postępowanie

udzielił.

Na ich oczach i w synagodze zgromadzonych,

człowieka z uschłą ręką uzdrowił,

czyli wyraźnie i dobitnie prawdę

o czczeniu szabatu ukazał i wyraził.

Bo nie ma takiego dnia świętego,
któryby zabraniał

niesienia pomocy wobec człowieka

potrzebującego,

tym bardziej chorego, cierpiącego,

kalectwem dotkniętego.

- - - - -

Nie ma takiego przykazania

które, spieszyć z pomocą

w dzień święty zabrania.

- - - - -

Niech twa wiara w boga,

twą rękę uzdrowi,

do czynienia dobra,

niesienia pomocy,

i miłosierdzia usposobi.

A gdy cię ogarnie

o swe zbawienie trwoga

to wiedz, że ile dobra

uczynisz bliźniemu,

tyle miłosierdzia

zaskarbisz sobie u Boga.

- - - - -

Kto z bliźnim się dzieli,

wsparcia mu użycza,

Bogu samemu pożycza.

- - - - -

Dobro czyń zawsze,

w powszedni dzień i w święta,

a świadczone drugim

Bóg ci policzy i zapamięta.

- - - - -

0 Comments

Posted on 27 Dec 2016 by jacek