mysli jacka furtiana - do slow Pana

2 Tydzień Zwykły - sobota

II Tydzień Zwykły - sobota

Mk 3,20-21

„Jezus przyszedł do domu, a tłum znów się zbierał, tak że nawet posilić się nie mogli. Gdy to posłyszeli Jego bliscy, wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: „Odszedł od zmysłów”.

Bywa, że jadasz na chodząco.

bo gorliwość, entuzjazm,

zapał do pracy

tak zawładnie tobą,

że nawet pijąc kawę

czynisz to na stojąco.

Do domu wpadasz,

konieczne sprawy pozałatwiasz,

na barki domowników

to i tamto pozwalasz,

bo żyjąc w pośpiechu,

sam ze zmęczenia padasz.

Sprawia to nawał pracy

koniecznej do wykonania,

wielość obowiązków czekających

na wypełnienie,

wynikających z zawodu,

z powołania.

To wszystko jest powodem,

że mówisz nie mam czasu

rodzinie, żonie, dzieciom.

tak praca cię pochłania.

A skutkiem tego zmęczenie,

drażliwość, zdenerwowanie,

markotność, wyczerpanie.

Wtedy wiesz jak dzień krótki.

Czas na wytchnienie

skromniutki,

a to wszystko w trosce,

by czegoś dokonać,

coś osiągnąć,

czymś się wykazać,

coś pozostawić po sobie,

z myślą o przyszłości,

coś wypracować.

Dlatego masz coraz mniej czasu,

by bliskich odwiedzić,

wpaść z życzeniami.

Załatwiasz to wszystko

e-mailem, telefonem,

listem, kolorową kartką z obrazkami.

Bliscy widząc ciebie,

twoje zaangażowanie,

codzienne zagonienie,

określają cię pracusiem,

prorokują ci szybkie wyczerpanie.

Czy uwierzysz w to?

że tak postrzegano,

Jezusa z Nazaretu w Jego pracy,

apostolskim trudzie,

zaangażowaniu, poświęceniu.

w wykonywaniu Mesjańskiego

posłannictwa,

o czym nawet nie domyślali się

znający go ludzie.

A wielu sądziło,

że dobrze Chrystusa znają,

że wiedzą o nim wszystko.

Widzieli go jako dziecko,

goniącego z rówieśnikami.

Potem jako chłopca pobożnego.

widywali go w synagodze zamyślonego.

Pamiętają jako młodzieńca spokojnego,

jak w ojcowskim

warsztacie codzienne pracuje sumiennie.

A oto nagle kimś innym

ich oczom się okazuje.

Dwunastu ludzi rzuca swe rodziny,

idzie za Nim.

Zauroczeni Jego osobą.

wpatrzeni w Jego oczy

z dziwnym blaskiem.

Słuchających Jego słów

pełnych ognia,

przekonywujących.

Ożywiony tajemniczym

wewnętrznym ogniem,

a wokół Niego

ciśnie się ogromna rzesza ludzi,

aby go słuchać,

doznać uzdrowienia.

Skąd ta nagła przemiana

pytają znający Go pełni zdumienia.

Osąd uczonych jest surowy.

może mieć w sobie złego ducha.

I do tego przyszło,

że znający go

mieszkańcy Nazaretu podejrzewają,

że

„odszedł od zmysłów”,

a jego bliscy mają nadzieję,

że do domu Go sprowadzą

i przyjdzie mu opamiętanie.

Tak jednak się nie stało.

na Jezusa z Nazaretu

opamiętanie nie przyszło.

Ale jego bliscy

z czasem zrozumieli,

że tak wyglądać miało

życie Mesjasza.

A oni mieli to wielkie szczęście,

że na własne oczy Go widzieli.

- - - - -

Pracę trzeba wykonać,

na wytchnienie znaleźć czas.

Praca nie zając,

nie ucieknie w las.

- - - - -

0 Comments

Posted on 27 Dec 2016 by jacek