mysli jacka furtiana - do slow Pana

4 Tydzień Zwykły - środa

IV Tydzień Zwykły - wtorek

Mk 5,21-43

Mt 9,18-26 – poniedziałek XIV; Łk 8,4056

„Gdy Jezus przeprawił się z powrotem w łodzi na drugi brzeg, zebrał się wielki tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał upadł Mu do nóg i prosił usilnie: „Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła”.

Kłopoty miewasz.

sam bezradny, bezsilny,

U innych jak ostatniej deski ratunku

pomocy szukasz.

Nie tak łatwo to przychodzi.

bo trzeba prosić

czasem długo,

a to znaczy się upokorzyć.

Są wypadki, zrobisz wszystko.

nie patrzysz wtedy na swoją pozycję,

urząd, stanowisko,

bo tej pomocy potrzebuje twoje dziecko.

Przedmiot twej miłości,

twej troski matczynej,

ojcowskiej, rodzinnej.

Niczego nie szczędzisz.

ani czasu, ani trudu,

ani nocy zarwanej, ani pieniędzy,

bo życie dziecka

ważniejszym dla ciebie

niż twoje własne,

niż wszystko to,

co je zabezpiecza.

Czy nie tak widzisz?

przełożonego synagogi imieniem Jair,

który tego wszystkiego

doświadczył na sobie

zanim stanął przed Chrystusem

z bijącym sercem,

drogą zmęczony, ze łzami w oku,

zapłakany,

z serdeczną prośbą, z nadzieją,

wspartą jego wiarą,

że śmiertelna choroba,

która już córce oddech spłyca,

serce zwalnia, powieki zamyka,

ciało studzi będzie zażegnaną.

Z wielką wiarą chrystusowi tylko znaną,

ze swoim smutkiem, serca bólem,

cały drżący przed Chrystusem pada na kolana.

Wyrzuca z siebie rozpacz ojca

szukającego ratunku.

Chrystusa błaga, by zechciał się pofatygować

i włożyć na nią ręce, by ocalała.

Chrystus poszedł.

a z Nim wielki tłum.

A w nim chora kobieta chcąc być zdrową

dotyka szat Jego,

zdrowie odzyskuje.

tylko ona i Chrystus o tym wie.

bo wychodzącą z siebie moc czuje.

Po Bożemu, jak na Chrystusa cudotwórcę,

Mesjasza przystało wszystko załatwił.

Dziecko wskrzesił,

kobietę uzdrowił.

A mnie i tobie polecił

płakać z płaczącymi

i cieszyć się z cieszącymi.

Jak współczułeś smutnemu ojcu,

ciesz się teraz,

że córka uzdrowiona.

Wdzięczna za nie chrystusowi

w ojca ramionach.

Teraz przyjrzyj się kobiecie,

jak wielką wiarę mieć musiała.

Po kryjomu Chrystusa dotknąwszy

uzdrowioną została.

Chrystus choć jej nie widział,

to jednak czuło to jego boskie serce.

Położył kres jej cierpieniu,

życie w bólu, w męce.

Z wiarą dotknęła Boga

a musiała być wielka w ocenie Chrystusa

bo ustąpiła choroba.

Podziwiać wiarę i śmiałość kobiety,

która mówiła w swej duszy

„Bylebym się Go dotknęła”,

i tak zrobiła.

Łaski o której marzyła

przez dwanaście lat,

wreszcie dostąpiła.

Czy zazdrość cię nie bierze?

pomyśl tylko co można?

otrzymać i zawdzięczać wierze.

- - - - -

Szukaj i miej to szczęście

znaleźć Pana.

I miej taką wiarę

jak ojciec zatroskany,

jak kobieta schorowana.

A twe ciało chore

będzie uleczone.

a dusza twa pocieszona.

- - - - -

Wierząc w Chrystusa wiedz,

że dla wierzącego śmierć,

jest tylko snem.

- - - - -

0 Comments

Posted on 28 Dec 2016 by jacek