mysli jacka furtiana - do slow Pana

4 Tydzień Zwykły - sobota

IV Tydzień Zwykły - sobota

Mk 6,30-34

Mt 14,13-14; Łk 9,10-11

„Po swojej pracy apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”.

Żyjesz wśród ludzi,

a więc w społeczności.

to ma wielkie zalety,

swe dobre strony i niedogodności.

A jedną z nich świadomość zależności,

która wymaga posłuszeństwa.

a doświadczenie mówi,

że to ani prosta ani łatwa sprawa.

Bo człowiek ma to do siebie,

że chciałby być wolny jak ptak.

a nie fruwać w kierunku wskazanym

na czyjeś polecenie,

na rozkaz od górnie wydany.

Zawsze w pełnym rynsztunku,

nie zawsze w ważnej sprawie,

koniecznej potrzebie.

Rodzisz się i wyrastasz w rodzinie.

ale w miarę, jak ci życie płynie

sam zadecydujesz odnośnie samego siebie.

Czy przez życie pójdziesz sam

nie zakładając rodziny,

a więc kawalerski stan.

Czy jednak będziesz miał

u boku żonę, matkę,

będąc dobrym mężem dla żony,

troskliwym ojcem swym dzieciom,

które Bóg wam da.

I obojętnie, na co się zdecydujesz,

to pozostaje jeszcze

druga strona medalu.

Ta przychodzi z czasem,

z podjęciem pracy, wykonywaniem zawodu.

Gdzie spotykasz grono ludzi

z konieczności, nie z wyboru.

Przynależysz do określonej grupy

i jesteś w zależności od drugich,

od zwierzchników.

Spędzasz większość dnia w miejscu pracy

z pracownikami, z ludźmi

podobnego pokroju.

I nawet wtedy,

kiedy pójdziesz za głosem powołania

zakonnego, kapłańskiego,

musisz być przygotowanym na to,

że w tym stanie nie będziesz

samotnikiem,

ale żył we wspólnocie.

Będziesz miał przełożonego.

życie wiódł pod czyimś czujnym okiem,

pod zwierzchnikiem.

Więc obojętnie jaki będzie twój stan,

zawsze będziesz miał kogoś nad sobą.

nieważne jak będzie się zwał.

Ale dla ciebie ważnym jest,

czy ten zwierzchnik

o ciebie, o innych podopiecznych

będzie się troszczył, pracę doceniał,

jako ludzi szanował.

O ich zdrowie, kondycję,

wiedzę, ich dobro dbał.

Czasu swego im nie szczędził,

o ich odpoczynku pamiętał

i na to grosza nie żałował.

Spytasz skąd te morały

dla zwierzchników.

Wiesz, że są podwładnych marzeniem.

Bardzo by się przydały wszystkim tym,

którzy władzę sprawują.

A oni takimi są i takimi się czują.

Zwierzchnikami, przełożonymi ich zwą.

To dobrze,

bo mają cudowny do naśladowania wzór,

niech tylko zechcą i wiernie naśladują.

Tym wzorem Chrystus z dzisiejszej ewangelii,

który prawdę podstawową

o życiu zna.

Stąd jego wizerunek utrudzonego apostoła,

na ludzkim doświadczeniu oparty,

że lepszy osioł żywy niż doktor umarły.

I dlatego z taką troską, życzliwością,

po skończonej pracy,

wysiłku, trudzie,

obejmując apostołów

swą boską miłością powie im;

„Pójdźcie wy sami osobno,

na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”.

A odpocząć im warto, bo wiele trudu ich czeka.

trzeba rozłożyć siły na lata, które lecą.

Jak troszczyć się? o podwładnych

Chrystus dał przykład cudowny,

ale i naśladowania godny.

- - - - -

Gdy spotkasz zwierzchnika,

przełożonego,

tak o podwładnego zatroskanego,

to proszę o adres jego.

- - - - -

Choć życie idzie jak po grudzie,

to są i dobrzy ludzie,

którzy w trosce o odpoczynek człowieka,

są świadomi wykonanej pracy i trudu,

którego doznał i który go jeszcze czeka.

- - - - -

0 Comments

Posted on 28 Dec 2016 by jacek