mysli jacka furtiana - do slow Pana

5 Niedziela Zwykła A

V Niedziela Zwykła A

Mt 5,13-16

Mt 5,13-16 – wtorek X tydzień zwykły

„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak czymże ją posolić? Wy jesteście światłem świata…”

Masz wielkie pragnienie,

które towarzyszy ci przez życie całe,

być kimś, coś znaczyć, dokonać czegoś,

by w pamięci innych wpisać się na trwałe.

Po to się uczysz, wiedzę zdobywasz,

znajomość zawodu sobie przyswajasz,

powołanie realizujesz, sukcesy osiągasz.

W ten sposób zdobytą wiedzę

i umiejętności wykorzystujesz,

bo godziwe warunki życia

sobie stwarzasz

i jesteś pożytecznym dla tych,

dla których pracujesz.

Świadom jesteś jednego,

czas masz wypełniony

i przez dzielenie się dobrem,

w społeczności, w której żyjesz,

jesteś człowiekiem wartościowym,

potrzebnym.

Więc jesteś takim człowiekiem

o jakim Chrystus marzył.

Jakiego chciałby mieć za apostoła.

Z rozsądnym wiekiem,

z należną wiedzą, żywą wiarą,

z sercem wielkim.

W przyszłość z nadzieją patrzącym,

idącym stale naprzód,

mężnie, odważnie i śmiało.

Cel jasno widzącym.

Bogu swój trud zawierzając,

w Nim ufność pokładając.

Chrystus miał wielką nadzieję,

że tych, których powołał,

choć ich nie wiele,

na dobrych apostołów przygotował.

Powie im to w takich słowach;

„Wy jesteście solą ziemi”.

Bo sól do potrawy trzeba dodać

by smaku nabrała.

Trzeba posypać zachowawczo,

by świeżość zachowała.

I o nią trzeba dbać,

wykorzystać póki czas,

by jej właściwość się nie zmarnowała,

sól nie zwietrzała.

Więc dziel się wiarą,

by inni zachęceni jej przykładem

w sobie ją rozwijali,

jako ludzie wierzący wartości nabrali

dając przykład

godnego życia solą ziemi się stali.

„Wy jesteście światłem świata”.

Naturą światła rozpraszać mroki.

Ukazywać ludzi,

miejsca i przedmioty

w naturalnej ich barwie,

kształcie i wielkości.

Dzieje się dzięki temu,

że zniknął mrok, ustąpiły ciemności,

upragniona jasność zabłysła,

z mroku nocy wyszła.

Więc bądź światłem dla ludzi.

niech ono w nich prawdę

i ufność w Boga budzi.

Świeć przykładem własnego życia.

ogrzewaj prawdą wiary

z miłością w sercu ku Bogu,

z pomocną dłonią

ku potrzebującym,

a będziesz pośród ludzi ognikiem

ciemności rozpraszającym.

Światło tak umieszczamy

by jego promienie i blask,

możliwie jak największy

krąg oświetlały.

Jak światła,

światu potrzeba ludzi

do wiary powołanych.

ludzi przez Boga

powołaniem obdarowanych.

Swą wiedzę o Bogu,

swą radość życia z Bogiem,

innym jak światło będą dawali,

z Bogiem ich jednając,

wypraszając im łaski,

nieba im przychylając.

aby inni widząc ich wiarę,

pobożność, uczciwość,

ku Bogu byli pociągani.

- - - - -

Niech to, żeś blisko Boga,

Kościoła i ołtarza,

wiarę w innych wzmacnia

i żyć godnie pomaga.

- - - - -

Dbaj i troskę miej

o wiary twej światło.

strzec go chciej,

by nigdy nie zgasło.

- - - - -

Chcesz by kapłani,

twoi duszpasterze świętymi byli,

pomagaj im do tego,

módl się za nich.

Sam trwając w wierze,

nie prowokuj ich nigdy

do złego.

- - - - -

0 Comments

Posted on 28 Dec 2016 by jacek