*
*
*
*
*
*
Rozmiar: 17297 bajtów
Piątek, 29 marca 2024 - 89 dzień roku
Aktualności

Ewangelia

Rok A
Rok B
Rok C
Ewangelia aforyzmy

Aforyzmy rok A
Aforyzmy rok B
Aforyzmy rok C

Ewangeliczne sentencje

Uroczystości

Święta

Święci

Fraszki

Aforyzmy

Aforyzmy religijne
Aforyzmy z życia

Wiersze

Wiersze religijne
Wiersze z życia

To i owo

 

6 Niedziela Zwykła C
VI Niedziela Zwykła C
Łk 6,17.20-26
Łk 6,20-26 – środa XXIII; Mt 5,1-12 – poniedziałek X
„Jezus zeszedł z dwunastoma apostołami na dół i zatrzymał się na równinie.. podniósł oczy na swoich uczniów  i mówił: „Błogosławieni jesteście wy ubodzy…natomiast biada wam bogaczom..”
 
„Błogosławieni jesteście wy ubodzy…”
Ubogi duchem  wolny jak ptak,
bez mnóstwa rzeczy,
z dobytkiem w plecaku
może iść w świat.
to mu daje komfort psychiczny,
wewnętrzne zadowolenie,
że ma tylko to, co konieczne,
a więc rzeczy nie wiele.
 
Nie narzeka, gdy mu czegoś brakuje.
dóbr nie gromadzi, nie chomikuje.
Pieniędzy na zbytek nie marnuje.
Tak żyjąc jest szczęśliwy, zadowolony,
jak Chrystus mówi: „błogosławiony”.
 
„Błogosławieni wy, którzy teraz głodujecie..”
Rzeczą nie do ukrycia,
spotykamy i dziś ludzi pozbawionych
środków do życia,
i to, co najbardziej im doskwiera
to głód, brak pożywienia,
brak chleba.
 
Podczas gdy w świecie tym samym jedni,
duże brzuchy mają z nadmiaru
pochłanianego jadła,
a drudzy z tego, że z tych suto
zastawionych stołów,
nawet kruszyna im nie spadła.
 
Więc za cóż będą „błogosławionymi”?
Czyż za to? że stale głodni,
niedożywieni, że o chleb żebrzą,
błagając o wsparcie
pod drzwiami ludzkimi,
a bywają odepchniętymi.
 
Nie za głód nagrodzi ich Bóg,
bo troskę o głodnych ludziom powierza,
ale za cierpliwość znoszenia
tak dotkliwego, a wynikającego
z niesprawiedliwości społecznej,
ich życiowego doświadczenia,
braku pożywienia.
 
„Błogosławieni wy, którzy teraz płaczecie..”
Płacz jest objawem smutku,
doznanego bólu i cierpienia.
Ludzkie łzy są wymowne.
Mają wiele do powiedzenia.
Świadczą o doznanej przykrości,
panującej niesprawiedliwości.
 
Jest i smutek nad złem, nad grzechem,
przez siebie popełnionym.
Grzechem nie wyznanym w sakramencie,
nie przebaczonym przez żal
i zadośćuczynienie,
jeszcze nie naprawionym.
 
To smutek prowadzący do Boga.
tak smucącego się nie ominie nagroda.
Taki smutek znakiem wiary,
ku Bogu miłości,
owocem religijności.
 
Ten „błogosławionym”,
kto boleje nad złem
i grzechem popełnionym.
 
Zdarza się, że powodem smutku
stają się nasze choroby, dolegliwości.
Doznania od innych, brak życzliwości.
Bo bywa i tak, że radości nie wiele,
a smutek częsty gość i gęstnieje.
 
„Błogosławieni będziecie,
gdy ludzie was znienawidzą…”
Człowiekowi wiary
nie obce przeciwności, ośmieszania,
przykrości, prześladowania
aż do krwi przelania.
„Błogosławieni” w bieli wyznawcy
i męczennicy w czerwieni,
jako dzielni znoszący przeciwności
i za wierność Bogu
na śmierć zamęczeni.
 
Nagrodą i zachętą usłyszeć
„błogosławieni”,
dotyczą tych, którzy kroczą drogą wiary
i tych, którzy już ją przeszli,
są zbawieni.
 
Którym wiara była motywacją postępowania
i dawała siłę do wytrwania.
 
Nagroda pociągająca, wspaniała.
ale w tym trudność,
że życie pełne trudu, przeciwności,
łez, bólu i niesprawiedliwości
ciągnie się przez całe lata,
a nagroda, którą obiecał Pan,
dopiero przy końcu świata.
 
Karą i przestrogą, usłyszeć „biada”
tym, którzy żyją lekkomyślnie.
nie baczą na tych,
których dojrzeć powinni,
a jako wierzącym wypada.
 
Te słowa tych też dotyczą,
którym w dzień sądu grzechy policzą,
ale dla nich, to już będzie kara.
 
„Natomiast biada wam bogaczom…”
Tym, którzy bezmyślnie używają
i korzystają z dóbr tego świata,
a więc bogaczom „biada”.
 
„Biada wam, którzy teraz jesteście syci…”
Tym, których stół obficie zastawiony,
a od ich drzwi odejdzie żebrzący,
głodny, nie nakarmiony.
 
Warto zapamiętać słowa Pana
ostrzegające i groźnie brzmiące „biada”.
 
„Biada wam, którzy teraz się śmiejecie…”
Tym, którzy lekkomyślnie
czas spędzają,
przykazań bożych nie szanują,
z życia i jego uciech korzystają,
wiecznością głowy sobie
nie zawracają.
 
„Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą…”
Dobrze,  że do pochwał
nie skorzy są ludzie.
Stąd i człowiek bezpieczniejszy.
bo nawet wtedy, kiedy po trudzie
owoc twej pracy okaże się wspaniały,
bliźni nie szybcy do pochwały.
 
Stąd i wierzących za czynione dobro
rzadko doceniają, chwalą,
nagrodę Bogu zostawiają.
 
Rzadko pochwała się zdarza,
pod adresem sług ołtarza.
 
Czyli sługom Pana
nie grozi to „biada”.
 
Ostre w tonie, groźne w następstwach,
to Chrystusowe biadanie,
bo dotyczy wieczności
za nierozsądne, głupie,
grzeszne postępowanie.
 
Czasem miewamy pytanie
kogo? dotyczy to biadanie.
A nad tym
warto się zastanowić.
Bo póki żyjesz możesz wszystko,
każde zło naprawić,
zadośćuczynić, wynagrodzić.
 
Więc warto nie tylko to „biada”
w swej pamięci zachować,
ale by tych słów
nie usłyszeć samemu,
wiarą żyć i zgodnie z wiarą
w życiu postępować.
 
- - - - -
 
Bogaty nie byłem,
żyłem z łaski innych,
jednego mi zaoszczędzono,
zbytnio nie chwalono,
i to, nie, dlatego by nie chcieli,
po prostu nie było, za co,
o tym ja wiem, i o tym inni wiedzieli.
 
- - - - -
 
Dobrze, jeżeli cię nie chwalą.
tym, w niepewności trzymają
czy to, co robisz jest dobre?
pożyteczne, mądre i rozsądne.
 
- - - - -
 
Jeżeli pochwał ci oszczędzają
to z tego tylko się ciesz.
bo ufają, że Bóg o twym dobru wie też
i Jemu ocenę i nagrodę zostawiają.
 
- - - - -
 
0 Comments
Posted on 28 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
TytuĹ‚  
Strona główna
Dodaj do ulubionych
KONTAKT
Ilość odwiedzin: 865311
Ilość osób online: 2
Logowanie
BLOG

Locations of visitors to this page
s