mysli jacka furtiana - do slow Pana

9 Tydzień Zwykły - czwartek

IX Tydzień Zwykły - czwartek

Mk 12,28b-34

Mk 12,28-34 – piątek III T. W. Postu

Mt 22,34-40 – piątek XX

Łk10,25-37 – poniedziałek XXVII

„Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?.

Rodzisz się i żyjesz w rodzinie.

Wobec niej masz zobowiązania.

Są to różne i liczne obowiązki,

które będą coraz to większe

w miarę twego dorastania.

W poczuciu sprawiedliwości

obowiązek trzeba wykonać,

a w poczuciu solidarności

jeszcze to, czego od ciebie oczekują,

o co proszą,

czego się spodziewają,

na co liczą.

Dopiero wtedy twoje życie

na wartości zyskuje,

gdy zrobisz to,

co do ciebie należy,

ale też usłużysz każdemu,

kto tego oczekuje.

Żyjesz w społeczeństwie.

ono od ciebie domaga się zachowania

i poszanowania określonych norm,

przepisów i prawa.

Sam potrafisz rozróżnić

te konieczne,

są to prawa i obowiązki.

Za ich niezachowanie

grozi grzywna lub kara.

I te, pożyteczne,

mile widziane,

jeśli zachowywane.

I jeszcze Bóg człowiekowi

stawia wymagania

zawarte w Dekalogu,

w Dziesięciu Przykazaniach.

A człowiek z natury wredny,

co do zachowania

niektórych z nich staje się wybredny.

Chciałby

co nieco zmiękczyć, rozrzedzić,

by przez nie się nie dręczyć.

I nie chce z tym się pogodzić,

że mają swą sankcję

za nie zachowanie grożą karą,

w której o wieczność

może nawet chodzić.

I w ludzkiej głowie rodzi się pytanie

czy tak naprawdę?

jest konieczne wszystkich ich zachowanie?

A może pośród nich

są ważne i mniej ważne,

zasadnicze, pierwsze,

i nie aż tak konieczne.

Czyli masz takie samo pytanie,

jak uczony w piśmie,

który wprost Chrystusa zapytał,

które z nich

jest pierwsze przykazanie.

Nie miał wątpliwości

co do ich kolejności,

ale pytał o ich rangę mniemając,

że mają różny stopień ważności.

Chrystus zaspokoi jego ciekawość.

i tak, jak zostały zapisane

w Księgach świętych, wypowie.

Słowo po słowie wyrecytuje,

jego pytaniu czyniąc zadość i doda

coś bardzo ważnego

„drugie jest to:

będziesz miłował bliźniego swego

jak siebie samego”.

Nie ma innego Przykazania,

od tych większego”.

ta część odpowiedzi

uczonego zastanowiła,

wręcz zaskoczyła,

tchnęła nowością.

Brzmiała jak przełom.

Bo do prawa już istniejącego

coś nowego wnosiła.

Dodawała miłość bliźniego.

Tym samym Starozakonne prawo odwetu,

prawo zemsty, zawieszała.

Pytający uczony w Piśmie,

do nielicznego grona

swego kręgu ludzi należał.

Chrystusowi przyznał rację

i dorzucając powiedział;

„miłować bliźniego jak siebie samego

daleko więcej znaczy

niż wszystkie całopalenia i ofiary”.

Własnym uszom Chrystus nie wierzył.

Bo wprost nie do wiary,

że ten pytający,

w Piśmie uczony naprawdę religijny.

Wie to,

czego nie został w świątyni nauczony.

sam doszedł do przekonania.

By prawdziwą była pobożność

i by szczera była wiara

ważniejszą jest miłość bliźniego,

niż całopalna ofiara.

Z ust samego Chrystusa usłyszał

największą pochwałę,

która może być tylko marzeniem

człowieka wierzącego,

„niedaleko jesteś

od królestwa Bożego”.

Chrystus zapamięta to spotkanie.

I twarz w Piśmie uczonego

na długo w pamięci Mu zostanie.

To zdarzenie i świadomość,

że choć ten, z tak wrogiego

sobie grona doszedł sam

do czegoś tak ważnego,

do samego sedna wiary w Boga.

- - - - -

Obyś doznał w swym życiu

podobnej, co Chrystus radości,

i spotkał uczonego w Piśmie,

z podziwem dla jego mądrości.

- - - - -

0 Comments

Posted on 29 Dec 2016 by jacek