mysli jacka furtiana - do slow Pana

10 Niedziela Zwykła A

X Niedziela Zwykła A

Mt 9,9-13

Mk 2,13-17 – sobota I; Łk 5,27-32 – sobota po Popielcu

„Odchodząc z Kafarnaum Jezus ujrzał człowieka siedzącego w komorze celnej, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: „Pójdź za Mną”. On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami”.

Jeżeli od ciebie to zależy,

współpracowników

sam sobie dobierasz.

Potrzebujesz ich wiedzy,

ich zawodowych umiejętności,

w pracy sumienności,

by ją wykonywali starannie,

jak należy.

A ty w zamian, dla nich masz

dobre serce,

poczucie sprawiedliwości,

życzliwość, wyrozumiałość.

Nie obce ci ich problemy.

znasz dobrze każdego twarz.

Więź jaka powstała

między tobą a współpracownikami

może przetrwać lata,

doprowadzić do bliższej znajomości,

nie koniecznie poufałości.

jakże inaczej i o wiele staranniej,

przezorni i dokładniej,

kierując się podszeptem serca,

przyjaciół sobie wybierasz,

czyli tych, którym ufasz,

przed którymi serce otwierasz,

według znanego tylko sobie

klucza ich dobierasz.

Nikt ci ich nie narzuci,

bo potrzebna twoja zgoda,

a do niej nikt cię nie zmusi,

w grę wchodzi wolna wola.

Dobierając ich sobie

czynisz to wyjątkowo starannie,

bo na tyle znasz ludzi

i z doświadczenia wiesz,

że nie można

zaufać każdemu jak popadnie,

pierwszemu lepszemu.

Zaglądniesz im w głowę,

sprawdzisz ich sposób myślenia.

zaglądniesz im w serce,

czy zdolni są do okazania

prawdziwej, szczerej miłości.

Zaglądniesz im w wolę,

by sprawdzić czy rokują

dochowanie wierności.

Bo tak jest w życiu,

chcemy, czy nie chcemy,

przyjdzie czas próby,

doświadczeń, przeciwności.

wtedy okaże się,

jak silne były więzi przyjaźni

opartej na miłości.

Z zastanowieniem, z rozmysłem

Chrystus apostołów wybierał.

Bo nazwie ich przyjaciółmi,

więc starannie dobierał.

Bystrym w oczy spojrzeniem

do wnętrza zaglądał,

w głąb duszy zerkał

i dopiero przez takie rozpoznanie

odważy się zaproponować swą miłość,

by w zamian za nią wierności doznać

i człowiekowi rzuci wezwanie,

„Pójdź za mną”.

Jako odpowiedź zawsze usłyszał

tak, idę, Panie.

Przechodzący Chrystus dostrzegł

na cle siedzącego

Mateusza celnika,

podatki ściągającego.

Wnikliwie spojrzał na niego.

sam Chrystus tylko wie,

co w nim dojrzał.

„Pójdź za Mną” mu powiedział.

Mateusz wezwanie podjął.

Wiedział, że to wielka szansa.

Zostawił wszystko,

urząd, zarobki, stanowisko.

Z Chrystusem to spotkanie

opisał sam

w dzisiejszej Ewangelii

jako swe powołanie,

które odmieniło jego życie.

Z Chrystusem go związało

i tak przedziwnie

w świadka,

w apostoła, przemieniło.

Tak mi się zdaje, że Chrystus

widząc Mateusza, urzędnika,

i wiedząc, że to skryba

pomyślał sobie,

taki i Mnie się przyda.

bo innym przekaże wszystko,

czego doświadczył,

tym, co napisze i co opowie.

Mateusz Chrystusa

nie rozczarował,

pokładanych nadziei nie zawiódł,

wdzięczny

za przyjaźń z Chrystusem,

do końca życia

wierności dochował.

Prawdę o życiu

i działalności Chrystusa,

w swej Ewangelii zostawił,

i pamięcią o sobie,

jako o wiarygodnym świadku,

na wieki się wsławił.

- - - - -

Za powołanie,

niekoniecznie ucztą

należy się podziękowanie.

- - - -

Chrystus powołując ma receptę gotową,

patrzy w serce, a popracuje nad głową.

- - - - -

Przytrafi ci się w życiu,

że będziesz się dziwował,

kogo to, Pan powołał.

- - - - -

Warto na swej drodze Chrystusa spotkać,

a można z Nim, na zawsze pozostać.

- - - - -

0 Comments

Posted on 29 Dec 2016 by jacek