mysli jacka furtiana - do slow Pana

10 Tydzień Zwykły - wtorek

X Tydzień Zwykły - wtorek

Mt 5,13-16

Mk 9,48; Łk 14,34-35; o świetle

Mk 4,21-25 –czwartek III

Łk 8,16-18 – poniedziałek XXV; Łk 11.33.

„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak czymże ją posolić? Wy jesteście światłem świata…”

Masz wielkie pragnienie

towarzyszące ci przez życie całe

być kimś, coś znaczyć,

dokonać czegoś,

by w pamięci innych

wpisać się na trwałe.

Uczysz się, wiedzę zdobywasz,

znajomość zawodu sobie przyswajasz,

powołanie realizujesz,

sukcesy osiągasz,

w ten sposób swe zdolności,

osobiste przymioty wykorzystujesz.

tym warunki życia sobie stwarzasz,

jesteś pożytecznym dla tych,

wśród których żyjesz, pracujesz.

świadom jesteś,

że czas masz wypełniony

przez ustawiczne dzielenie się dobrem.

A w społeczności w której żyjesz,

jesteś człowiekiem

wartościowym, dobrym.

Więc jesteś takim człowiekiem

o jakim Chrystus marzył,

jakiego chciałby mieć za apostoła.

Z rozsądnym wiekiem,

z należną wiedzą,

żywą wiarą, z sercem wielkim.

W przyszłość z nadzieją patrzącym,

idącym stale naprzód,

mężnie, odważnie i śmiało.

Cel jasno widzącym,

Bogu swój trud zawierzając,

w Nim ufność pokładając.

Chrystus miał wielką nadzieję,

że tych, których powołał,

choć ich nie wiele,

na apostołów przygotował.

Powie im to,

w takich słowach;

„wy jesteście solą ziemi”.

Bo sól do potrawy

trzeba dodać,

by smaku nabrała.

trzeba zachowawczo posypać,

by świeżość zachowała.

I o nią trzeba dbać,

wykorzystać póki czas,

by jej właściwość się nie zmarnowała,

nie zwietrzała.

Więc, dziel się wiarą,

by inni zachęceni jej przykładem,

w sobie ją rozwijali,

jako ludzie wierzący wartości nabrali,

dając przykład

godnego życia, solą ziemi się stali.

„Wy jesteście światłem świata”.

Naturą światła

rozpraszać mroki,

ukazywać ludzi, miejsca, przedmioty,

w naturalnej ich barwie,

kształcie, wielkości.

A to dzieje się dzięki temu,

że zniknął mrok,

ustąpiły ciemności,

upragniona jasność zabłysła,

z mroku nocy wyszła.

Więc bądź światłem dla ludzi.

Niech ono

w nich prawdę, ufność

w Boga budzi.

Świeć przykładem własnego życia,

ogrzewaj prawdą wiary,

z miłością w sercu ku bogu,

z pomocną dłonią

ku potrzebującym.

A będziesz pośród ludzi

płomykiem

ciemności rozpraszającym.

Światło tak umieszczamy

by jego promienie i blask,

możliwie jak największy

krąg oświetlały.

Jak światła światu potrzeba

do wiary powołanych.

Łaską boga

powołaniem obdarowanych.

By swą wiedzę o Bogu,

swą radość życia z Bogiem

innym jak światło dawali.

Z bogiem ich jednając,

wypraszając im łaski,

nieba im przychylając.

Aby inni widząc ich wiarę,

pobożność, uczciwość;

ku Bogu byli pociągani.

- - - - -

Niech to, żeś blisko Boga,

kościoła i ołtarza,

wiarę w innych wzmacnia

i żyć godnie pomaga.

- - - - -

Dbaj i troskę miej

o wiary twej światło,

i strzec go chciej,

by nigdy nie zgasło.

- - - - -

Chcesz by kapłani,

twoi duszpasterze

świętymi byli,

pomagaj im do tego,

módl się za nich

sam trwając w wierze,

nie prowokuj ich nigdy do złego.

- - - - -

Jeżeli radośniejszym,

na duchu podniesionym,

w smutku pocieszonym,

wyjdziesz z naszego domu,

będę ci solą i światłem.

Za podparcie twej wiary

podziękuję ja,

podziękuj i ty, Panu Bogu.

- - - - -

0 Comments

Posted on 29 Dec 2016 by jacek