mysli jacka furtiana - do slow Pana

11 Niedziela Zwykła C

XI Niedziela Zwykła C

Łk 7,36-8,3

Łk 7,36-50 – czwartek XXIV

„Jeden z faryzeuszów zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać.”

Mówisz,

że grzech twym pechem.

Jesteś ułomnym,

kuszonym do złego

tylko słabym człowiekiem.

Czasami naprawdę

świadomie chcącym przekroczenia

Przykazania Bożego,

by doznać i otrzymać

szczyptę zadowolenia,

odrobinę przyjemności,

nieuczciwej korzyści

z pogwałceniem sprawiedliwości.

chwilę rozkoszy

z zaspokojeniem namiętności,

pragnienia

nasycenia pożądliwości.

Aż przychodzi dzień

i ogarnia cię obrzydzenie

własnym grzechem.

Twoje sumienie spokoju ci nie daje.

jakiś lęk cię ogarnia,

zapał ustaje,

radość wygasił, wzrok zmącił.

i świadom jesteś,

że popełniłeś grzech,

żeś pobłądził.

Takie odczucia wynikiem

głosu sumienia,

który nie daje ci spokoju.

i on sprawcą twego udręczenia,

który cię obwinia.

okoliczności ci przypomina,

ciebie karci,

ciebie łaje,

w napominaniu nie ustaje.

Wiesz z doświadczenia

to dobry znak,

że jeszcze w tobie

wiara się tli

i tak odczuć dała ci niewierność,

brak miłości,

nie poszanowanie,

lekceważenie,

nie zachowanie Bożego Prawa.

Braku wytrwałości

w postanowieniach.

Czujności wobec siebie,

ostrożności wobec drugich

i świadomości własnej słabości.

W tych odczuciach

i wewnętrznych doznaniach

nie jesteś sam.

Stajesz się podobnym

do wszystkich tych,

którzy mimo wiary w Boga,

zapewniania Go

o swej miłości,

popełniają świadomie grzech.

Jakby zapomnieli

o swych zobowiązaniach,

o należnej Bogu wierności.

I szczęście w nieszczęściu

jeżeli jeszcze wiesz,

gdzie spokój odzyskać?

gdzie iść? i co zrobić?

by ranę zaleczyć,

sumienie uciszyć,

życie łaski przywrócić.

by z Bogiem się pojednać,

do wierności powrócić.

Patrz jak wróciła do Boga

i jak pięknie to zrobiła

Maria z Magdali,

która popełniła grzech.

nie zachowała przykazania Bożego,

Boga odrzuciła.

Głos jej sumienia sprawił,

że sobie uświadomiła

wielkość i ogrom zła,

którego się dopuściła.

Miała wielkie szczęście

słysząc o Chrystusie.

gdzie jest? wiedziała,

przyszła z grzechem na duszy,

z bólem serca,

ze łzą w oku,

w ręku z wonnym olejkiem.

Nie pytając nikogo,

na nic nie zważając,

Chrystusowi nogi namaszczała,

włosami wycierała,

z żalu płakała.

Chrystus wzruszony

czuł zapach, olejku miłą woń,

łagodne ruchy jej rąk

i to, co tym wyrazić pragnęła,

szczery żal za grzech

i postanowienie

nie grzeszenia więcej.

tym Chrystusa ujęła.

Chrystus wybaczył jej grzechy.

bo łzy były świadkiem,

że za uczynione zło

szczerze żałowała

i Chrystusa Mesjasza,

swego Zbawiciela umiłowała.

- - - - -

Czasem grzech przez żal za niego

prowadzi do dobrego.

Ale ty, nie grzesz z powodu tego.

Jest taki grzech,

który, gdy się zdarzy,

zdradzi go rumieniec

na twarzy.

- - - - -

Godziwość czynu twe serce ocenia,

bo grzesząc zmienia rytm,

doznaje przyspieszenia.

- - - - -

Grzeszność twego postępowania,

szybsze bicie serca zdradza.

- - - - -

Sakrament pokuty oznacza,

że Bóg grzechu nie pomniejsza,

ale go wybacza.

- - - - -

0 Comments

Posted on 29 Dec 2016 by jacek