mysli jacka furtiana - do slow Pana

11 Tydzień Zwykły - poniedziałek

XI Tydzień Zwykły - poniedziałek

Mt 5,38-42

Łk 6,27-38 – czwartek XXIII

„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko ząb za ząb”. A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli kto cię uderzy w prawy policzek nadstaw mu i drugi…Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę…”

Z odczuciem odrazy

uczyłeś się o barbarzyństwie

dawnych wieków,

o niewolnictwie minionych lat,

o okrucieństwach

jakie człowiek wymyślił

by zniewolić

drugiego człowieka.

Na własne oczy widzisz

jak okrutnym staje się świat,

a człowiek obrzydłym

w postępowaniu, w wyrażaniu

brudnym, wulgarnym, ohydnym.

jakby zapomniał po co nam nim

tę chwilę żyje,

jakiemu miał sprostać zadaniu,

które wyznaczył mu

stwórca Bóg.

A służyć mu miał ku dobru.

miał nim się cieszyć żyjąc w pokoju,

w bratniej miłości.

Aa tymczasem drugi człowiek

przedstawia się jemu jako wróg,

jakby czyhał na jego życie, dobra,

które posiada.

Wymyślił narzędzia zabijania,

narzędzia zbrodni,

którymi jawnie, podstępnie,

brutalnie, skrycie,

sieje nienawiść, pożogi, wojny,

niszcząc ludzkie życie.

A świat, Stwórcy dar

miał człowiekowi być rajem,

ku wejrzeniu pięknym,

w doznaniach radosnym,

szczęśliwym i spokojnym.

A człowiek obdarzony rozumem

miał czynić go sobie poddanym.

Tymczasem ogarnęła go żądza

kierowania nim i zapanowaniem

nad drugim człowiekiem,

nad innymi ludźmi,

żyjącymi w innych krajach,

na innych kontynentach,

jakby mu ciasno było

we własnym kraju,

we własnym domu,

w jego czterech ścianach.

Nęka i gnębi inne narody,

niszczy tubylcze plemiona,

ludność rdzenną

spycha w rezerwaty,

czyni z tubylców eksponaty do oglądania.

Dumny ze swych osiągnięć

o demokracji rozprawia.

na temat jej morały prawi,

nieproszony siłą ją uczy,

siłą chce ją wprowadzić,

chce jej stróżem być w świecie.

a pod tym płaszczykiem

własne brudne interesy załatwia.

Tylko płakać nam przyszło

co Bogu Stwórcy

z Jego pięknego planu wyszło.

A w Jego zamierzeniu miało być

domem szczęśliwym.

Człowiek swymi rękami

uczynił miejscem niebezpiecznym.

A dla Boga ze swą nienawiścią,

terroryzmem, wojnami, kłopotliwym.

Bo kiedy człowiek

by rozwiązać swe problemy

ucieka się do przemocy,

skłania do odwetu

w skutkach nieprzewidywalnych,

a te widzimy, dostrzegamy

i o nich wiemy.

Mędrcy wszystkich czasów

przed nienawiścią przestrzegali,

siejących niepokój napominali,

że pokój zawsze jest możliwy.

Wojna rzezią bezużyteczną,

w skutkach niebezpieczną.

Przemoc to pozostałość

ludzkiej zwierzęcości

prowadzącej do skłócenia,

skłaniającej do wrogości.

Tylko pokojowe

rozwiązanie problemów

może zapewnić ludzkości pokój,

rozwój i zgodę.

Do wielkich głosicieli pokoju

historia Chrystusa zalicza,

który jasno naucza o konieczności

przerwania przemocy.

Nie dodawać zła do tego,

który się panoszy.

o tym, że nawet w sądzie

po udowodnieniu swej racji

pokoju nie ocalisz,

o tym, że brak reakcji

na prowokacje,

nie tchórzostwa znakiem

ale objawem mądrości,

niosącej dar pokoju,

by być dla drugich nie wrogiem,

a przyjacielem, bratem.

i zachęca byś pamiętał,

że przyjaciele

więcej znaczą niż pieniądze.

Bo oni ofiarują ci miłość,

a one wyzwalają żądze.

Chrystus nauczyciel

uczniom swym wyjaśnia,

że naczelną zasadą

współżycia ludzkiego jest miłość.

A św. Paweł

tę naukę objaśnia i napisze,

że miłość

„nie pamięta złego…

wszystkiemu wierzy…

we wszystkim pokłada nadzieję…

wszystko przetrzyma”,

i nawet

w sytuacjach najtrudniejszych

ma niezłomną nadzieję

„zwyciężyć zło dobrem”.

Takiego postępowania

Chrystus przykład nam zostawił.

Sam piotra zganił

chcącego w jego obronie

użyć miecza.

Swego zdrajcę

nazwał przyjacielem.

Przebacza swym uczniom,

że uciekli w czasie Jego męki.

Winę swych oprawców pomniejsza

wstawiając się za nimi

prosząc Ojca

„przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”.

Jakby oprawców, zabójców,

nie obarczał winą.

- - - - -

Wrogów kościołowi,

człowiekowi wierzącemu

nie brakowało i nie brakuje.

Ale nie zawsze ten

z nimi sobie poradzi,

kto im pokój i zgodę proponuje.

Pokój czyniący to ten,

który doznając wrogości

nie będzie ją tylko znosił,

z drogi ustępował,

głowę w piasek chował,

ale siłą argumentacji

w trosce o dobro ludzkie,

jego bezpieczeństwo,

jego szczęście i spokój,

będzie motywował.

- - - - -

Dlaczego tak często?

nam wierzącym

plują w twarz,

po grzbietach biją,

tłuką,

jak w bębny walą?

bo wiedzą,

że ludzie wierzący,

miłość, przebaczenie,

jako broń mają.

z czego oni kpią.

I dlatego

pozornie tylko wygrywają.

- - - - -

0 Comments

Posted on 29 Dec 2016 by jacek